Λυκουρέντζος: «Να εκλεγεί τώρα Πρόεδρος. Αν όχι, θα είμαι ξανά υποψήφιος στην Αρκαδία»

Σημεία πολιτικού λόγου από τη Συνέντευξη Τύπου κ. Ανδρέα Θ. Λυκουρέντζου, Βουλευτή Αρκαδίας της Νέας Δημοκρατίας


ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

1.Μετά από έξι χρόνια, για πρώτη φορά η χώρα μας κατέγραψε φέτος θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Για πρώτη φορά είχαμε μείωση της ανεργίας. Για δεύτερη χρονιά επιτύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν σε θετική κατεύθυνση. Και την αλλαγή αυτή είναι υποχρέωσή μας να την κρατήσουμε σταθερή. Και να την ενισχύσουμε, ακόμη περισσότερο. Είναι χρέος μας στον Τόπο και τον κόσμο που υπέστη τόσες θυσίες.

2. Συνέπεσε στο διάστημα αυτό, η τελευταία αξιολόγηση.

Ήταν φυσικό να είναι δύσκολη γιατί είναι η τελευταία του προγράμματος. Αποδείχτηκε, όμως, πολύ πιο δύσκολη εξαιτίας του κινδύνου πολιτικής αστάθειας, που επιμένει να προκαλεί η Αντιπολίτευση. Αναδείχθηκε έτσι και μια αμείλικτη πραγματικότητα, που κανένας πια δεν μπορεί να αγνοήσει. Ότι η Οικονομία χρειάζεται στέρεο πολιτικό έδαφος. Ότι οι κομματικές σκοπιμότητες μπορεί να κοστίζουν ακριβά. Ότι η πολιτική αβεβαιότητα επιφυλάσσει δυσμενείς συνέπειες.

3. Η Αντιπολίτευση, αντιγράφοντας πρακτικές του παρελθόντος, άρχισε να εκβιάζει την χώρα. Και άρχισε να την εκβιάζει ποδοπατώντας το Σύνταγμα. Οι συνταγματικές διατάξεις που θέλουν αυξημένη πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θεσπίστηκαν για να δώσουν στη μειοψηφία δικαίωμα πρόωρης διάλυσης της Βουλής. Δεν είχαν σκοπό να δώσουν σε μια ισχνή μειοψηφία 121 βουλευτών το δικαίωμα να αποφασίζει για τα πιο σοβαρά ζητήματα. Δεν είχαν σκοπό την επιβολή των αποφάσεων της μειοψηφίας κόντρα στη βούληση των πολλών.

4. Είχαν συναινετικό και όχι πολωτικό πρόσημο. Απέβλεπαν στη συναίνεση και όχι το διχασμό. Παρόλα αυτά, κάποιοι επιμένουν να αγνοούν τα πάντα. Προκαλούν πολιτική αβεβαιότητα, ξέροντας πως αυτό θα είναι κακό για τον τόπο. Ήξεραν πολύ καλά πόσο αρνητικές συνέπειες προκαλεί η στάση τους στην οικονομία, στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, στην πορεία του τόπου. Δεν δίστασαν όμως. Επέλεξαν το θεσμικό εκβιασμό. Επέλεξαν κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος.

5. Η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν αφήνει περιθώρια για κομματικές σκοπιμότητες. Αναδεικνύει ακόμη πιο έντονα, την ανάγκη σταθερότητας. Αναδεικνύει τεράστιες ευθύνες ολόκληρου του συνόλου των πολιτικών κομμάτων. Και αυτό να μην το ξεχνά κανένας μας. Κανένας δεν θα μπορεί αύριο να πει «δεν ήξερα».

6. Τίποτε δεν θα ήταν πιο επώδυνο από ένα πισωγύρισμα, που θα ανάγκαζε τον κόσμο να περπατήσει δυο φορές τον ίδιο επώδυνο δρόμο. Τίποτε δεν θα είναι πιο δραματικό από το ζωντάνεμα των μύθου του Σίσυφου. Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια κατάσταση πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας. Μια εθνική περιπέτεια, δεν θα έχει νικητές, αλλά μόνο ηττημένους.

7. Τα τελευταία δύο χρόνια οι κυβερνήσεις του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά τόλμησαν και συγκρούστηκαν με την κουλτούρα της ακινησίας και των βίαιων αντιδράσεων, οι οποίες κράτησαν τη χώρα «ακίνητη στην ιστορία». Ανέλαβαν τεράστιο πολιτικό κόστος για να βάλουν μπρος ένα γενναίο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Έκαναν άλματα σε πολλούς τομείς όπως η διοικητική μεταρρύθμιση των υπουργείων και των δημοσίων οργανισμών, ο δραστικός περιορισμός της σπατάλης, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι αλήθεια ότι στο ίδιο αυτό διάστημα συνεχίστηκε η υπερφορολόγηση που πλήττει νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

8. Έγιναν και λάθη –όπως στον ΕΝΦΙΑ- πολλά από τα οποία διορθώθηκαν και άλλα είναι ανάγκη να διορθωθούν με την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών. Εξίσου βέβαιο, όμως, ότι η χώρα   πέτυχε στόχους που θεωρούνταν άπιαστοι.

9. Χρέος όλων μας είναι να επιδείξουμε τόλμη και αποφασιστικότητα στη συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, την προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

Χρέος είναι και η επιτάχυνση των αναγκαίων αλλαγών για τη βελτίωση του επιχειρηματικού και επενδυτικού περιβάλλοντος. Είναι η αλλαγή της νοοτροπίας της δημόσιας διοίκησης, ώστε να μην στέκεται εχθρικά απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι η μείωση της γραφειοκρατίας. Και βέβαια η προοδευτική μείωση των φορολογικών συντελεστών. Είναι αναγκαία η συνέχιση μιας εξυγιαντικής και δημιουργικής προσπάθειας, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και χωρίς αποκλίσεις,

10. Η κυβέρνηση δεν διεκδίκησε και δεν διεκδικεί το αλάθητο. Κάναμε -και παλαιότερα και πρόσφατα- διάφορα λάθη. Δεν τα αρνούμαστε. Τα αναγνωρίζουμε και τα διορθώνουμε. Δεν βάλαμε, όμως, ποτέ το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Δεν βάλαμε το προσωπικό καλό, πάνω από το κοινωνικό. Και βέβαια δεν χαρίζουμε σε κανένα την κοινωνική ευαισθησία. Γιατί δεν είναι κοινωνική ευαισθησία η αδιαφορία μπροστά στους κινδύνους, Δεν είναι ευαισθησία οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Δεν είναι ευαισθησία ο λαϊκισμός και η δημαγωγία. Μην το ξεχνούμε: Τα ευχάριστα ψέματα κοστίζουν ακριβά.

Βασιλική Παπαδοπούλου