Cineville: Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μας γνωρίζει «Έναν άλλο κόσμο»...τον κόσμο μας

ΣΧΟΛΙΑ

Ναι είμαι από αυτούς που δεν με ένοιαξε ιδιαίτερα εάν το Star Wars θα προβληθεί μια εβδομάδα αργότερα στην Ελλάδα για δυο λόγους.

Ο πρώτος γιατί δεν μεγάλωσα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής να είμαι «πατριωτικά» εθισμένος με τον «Πόλεμο των Άστρων»  και μπορώ να περιμένω λίγες ημέρες ακόμα και ο δεύτερος γιατί…ναι ρε παιδί μου το άξιζε ο Παπακαλιάτης.

Μια ταινία που σε πιάνει από το «γιακά» και σε κάνει να ντρέπεσαι για πράγματα που συμβαίνουν στην χώρα σου, να καμαρώνεις από την άλλη για τις ομορφιές της (η καρδιά της Αθήνας σαν καρτ ποστάλ),σε «χαστουκίζει» με την αλήθεια της και την επικαιρότητα της, σε ταξιδεύει, σε κάνει να στεναχωρηθείς, να προβληματιστείς, να νευριάσεις και να πιστέψεις στον έρωτα.

Πρόκειται για την πιο κοινωνική και πολιτική ταινία που έχει σηκώσει στις «πλάτες» του ο θεός «Έρως» στην χώρα μας.

Χριστόφορος Παπακαλιάτης

Έχετε ακούσει την φράση «φτιάχνω έναν δικό μου κόσμο γιατί δεν μου αρέσει ο δικός σας»;

Αυτό ακριβώς κάνει τόσα χρόνια ο Χριστόφορος με την εικόνα του, τα πλάνα του, το μοντάζ του και φυσικά την σκηνοθεσία του.

Αυτή την φορά φτιάχνει «Έναν άλλο κόσμο» ένα κόσμο που δίνει στον ελληνικό κινηματογράφο ,καλό όνομα.

Ναι ξέρω υπάρχουν χιλιάδες αστεία για τον Παπακαλιάτη που ακούγονται  όλα αυτά τα χρόνια (με τα οποία γελά και ο ίδιος είμαι σίγουρος) αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης.

Και με αυτή την ταινία πάει δέκα βήματα μπροστά από το «Αν» και μακάρι να πάει και αρκετά βήματα έξω από τα σύνορα της χώρας.

Μαρία Καβογιάννη

Λάτρεψα την «Ασπασία» από την Dolce Vita, ξεκαρδίστηκα με την «Κορίνα» από τα Εγκλήματα αλλά ήταν τιμή μου που την είδα να παίζει τον ρολό της «Μαρίας» στην ταινία.

Εύκολο Oscar β γυναικείου ρόλου εάν βρισκόμασταν στην Αμερική, συγκλονιστική από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Παίζουν τα μάτια της, το βλέμμα της, το χαμόγελο της, το δάκρυ της, το σώμα της με τέτοιο τρόπο που αναρωτιέσαι μήπως την έφερε μαζί του ο J.K. Simmons.

Αλλά όχι είναι δική μας και είναι υπέροχη.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΑΩ

Εκτός από ότι θα στηρίξω τον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς να το μετανιώσω λεπτό, γιατί πρόκειται για ένα καθρέφτη που αντικατοπτρίζει την κατάσταση που ζούμε, που δεν θέλουμε να ζούμε και που θέλουμε να ζήσουμε.

ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ

Στην προηγούμενη ταινία το «Αν» ήταν αυτό που σε βασάνιζε για καιρό μετά τους τίτλους τέλους.

Αν έπαιρνα αυτό τον δρόμο η τον άλλο στην ζωή μου τι θα γινόταν.

Τώρα έχοντας πάρει τον δρόμο και έχοντας κάνει λάθος ,έχοντας μετανιώσει η σε κάποιες περιπτώσεις η μοίρα μας έπαιξε το δικό της παιχνίδι μπορούμε να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία και ναι την αξίζουμε;

Και επειδή ξέρω ποσό τις αγαπά όλες αυτές τις υπεροχές γυναίκες του ελληνικού τραγουδιού και τις έχει χρησιμοποιήσει στις σειρές του θα κλείσω με ένα τραγούδι που μουρμούριζα στο κεφάλι μου φεύγοντας.

«Όσο και αν κανείς προσέχει, όσο και αν το κυνηγά πάντα πάντα θα ναι αργά… δεύτερη ζωή δεν έχει»

Ίσως να έχει όμως μια «Δεύτερη ευκαιρία»

Κύριε Παπακαλιάτη σε άπταιστα ελληνικά «Respect»

Η ταινία προβάλλεται από Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου έως Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου στις 20:00 και στις 22:20 στον πολυχώρο CineVille.

Μιχάλης Σακελλαράκης