Όχι, άλλα λεφτά – Όχι, άλλο κάρβουνο!
Εδώ και δυο εβδομάδες, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακούμε τις λέξεις «συμφωνία», «grexit», «διαπραγμάτευση», «ευρώ», «δραχμή», «ΦΠΑ», «μέτρα», «μνημόνια», «ΔΝΤ», «θεσμοί», «τρόικα» και ένα σωρό ακόμα που ηχούν στα αυτιά μας και όταν πια δεν τις ακούμε..
Βαρύγδουποι τίτλοι από τα κανάλια, «Ελλάδα ώρα μηδέν», δημιούργησαν ένα τοπίο καταστροφής, ένα τοπίο ασφυκτικό, ένα θόλο τοπίο, παγώνοντας τον κόσμο.
Κι όλα αυτά για τα λεφτά.
Δεν υποτιμώ το χρήμα, άλλα τού δίνω την πραγματική αξία που τού αναλογεί.
Την ιδία ώρα που εμείς, από το πρωί, μέχρι το βράδυ, σκεφτόμαστε αν θα ανοίξουν οι τράπεζες και το εάν θα δώσει χρηματοδότηση ο ELA, υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δεν έχουν ούτε τα βασικά.
Δεν έχουν την υγεία τους, μανάδες προσεύχονται διπλά στο προσκεφάλι των παιδιών τους να γίνουν καλά, δοτές περιμένουν σε μια λίστα χιλιάδων ατόμων να λάβουν το μόσχευμα που θα τους δώσει παράταση στη ζωή τους και παιδιά, στην άλλη άκρη του κόσμου, πεθαίνουν από πυρετό και ελονοσία.
Αυτά δεν είναι ώρα μηδέν; Τι είναι; Παραπέντε;
Νομίζω, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να μετράμε τα πάντα με το χρήμα.
Το χρήμα είναι το κερασάκι στην τούρτα ,τώρα γιατί έχουμε πιστέψει πως είναι η τούρτα ολόκληρη, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Δε λέω ότι δεν βιώσαμε και δεν βιώνουμε έναν οικονομικό πόλεμο, αυτό είναι ξεκάθαρο, άλλα είναι οικονομικός, να πάρει ευχή!
Φτάσαμε σ’ ένα τέρμα, αυτό είναι η αλήθεια, σ’ ένα τέλος εποχής, μιας εποχής κουρασμένης, λόγω των τεράστιων λαθών που κουβαλά στην πλάτη της.
Μετά το τέρμα όμως υπάρχει πάντα μια αρχή.
Οι δρόμοι λοιπόν είναι δυο. Ή εγκαταλείπουμε και πάμε στα αποδυτήρια ή ξανά αρχίζουμε το τρέξιμο.
Με λιγότερα;
Με λιγότερα, άλλα δείτε λίγο σε ποιον τόπο τρέχουμε και τι απολαμβάνουμε στη διαδρομή.
Απολαμβάνουμε τον ήλιο, την θάλασσα, τον ουρανό, τις άπειρες ομορφιές της χώρας μας, τους φίλους μας, την οικογένεια μας, ένα χαμόγελο και μια ζέστη αγκαλιά.
Δεν είμαι Ελληνάρας, τοπικιστής και άλλες όμορφες ταμπέλες που μάς αρέσει να βάζουμε.
Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και γι’ αυτό τον λόγο σηκώνομαι ,κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη , αλλάζω ό,τι δεν μου αρέσει (δεν μπορεί να σάς αρέσουν όλα, μη γελιόμαστε) και συνεχίζω.
Με λιγότερα, με περισσότερα λεφτά, συνεχίζω.
Άσε, που με πιο ελαφριές τις τσέπες, τρέχεις καλύτερα και πιο άνετα.
Να μην ξεχνάς ποτέ πως για να αλλάξει ο κόσμος, πρέπει εσύ να γίνεις η αλλαγή που θες να δεις σε αυτόν και πίστεψε με αυτή η αλλαγή δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται με κανένα νόμισμα.
Μπορεί διαβάζοντας το να σε κάνω να σκεφτείς ότι είμαι πολύ αισιόδοξος, ότι ζω σε μια άλλη πραγματικότητα, ότι ονειροβατώ.
Συγγνώμη, αρέσει σε κανέναν αυτή η πραγματικότητα που ζούμε ή που μας κάνουν με το ζόρι να ζήσουμε;
Δεν ζω πλέον στο κόσμο τους, κτίζω έναν δικό μου πιο όμορφο.
Κτίστε κι εσείς τον δικό σας, το τι θα βάλετε μέσα σε αυτόν, είναι επιλογή σας.
Μιχάλης Σακελλαράκης