Φορμίκα: "Ήθελα να πεθάνω..."
Όλα όσα έζησε τη μέρα του σοβαρού τραυματισμού του στον αυχένα μέχρι σήμερα περιέγραψε ο Λαουτάρο Φορμίκα.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην αργεντίνικη ιστοσελίδα «La Capital» ο 27χρονος ακραίος αμυντικός του Αστέρα Τρίπολης, Λαουτάρο Φορμίκα, μίλησε για την στιγμή του σοβαρού τραυματισμού του στον αυχένα, την οικογένεια και τους συμπαίκτες του που του συμπαραστάθηκαν από το πρώτο λεπτό.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Τι έκανες όταν χτύπησες στην άμμο;
"Τίποτα , γιατί δεν μπορούσα να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια μου. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έπαθα εκείνη τη μέρα".
Φοβήθηκες;
"Ναι, πολύ . Ηταν ένα πολύ περίεργο συναίσθημα γιατί κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά και πως έχω πάθει κάτι σοβαρό".
Πιστεύεις στον Θεό;
"Ναι . Και πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία πως αυτός με κράτησε στη ζωή. Ο Θεός με έσωσε".
Οι συμπαίκτες σου τι είπαν;
"Στην αρχή δεν το πίστεψαν. Εκείνη την ημέρα ήταν ο Μπαρτολίνι, ο Κάφα, ο Ντε Μπλάσις, ο Σέτι ,ο Εγκον και ο Βενεζουελάνος Ουρτάδο. Η σκέψη τους ήταν να πάνε για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με τη Μπάγερν Μονάχου, για τα ημιτελικά του Champions League. Στη συνέχεια, όμως , κατάλαβαν ότι δεν ήταν αστείο και πραγματικά νοιάστηκαν και έτρεξαν στο πλευρό μου".
Και η γυναίκα σου , τι είπε;
"Είχε επιστρέψει στην Αργεντινή τρεις μέρες νωρίτερα".
Γρήγορα πήγατε στο νοσοκομείο;
"Δεν ξέραμε πού βρισκόταν. Επειδή ήμασταν σε άλλη πόλη, όχι στην Τρίπολη. Ευτυχώς, βρήκαμε κάποιον που καταλάβαινε και μας έδειξε με το χέρι του να τον ακολουθήσουμε. Εκεί έκατσα σε μια αναπηρική καρέκλα και απλά παρακολουθούσα".
Οι γιατροί τι είπαν ;
"Οταν μπήκαμε στο ασθενοφόρο, οι γιατροί είπαν πως θα πάρει τουλάχιστον έξι μήνες. Εκεί κατάλαβα πως τα πράγματα είναι δύσκολα. Ενιωσα τόσο πληγωμένος, ο κόσμος μου γύρισε ανάποδα".
Μήπως νόμιζες ότι δεν θα μπορούσες να παίξεις και πάλι;
"Ναι , ήθελα να πεθάνω. Ειδικά όταν μου είπαν ότι είχα σπάσει σπόνδυλο. Πράγματι , παρατήρησα ότι ήμουν τυχερός που θα μπορούσε να κινηθεί. Για να μην αναφέρουμε πως ήμουν τυχερός και μόνο που έζησα".
Η οικογένειά σου γνώριζε για όσα είχαν συμβεί;
"Όχι, καθόλου . Το μόνο που έγινε ήταν να καλέσουν τη σύζυγο μου, να τις που δύο λόγια και να βρει πτήση για Ελλάδα να έρθει με τη μητέρα μου".
Σε αυτό το διάστημα έμειναν στην Ελλάδα;
"Ναι , μετά την επέμβαση μου. Ήταν δύσκολο , αλλά επέστρεψαν τον Σεπτέμβριο" .
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο ;
"Να πάω ξανά πίσω στη θάλασσα. Ερχόταν σαν εφιάλτης κάθε βράδυ η εικόνα του ατυχήματος. Είχα κολλήσει στη σύζυγό μου και δεν μπορούσα να το ξεπεράσω. Τότε είπα ότι δεν μπορούσα να ζήσω καλά έτσι. Έτσι μια μέρα επέστρεψα στην παραλία και αποφάσισα να βγω στη θάλασσα και πάλι. Αισθάνθηκα την ανάγκη να διώξω το φόβο μου. Ευτυχώς το ξεπέρασα".
Μετά την επέμβαση τι ακολούθησε;
"Η αποκατάσταση. Πάω στην πισίνα των αθλητών και λειτουργώ παράλληλα με τον φυσιοθεραπευτή μου".
Και για το μέλλον;
"Έχω να πάω πίσω στην Ελλάδα και ελπίζω να παίξω σύντομα. Δεν έχω κανένα φόβο για οτιδήποτε . Θέλω να έρθω και πάλι σε φόρμα , γιατί η δική μου ζωή είναι το ποδόσφαιρο . Ο Θεός ήθελε να συνεχίσω, οπότε θα το κάνω με περισσότερη δύναμη από ό, τι πριν".