Η εορτή της Παναγίας στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας (εικόνες - βίντεο)
Ο Λαός μας αποκαλεί την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου «Πάσχα του καλοκαιριού». Ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος χαίρει και αγάλλεται στην Εορτή της Παναγίας μας τον Δεκαπενταύγουστο.
Οι χριστιανοί σε όλο τον κόσμο ξεκινούν από την 1η Αυγούστου με την νηστεία, συμμετέχουν στις Ιερές Ακολουθίες της περιόδου αυτής, ψάλλουν με κάθε Ακολουθία του Εσπερινού τους Παρακλητικούς Κανόνες προς την Θεοτόκο, ετοιμάζονται πνευματικά για να υποδεχθούν το Πάσχα του καλοκαιριού και την εορτή των εορτών, να λάβουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας και Υιού της, επιτυγχάνοντας έτσι να γίνουν άξιοι αποδέκτες και της μητρικής αγάπης της Παναγίας μας.
Η Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας έχει υπό την πνευματική της δικαιοδοσία μεγάλο αριθμό Ιερών Μονών και ονομάζετε δικαίως και Άγιο Όρος της Πελοποννήσου. Είναι μια Θεοφρούρητη Μητρόπολη προικισμένη με θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας μας, με υπέροχους Ναούς και Ιστορικά Μοναστήρια αφιερωμένα στην Δέσποινα της κτίσεως.
Όπου και αν στρέψει κάποιος το βλέμμα του, θα αντικρύσει αγιασμένους τόπους τιμής προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Η Ιερά Μονή Ελώνης, Μαλεβή, Αρτοκωστάς, Επάνω Χρέπας, Παλαιοπαναγιάς, Κανδήλας, Νεστάνης, Προσκυνήματα ξεχωριστά Παλαιά Επισκοπή, Κουνουπιά, ενοριακοί ναοί και εξωκκλήσια, Βαλτέτσι, Κουβέλια, Νεοχώριο, Βλαχοκερασέα, Παναγία Τσεμπερού, Τερμπίνα, Τσελεπάκου, Αρκουδόρεμα, είναι κάποιες μόνον από τις Μονές και τα Χωρία της Μητροπόλεώς μας, πού πανηγυρίζουν την Ιερά Μετάσταση της Θεοτόκου.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ όπως κάθε χρόνο τέλεσε τον πανηγυρικό Εσπερινό της Εορτής, την Παράκληση και την Θεία Λειτουργία εις την Ιεράν Μονήν της Ελώνης πλησίον του Λεωνιδίου της Κυνουρίας. Των Ακολουθιών μετείχαν χιλιάδες Πιστών από όλες τις περιοχές της Ελλάδος, άνθρωποι πού κατέφτασαν για να ζητήσουν την παρηγοριά και την βοήθεια της Θεοτόκου.
Πλήθους κόσμου συνέρευσε και στην Ιερά Μονή της Παναγίας των Τσιπιανών στην Νεστάνη Μαντινείας. Την παραμονή και ανήμερα, των Ιερών Ακολουθιών και της Ακολουθίας του Επιταφίου της Θεοτόκου, προεξήρχε τη αδεία του Σεβ. Ποιμενάρχη μας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεξικού κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ.
Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, είναι πανελληνίως γνωστή η μεγάλη πανήγυρη πού τελείται στον Βυζαντινό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Επισκοπή της Τεγέας ενώ δύο μέρες μετά την Εορτή της Παναγίας συγκεκριμένα την 17ην Αυγούστου τελείται Θεία Λειτουργία και Επιμνημόσυνος δέηση υπέρ πάντων των Τεγεατών και κυρίως υπέρ των πεσόντων στους αγώνες του Έθνους μας.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε απ' άκρη σε άκρη της γης, την Αγία Μετάσταση της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Είναι η στιγμή που ο Χριστός μας, επέλεξε να παραλάβει κοντά του πλέον τη Μητέρα του, γνωστοποιώντας της τη Μετάσταση της από τη γη με άγγελο τρείς μέρες νωρίτερα λέγοντας· «Έφτασε ο καιρός, εσένα τη Μητέρα μου, να σε πάρω κοντά μου. Να μη θορυβηθείς λοιπόν καθόλου γι' αυτό, αλλά χαρούμενη να δεχτείς την είδηση, γιατί μεταβαίνεις στην αιώνιο ζωή».
Όταν το έμαθε αυτό η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, χάρηκε. Αμέσως λοιπόν οδεύει στο Όρος των Ελαιών με ζήλο για να προσευχηθεί. Μετά την προσευχή της επιστρέφει σπίτι της και αμέσως συγκεντρώνει τους συγγενείς και τους γείτονες της, καθαρίζει το σπίτι, ετοιμάζει το νεκρικό κρεβάτι της και ότι άλλο χρειάζεται για την ταφή της, αποκαλύπτει στου γύρω της, τα λόγια που της είπε ο άγγελος για τη Μετάσταση της στον ουρανό.
Οι γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στην οικία της, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια από την Παναγία, ξέσπασαν σε θρήνους και οδύρονταν γοερά. Όταν όμως σταμάτησαν το κλάμα, την παρακαλούσαν να μην τις αφήσει ορφανές. Η Παναγία μητέρα μας διαβεβαίωσε όχι μόνον αυτές, αλλά και όλον τον κόσμο, ότι μετά τη Μετάσταση της θα περιφρουρεί και θα επιβλέπει πάντας.
Ενώ στο σπίτι της Θεομήτορος διαδραματίζονται όλα όσα αναφέρουμε ποιο πάνω, ξαφνικά ακούγεται ένας ισχυρός θόρυβος και οι μαθητές του Χριστού με θαυμαστό τρόπο, φθάνουν όλοι μαζί στο σπίτι της Θεομήτορος. Ανάμεσα σ' αυτούς βρίσκονται ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και μαζί του ο Τιμόθεος, οι έχοντες θεία σοφία Ιεράρχες, που με νέφη μεταφέρθηκαν από μακριά και αυτοί στην οικία της. Όλοι, όταν έμαθαν την αιτία της συγκεντρώσεως τους, της έλεγαν τα έξης· «Εσένα, Δέσποινα, όταν παρέμενες στον κόσμο σε βλέπαμε σαν να βλέπαμε τον ίδιο τον Δεσπότη και Δάσκαλο μας και γι' αυτό παρηγοριόμασταν, τώρα όμως όπως βλέπεις γεμίσαμε από λύπη και δάκρυα, εξαιτίας της μεταστάσεώς σου. Επειδή όμως πηγαίνεις στα υπερκόσμια, χαιρόμαστε που έτσι αποφάσισε ο Θεός για σένα». Ενώ τα έλεγαν αυτά, η παναγία τους απαντούσε· «Μη, φίλοι και μαθητές του Υιού και Θεού μου, μη μετατρέπετε τη χαρά μου σε πένθος, αλλά το σώμα μου να το κηδεύσετε, όπως θα το τακτοποιήσω εγώ πάνω στην κλίνη μου».
Αφού διαδραματιζόντουσαν όλα αυτά, φθάνει και ο θεσπέσιος Παύλος, ο οποίος πέφτει στα πόδια της Θεοτόκου, την προσκυνά και αρχίζει να της λέει πολλά εγκώμια, όπως παραδείγματος χάριν· «Σε χαιρετώ, Μητέρα της ζωής και θεμέλιο του κηρύγματος μου. Αν και δεν είδα με τον Χριστό, βλέποντας εσένα νόμιζα ότι έβλεπα Εκείνον». Έπειτα τους αποχαιρετά όλους η Παρθένος, ξαπλώνει στο κρεβάτι της, τακτοποιεί το άχραντο σώμα της όπως ήθελε, δέεται για την κατάσταση του κόσμου και για ειρηνική συμπεριφορά των ανθρώπων, με τις ευχές της τους γεμίζει όλους με ευλογίες και έτσι τέλος παραδίδει το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της.
Μετά απ' αυτά ο Πέτρος αρχίζει να ψάλλει νεκρικά τροπάρια. Οι υπόλοιποι Απόστολοι άλλοι σηκώνουν το νεκρικό φορείο κι άλλοι με λαμπάδες και ύμνους προχωρούν και συνοδεύουν το θεοδόχο σώμα στο μνήμα. Τότε λοιπόν, ακριβώς ακούγονταν άγγελοι να υμνολογούν και φωνές από τις υπερκόσμιες τάξεις των αγγέλων να γεμίζουν τον αέρα. Εκείνη τη στιγμή οι άρχοντες των Ιουδαίων παρακίνησαν μερικούς από τον όχλο και τους πείθουν να δοκιμάσουν να ανατρέψουν το φορείο, όπου είχε τοποθετηθεί το ζωαρχικό σώμα, και να το ρίξουν κάτω. Όμως η δικαιοσύνη του Θεού, προφταίνει και τιμωρεί με τύφλωση όλους τους αυθάδεις. Ενός απ' αυτούς του στερεί και τα δύο χέρια κόβοντας και τα δύο στους καρπούς, επειδή με μεγαλύτερη μανία όρμησε και άγγιξε το ιερό εκείνο φορείο. Αυτός δίπλα στο φορείο με κομμένα τα αυδάθη χέρια του από το ξίφος της δικαιοσύνης και κρεμασμένα στο κενό, έμεινε εκεί ελεεινό θέαμα, μέχρις ότου πίστεψε μ' όλη του τη ψυχή και θεραπεύτηκε και έγινε πάλι υγιής όπως ήταν και προηγουμένως. Αυτός, επειδή προσπαθούσε με κάθε τρόπο να σώσει τους τυφλούς, αφού πήρε ένα κομμάτι κλαδί φοινικιάς από το φορείο και το τοποθέτησε στους παθόντες, αμέσως τους γιάτρεψε, επειδή πίστεψαν κι αυτοί.
Η Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας έχει υπό την πνευματική της δικαιοδοσία μεγάλο αριθμό Ιερών Μονών και ονομάζετε δικαίως και Άγιο Όρος της Πελοποννήσου. Είναι μια Θεοφρούρητη Μητρόπολη προικισμένη με θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας μας, με υπέροχους Ναούς και Ιστορικά Μοναστήρια αφιερωμένα στην Δέσποινα της κτίσεως.
Όπου και αν στρέψει κάποιος το βλέμμα του, θα αντικρύσει αγιασμένους τόπους τιμής προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Η Ιερά Μονή Ελώνης, Μαλεβή, Αρτοκωστάς, Επάνω Χρέπας, Παλαιοπαναγιάς, Κανδήλας, Νεστάνης, Προσκυνήματα ξεχωριστά Παλαιά Επισκοπή, Κουνουπιά, ενοριακοί ναοί και εξωκκλήσια, Βαλτέτσι, Κουβέλια, Νεοχώριο, Βλαχοκερασέα, Παναγία Τσεμπερού, Τερμπίνα, Τσελεπάκου, Αρκουδόρεμα, είναι κάποιες μόνον από τις Μονές και τα Χωρία της Μητροπόλεώς μας, πού πανηγυρίζουν την Ιερά Μετάσταση της Θεοτόκου.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ όπως κάθε χρόνο τέλεσε τον πανηγυρικό Εσπερινό της Εορτής, την Παράκληση και την Θεία Λειτουργία εις την Ιεράν Μονήν της Ελώνης πλησίον του Λεωνιδίου της Κυνουρίας. Των Ακολουθιών μετείχαν χιλιάδες Πιστών από όλες τις περιοχές της Ελλάδος, άνθρωποι πού κατέφτασαν για να ζητήσουν την παρηγοριά και την βοήθεια της Θεοτόκου.
Πλήθους κόσμου συνέρευσε και στην Ιερά Μονή της Παναγίας των Τσιπιανών στην Νεστάνη Μαντινείας. Την παραμονή και ανήμερα, των Ιερών Ακολουθιών και της Ακολουθίας του Επιταφίου της Θεοτόκου, προεξήρχε τη αδεία του Σεβ. Ποιμενάρχη μας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεξικού κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ.
Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, είναι πανελληνίως γνωστή η μεγάλη πανήγυρη πού τελείται στον Βυζαντινό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Επισκοπή της Τεγέας ενώ δύο μέρες μετά την Εορτή της Παναγίας συγκεκριμένα την 17ην Αυγούστου τελείται Θεία Λειτουργία και Επιμνημόσυνος δέηση υπέρ πάντων των Τεγεατών και κυρίως υπέρ των πεσόντων στους αγώνες του Έθνους μας.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε απ' άκρη σε άκρη της γης, την Αγία Μετάσταση της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Είναι η στιγμή που ο Χριστός μας, επέλεξε να παραλάβει κοντά του πλέον τη Μητέρα του, γνωστοποιώντας της τη Μετάσταση της από τη γη με άγγελο τρείς μέρες νωρίτερα λέγοντας· «Έφτασε ο καιρός, εσένα τη Μητέρα μου, να σε πάρω κοντά μου. Να μη θορυβηθείς λοιπόν καθόλου γι' αυτό, αλλά χαρούμενη να δεχτείς την είδηση, γιατί μεταβαίνεις στην αιώνιο ζωή».
Όταν το έμαθε αυτό η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, χάρηκε. Αμέσως λοιπόν οδεύει στο Όρος των Ελαιών με ζήλο για να προσευχηθεί. Μετά την προσευχή της επιστρέφει σπίτι της και αμέσως συγκεντρώνει τους συγγενείς και τους γείτονες της, καθαρίζει το σπίτι, ετοιμάζει το νεκρικό κρεβάτι της και ότι άλλο χρειάζεται για την ταφή της, αποκαλύπτει στου γύρω της, τα λόγια που της είπε ο άγγελος για τη Μετάσταση της στον ουρανό.
Οι γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στην οικία της, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια από την Παναγία, ξέσπασαν σε θρήνους και οδύρονταν γοερά. Όταν όμως σταμάτησαν το κλάμα, την παρακαλούσαν να μην τις αφήσει ορφανές. Η Παναγία μητέρα μας διαβεβαίωσε όχι μόνον αυτές, αλλά και όλον τον κόσμο, ότι μετά τη Μετάσταση της θα περιφρουρεί και θα επιβλέπει πάντας.
Ενώ στο σπίτι της Θεομήτορος διαδραματίζονται όλα όσα αναφέρουμε ποιο πάνω, ξαφνικά ακούγεται ένας ισχυρός θόρυβος και οι μαθητές του Χριστού με θαυμαστό τρόπο, φθάνουν όλοι μαζί στο σπίτι της Θεομήτορος. Ανάμεσα σ' αυτούς βρίσκονται ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και μαζί του ο Τιμόθεος, οι έχοντες θεία σοφία Ιεράρχες, που με νέφη μεταφέρθηκαν από μακριά και αυτοί στην οικία της. Όλοι, όταν έμαθαν την αιτία της συγκεντρώσεως τους, της έλεγαν τα έξης· «Εσένα, Δέσποινα, όταν παρέμενες στον κόσμο σε βλέπαμε σαν να βλέπαμε τον ίδιο τον Δεσπότη και Δάσκαλο μας και γι' αυτό παρηγοριόμασταν, τώρα όμως όπως βλέπεις γεμίσαμε από λύπη και δάκρυα, εξαιτίας της μεταστάσεώς σου. Επειδή όμως πηγαίνεις στα υπερκόσμια, χαιρόμαστε που έτσι αποφάσισε ο Θεός για σένα». Ενώ τα έλεγαν αυτά, η παναγία τους απαντούσε· «Μη, φίλοι και μαθητές του Υιού και Θεού μου, μη μετατρέπετε τη χαρά μου σε πένθος, αλλά το σώμα μου να το κηδεύσετε, όπως θα το τακτοποιήσω εγώ πάνω στην κλίνη μου».
Αφού διαδραματιζόντουσαν όλα αυτά, φθάνει και ο θεσπέσιος Παύλος, ο οποίος πέφτει στα πόδια της Θεοτόκου, την προσκυνά και αρχίζει να της λέει πολλά εγκώμια, όπως παραδείγματος χάριν· «Σε χαιρετώ, Μητέρα της ζωής και θεμέλιο του κηρύγματος μου. Αν και δεν είδα με τον Χριστό, βλέποντας εσένα νόμιζα ότι έβλεπα Εκείνον». Έπειτα τους αποχαιρετά όλους η Παρθένος, ξαπλώνει στο κρεβάτι της, τακτοποιεί το άχραντο σώμα της όπως ήθελε, δέεται για την κατάσταση του κόσμου και για ειρηνική συμπεριφορά των ανθρώπων, με τις ευχές της τους γεμίζει όλους με ευλογίες και έτσι τέλος παραδίδει το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της.
Μετά απ' αυτά ο Πέτρος αρχίζει να ψάλλει νεκρικά τροπάρια. Οι υπόλοιποι Απόστολοι άλλοι σηκώνουν το νεκρικό φορείο κι άλλοι με λαμπάδες και ύμνους προχωρούν και συνοδεύουν το θεοδόχο σώμα στο μνήμα. Τότε λοιπόν, ακριβώς ακούγονταν άγγελοι να υμνολογούν και φωνές από τις υπερκόσμιες τάξεις των αγγέλων να γεμίζουν τον αέρα. Εκείνη τη στιγμή οι άρχοντες των Ιουδαίων παρακίνησαν μερικούς από τον όχλο και τους πείθουν να δοκιμάσουν να ανατρέψουν το φορείο, όπου είχε τοποθετηθεί το ζωαρχικό σώμα, και να το ρίξουν κάτω. Όμως η δικαιοσύνη του Θεού, προφταίνει και τιμωρεί με τύφλωση όλους τους αυθάδεις. Ενός απ' αυτούς του στερεί και τα δύο χέρια κόβοντας και τα δύο στους καρπούς, επειδή με μεγαλύτερη μανία όρμησε και άγγιξε το ιερό εκείνο φορείο. Αυτός δίπλα στο φορείο με κομμένα τα αυδάθη χέρια του από το ξίφος της δικαιοσύνης και κρεμασμένα στο κενό, έμεινε εκεί ελεεινό θέαμα, μέχρις ότου πίστεψε μ' όλη του τη ψυχή και θεραπεύτηκε και έγινε πάλι υγιής όπως ήταν και προηγουμένως. Αυτός, επειδή προσπαθούσε με κάθε τρόπο να σώσει τους τυφλούς, αφού πήρε ένα κομμάτι κλαδί φοινικιάς από το φορείο και το τοποθέτησε στους παθόντες, αμέσως τους γιάτρεψε, επειδή πίστεψαν κι αυτοί.
Οι Απόστολοι, όταν έφτασαν στο σημείο που λεγόταν Γεθσημανή και απόθεσαν στον τάφο το σώμα που υπήρξε πηγή ζωής, μένουν εκεί τρεις μέρες ακούγοντας μόνον αυτοί τις αγγελικές φωνές, οι οποίες δεν σταμάτησαν καθόλου. Επειδή όμως, όπως λέει η παράδοση, σύμφωνα με τη θεία οικονομία ένας από τους Αποστόλους, ο Θωμάς, έχασε την κηδεία του σώματος, που ήταν η πηγή της ζωής, γιατί έφτασε την τρίτη μέρα, έφερε αυτό βαρέως και στενοχωριόταν, που δεν αξιώθηκε κι αυτός να πάρει μέρος στην τελετή όπως όλοι οι άλλοι συναπόστολοι. Έτσι αποφάσισαν, για χάρη του Αποστόλου που δεν πρόφτασε, να ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει κι αυτός, αλλά αυτό που είδαν τους άφησε άναυδους. Βρήκαν τον τάφο άδειο από το άγιο σώμα, τί θαύμα, και μόνον το σάβανο ήταν εκεί, παρηγοριά για όλους όσοι στο μέλλον θα λυπόταν, αλλά και αδιάψευστη απόδειξη για τη μετάσταση της. Μέχρι σήμερα βέβαια φαίνεται ο λαξεμένος στην πέτρα τάφος και προσκυνείται, ενώ είναι κενός από το σώμα της Θεοτόκου.