Τι κρύβεται στο μυαλό ενός «Skitsofreni»;
Είναι πολλές φορές που περπατάς στο δρόμο και δε βλέπεις μπροστά σου, φορτισμένος από τα προβλήματα και τις έννοιες της καθημερινότητας.
Αν σταθείς όμως και ρίξεις μια ματιά, μπορεί και να βρεις αριστουργήματα, δίπλα σου.
Έτσι ακριβώς με «αιχμαλώτισαν» κι εμένα τα δυο μεγάλα θλιμμένα υγρά μάτια ενός κοριτσιού, ένα υπέροχο δυνατό άλογο, έτοιμο να ξεπηδήσει από τον τοίχο κι ένα τόσο καθαρό γέρικο πρόσωπο με γαλάζια, σαν την θάλασσα, μάτια που με κοιτά και μού λέει «είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου».
Όλα αυτά με μια υπογραφή που σε ιντριγκάρει, ακόμα περισσότερο: «SKITSOFRENIS».
Όχι, δεν τα είδα σε ένα υπερσύγχρονο και βραβευμένο μουσείο μοντέρνας τέχνης (που θα μπορούσα) αλλά στους δρόμους της Καλαμάτας.
Όπως λέει και το τραγούδι, «ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά», πάμε να μιλήσουμε μ' έναν άνθρωπο που γράφει την δική του ιστορία!
Μιχάλης: Ξεκινώ με την αφορμή αυτής της συνέντευξης. Η Καλαμάτα έχει γεμίσει από σκίτσα σου στους τοίχους της, σκίτσα του Skitsofreni (Κώστα Λούζη). Είναι η καταγωγή σου από την Καλαμάτα; Πες μου λίγα πράγματα για εσένα, ένα σύντομο βιογραφικό για τον κόσμο που δεν σε γνωρίζει.
Skitsofrenis: Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης.
Από πολύ μικρή ηλικία σχεδίαζα στο χαρτί τα πάντα καθώς τα σκίτσα για εμένα ήταν τρόπος έκφρασης αλλά και τρόπος να βάζω τις σκέψεις μου, σε τάξη.
Το 2008 μου ζητήθηκε να περάσω κάποια περιβαλλοντολογικά μηνύματα σε ένα τσιμεντένιο υποστήριγμα στο δρόμο Καλαμάτας – Σπάρτης, μέσω του γκράφιτι και εκεί ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το σπρέι.
Έκτοτε πειραματίζομαι με διάφορες τεχνικές και θέματα για να μπορέσω να εκφράσω την αισθητική μου, όσο πιο ειλικρινά μπορώ.
Μιχάλης: Παρατηρώντας τα σκίτσα σου και στους , αλλά και στα social media, αυτό που μού έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, την πρώτη, αν θες εντύπωση, ήταν τα μάτια στα πρόσωπα των σκίτσων σου. Μάτια θλιμμένα, κάπως υγρά, τα οποία έκρυβαν ένα βάθος εξαιρετικό. Υπάρχει λόγος γι' αυτήν την επιλογή ή απλά σού βγαίνει εσωτερικά;
Skitsofrenis: Προσπαθώ, ειδικά στα μάτια, να προσδίδω πραγματική αληθοφάνεια και ρεαλιστικότατα, καθώς είναι ο καθρέφτης της ψυχής και η μεγαλύτερη έκφραση συναισθημάτων.
Κάνοντας τα αληθοφανή, ζητώ από τον θεατή να εκφράζεται ειλικρινά, τον διαβεβαιώνω ότι και εγώ το ίδιο κάνω.
Η θλίψη προκύπτει από τα βιώματα της καθημερινότητας, δεν μπορώ να μην επηρεάζομαι απ' ό,τι ζούμε σαν κοινωνία, τα τελευταία χρόνια.
Μιχάλης: Ένα άλλο χαρακτηριστικό σου είναι τα στιχάκια ή τα ποιήματα που συνοδεύουν τα σκίτσα σου, τα οποία δίνουν μια ακόμα δύναμη σ' αυτά. Οι στίχοι σε οδηγούν στα σκίτσα ή τα σκίτσα στους στίχους;
Skitsofrenis: Τα συμβάντα, οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις με οδηγούν στους τοίχους κι εκεί πρέπει να συμπυκνώσω, σε λίγους στίχους, ό,τι θέλω να πω, παρέα με μια εικόνα που θα σε τραβήξει για να διαβάσεις τα λόγια.
Μιχάλης: Σκίτσα του Skitsofreni υπάρχουν και σε άλλες γειτονιές της Ελλάδας; Επίσης, που σταματά αυτό για εσένα, ποια είναι η εξέλιξη του; Τι φαντάζεσαι:
Skitsofrenis: Έργα μου υπάρχουν από την Καλαμάτα και την Αθήνα, μέχρι την Καβάλα, την Αχαΐα, τον Πειραιά.
Το κομμάτι αυτό της ζωής μου σταματά μόνο για να αντιληφθεί, να συνθέσει ξανά για μια περίοδο, να συμπεριλάβει νέα πράγματα και να βγει ξανά στους δρόμους.
Η εξέλιξη του είναι συνδεδεμένη με το τι ζούμε ως κοινωνία, αν εξελιχτούμε μέσα από αυτή τη στασιμότητα, θα εξελιχθούν και τα ερεθίσματα, που με οδηγούν στους τοίχους.
Δε ξέρω εάν τα λόγια μ' έκαναν να εκτιμήσω τόσο πολύ αυτόν τον καλλιτέχνη ή τα σκίτσα του, που αξίζουν πολύ περισσότερο από τα λόγια.
Σάς παραθέτω, λοιπόν, κάποια από τα εκπληκτικά έργα του όπως τα βρήκα στην προσωπική σελίδα του στο facebook του Skitsofreni (Κώστα Λούζη), τον οποίο ευχαριστώ πολύ.
Θα κλείσω με μια φράση του ίδιου η οποία συνοδεύει μερικά από τα έργα του και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου.
«Κρατά λίγο αγάπη, όλο και κάποιος θα περάσει».
Μιχάλης Σακελλαράκης