Η συμφωνία της υποταγής - Γράφει ο Π. Βέμμος
Η ιστορία κάποιοι υποστηρίζουν ότι επαναλαμβάνεται, άλλοι ότι αυτό δεν συμβαίνει διότι διαφέρουν οι συνθήκες που διαμορφώνουν τα ιστορικά γεγονότα. Οι πάντες όμως αποδέχονται ότι η ιστορία διδάσκει και κυβερνήσεις και λαοί οφείλουν να τη γνωρίζουν και να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στη διαμόρφωση των αποφάσεων τους.
Στα χρονιά της Επανάστασης και ιδιαίτερα μετά το 1823 το ζήτημα των δανείων από την Αγγλία επηρέασε τις εξελίξεις. Σήμερα γνωρίζουμε ότι μόνο το 15% των χρημάτων των δανείων έφθασε στη χώρα μας. Τα χρήματα αυτά όξυναν τις αντιθέσεις που οδήγησαν στους εμφύλιους πολέμους και στην σπασμωδική και αναποτελεσματική αντίδραση στην αντιμετώπιση του Ιμπραήμ Πασά στην Πελ/σο. Μετά τη μάχη των Τρικόρφων και το φόβο ολοκληρωτικής κατάρρευσης οδήγησε τους περισσότερους καπεταναίους και την κυβέρνηση στη γνώστη «πράξη υποταγής» που μεθοδεύτηκε από τον Άγγλο διοικητή των Επτανήσων μέσω της επιτροπής της Ζακύνθου. Το πρώτο άρθρο της πράξης ανέφερε «Το Ελληνικό Έθνος δυνάμει της παρούσης πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολίτικης αυτού υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισην της Μεγάλης Βρετανίας...». Πάρα το γεγονός ότι επίσημα η κυβέρνηση της Αγγλίας δεν απεδέχθη την πράξη αυτή, το πνεύμα αυτής καθόρισε τις εξελίξεις. Η σύσταση του νεοελληνικού κράτους και η ιστορική του πορεία διαμορφώθηκε από την λογική της υποτέλειας. Χρειασθήκαν πολύμορφοι και πολύχρονοι αγώνες για να λυθεί το πολιτειακό ζήτημα, που επιβλήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις και η χώρα να διεκδικήσει ισότιμη πολίτικη και οικονομική θέση.
Σήμερα το χρέος που διαμορφώθηκε από δάνεια, που ελάχιστο μέρος έφθασε στη χώρα, χρησιμοποιείται ως «δαμόκλεια σπάθη» για την επιβολή μιας συμφωνίας υποτέλειας που θα καθορίζει τις εξελίξεις για χρόνια.
Η ιδεολογική τρομοκρατία που κινείται από τους «δανειστές» και τους ντόπιους εκπρόσωπους τους, αυτοί που είναι συνυπεύθυνοι για την κρίση και τη χρεωκοπία της χώρας, βαφτίζεται «εθνική πολίτικη». Είναι αξιοσημείωτη η στράτευση όλων των πρώην πρωθυπουργών στην εκστρατεία του «ναι». Μήπως αγνοούν ότι αυτοί δεν είναι υπεύθυνοι για τη διόγκωση του χρέους, την αποβιομηχάνιση της χωράς, την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, τα λουκέτα, τη φτώχεια, την ανεργία, τα ρουσφέτια, τις μίζες και τα σκάνδαλα;
Σήμερα γνωρίζουμε ότι για να «σωθούν» οι τράπεζες, ντόπιες και ξένες, τα χρέη τους έγιναν δημόσια και φορτώθηκαν στον ελληνικό λαό. Όμως, οι τραπεζίτες στερούν από τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο την πρόσβαση στις καταθέσεις του, στραγγαλίζουν την εθνική οικονομία για να τρομοκρατήσουν το λαό και να επιβάλουν τη νέα συμφωνία υποταγής.
Το κάθε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν είναι μόνο μια πράξη Αντίστασης, άλλα και μια πράξη πατριωτική για τη σωτηρία της πατρίδας. Αυτό ας το καταλάβουμε όλοι και την Κυριακή, χωρίς φόβο, έχουμε την ευθύνη για το μέλλον της χώρας.