Αντώνης Χαμπηλομάτης: "Έφυγες νωρίς, Ελένη, αλλά η εικόνα σου θα παραμείνει ανεξίτηλη και βαθιά χαραγμένη στη σκέψη μας"
Ένα αφιέρωμα με τη συμπλήρωση έξι χρόνων από τον θάνατο της Ελένης Λυμπεροπούλου ετοίμασε ο αγαπητός συνάδελφος δημοσιογράφος, Αντώνης Χαμπηλομάτης και σήμερα το παρουσιάζει το "Καλημέρα Αρκαδία".
Πρόκειται για ένα αφιέρωμα καρδιάς "Της Δικιάς μας Ελένης", όπως χαρακτηριστικά γράφει ο ίδιος ...
Συγκεκριμένα, ο Αντώνης Χαμπηλομάτης, αναφέρει: "Η λεπτότητα, η ευγένεια και οι καλοί τρόποι ήταν ένα από τα βασικότερα στοιχεία πολιτισμού που πλούτιζαν τη ζωή της Ελένης και την καθιστούσαν έναν άνθρωπο ξεχωριστό με ανωτερότητα στην κοινωνία της Τρίπολης και ευρύτερα του Νομού Αρκαδίας.
Είχε διαπλάσει από πολύ μικρή - τα μαθητικά της χρόνια - τον τέλειο χαρακτήρα και μια λεπτή ψυχή. Σ' αυτό συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό η οικογενειακή της ανατροφή, η σχολική και η κοινωνική της αγωγή.
Η ικανότητά της να βρίσκει με διακριτικότητα και ετοιμότητα πνεύματος τους τρόπους και τις εκφράσεις εκείνες με σκοπό να ευχαριστήσουν τον συνομιλητή που είχε απέναντί της, έδειχναν μια ευγένεια σπάνια και ταυτόχρονα καταδείκνυαν έναν άνθρωπο με λεπτά αισθήματα και έχοντα μεγάλο ψυχικό πλούτο.
Θυμάμαι κάποια φορά που την είχα συναντήσει στην Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στην Τρίπολη, τα λόγια της: "Ο κυνισμός της σκέψης καταστρέφει πολλές φορές την ευτυχία και διαφθείρει την ψυχή, γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όχι μόνο στους τρόπους συμπεριφοράς, αλλά και στις εκφράσεις μας", μου είχε πει.
Η Ελένη ήταν μια γυναίκα με ψυχική αγωγή που φερόταν με ευγένεια προς όλους τους συνανθρώπους της, είτε ήταν ανώτεροι, είτε κατώτεροι, είτε ήταν πλούσιοι, είτε φτωχοί και απέφευγε με κάθε τρόπο να δυσαρεστήσει το άτομο που είχε απέναντί της.
Ο αυτοσεβασμός, η φρόνηση και η αυτοκυριαρχία ήταν στοιχεία πολιτισμού που την περιέβαλαν.
Ήταν ένας άνθρωπος λεπτού, τιμίου και ευγενούς χαρακτήρα, ήταν ένα χρυσωρυχείο ηθικού πλούτου. Ένας ευγενής και καλοκάγαθος άνθρωπος. Αισθανόταν ευχαρίστηση να συντελεί στην ευτυχία των άλλων. Σεβόταν και τιμούσε τους φίλους και τις φίλες της. Ήταν μετριόφρων και αποδείκνυε με τα έργα της ότι έλεγε και πίστευε.
Η ευγένεια, η φιλοκαλία, η αβροφροσύνη, η τιμιότητα, η ειλικρίνεια, η φιλαλήθεια και όλα τα συντελούντα στοιχεία της ευπρεπούς διακόσμησης του σύντομου βίου της, την κατέτασσαν στην κορυφή της κοινωνικής ζωής της Τρίπολης και του Νομού Αρκαδίας γενικότερα.
Πίστευε πάντα στη λέξη Καθήκον. Σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωή της. Χαρακτηριστικά έλεγε ότι "το καθήκον είναι διαρκές όσο και η ζωή μας. Αρχίζει από το πατρικό σπίτι, όπου τα τέκνα έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις προς τους γονείς τους και οι γονείς προς τα τέκνα. Κατόπιν έρχονται οι υποχρεώσεις μεταξύ των συζύγων. Υπάρχουν οι υποχρεώσεις μεταξύ φίλων και γειτόνων, μεταξύ αρχόντων και αρχομένων και γενικώς κάθε ατόμου προς την κοινωνία και την ανθρωπότητα ευρύτερα. Η ζωή του ανθρώπου από την ημέρα γέννησής του μέχρι τον θάνατό του, είναι μία μακρά αλληλουχία καθηκόντων", έλεγε.
Η σεμνότητά της, η αγνότητα του πνεύματος και της καρδιάς της κοσμούσαν τον σπάνιο και αδαμάντινο χαρακτήρα της.
Σεβόταν στον υπέρτατο βαθμό τους συμπολίτες της και γενικά την κοινωνία στην οποία ζούσε.
Πίστευε επίσης ότι τα άτομα μιας κοινωνίας πρέπει να είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και να έχουν την ηθική υποχρέωση να αλληλοβοηθούνται. "Το αίσθημα αλληλεγγύης των πολιτών πρέπει να είναι ανεπτυγμένο", έλεγε "διότι μόνο τότε η κοινωνία ανυψώνεται και το κράτος ευημερεί, ενώ η διχόνοια καταστρέφει και εξαφανίζει".
Έφυγες νωρίς ..... Ελένη, αλλά η εικόνα σου θα παραμείνει ανεξίτηλη και βαθιά χαραγμένη στη σκέψη μας και η μνήμη σου ζωντανή και για πάντα, για τους δικούς σου ανθρώπους, συγγενείς και φίλους ..... που σ' αγάπησαν και σε λάτρεψαν ....."