Παπαηλιού: «Ο αγροτικός τομέας αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση και τη χώρα»
Κατά την ημερίδα του ΥΠΑΑ για το αγροτικό ζήτημα στην Τρίπολη (23.6.2016), ο βουλευτής Αρκαδίας Γιώργος Η. Παπαηλιού, είπε : “Το αγροτικό ζήτημα σήμερα, υπό συνθήκες κρίσης, τίθεται και πάλι στην επικαιρότητα.
Επιστρέφουμε και αναζητούμε πάλι τη γη, που απαξιώσαμε επί πολλές δεκαετίες με πολλούς τρόπους. Σκοπός να παύσει η επανάπαυση αλλά και η καταστροφική διαχείριση των πόρων που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, ο αγροτικός τομέας αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση και τη χώρα.
Είναι το σημείο εκκίνησης για την αναδιοργάνωση της ελληνικής οικονομίας. Είναι ο τομέας στον οποίο θα στηριχθεί η κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση.
Ο τομέας της αγροτικής οικονομίας, παρά τα ιδιαίτερα ευνοϊκά κλιματολογικά και εδαφολογικά χαρακτηριστικά της χώρας, τα αλλεπάλληλα ΚΠΣ και τον πακτωλό δις που εισέρευσε και την υψηλή ποιότητα του ανθρώπινου επιστημονικού δυναμικού που απασχολείται σ΄ αυτόν, βρίσκεται σε πλήρη αποδιάρθρωση.
Οι μικρομεσαίοι παραγωγοί δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος παραγωγής. Οι έλληνες καταναλωτές, όταν αναζητούν ελληνικά προϊόντα, είτε δεν τα ανευρίσκουν είτε να ανευρίσκουν σε υψηλές τιμές. Οι εισαγωγές είναι αθρόες, όπως και οι ελληνοποιήσεις αγροτικών προϊόντων. Η ελληνική αγροτική παραγωγή να καρκινοβατεί
Είναι καθοριστικές οι διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, που δεν διαπραγματεύτηκαν ουσιαστικά στο πλαίσιο της ΚΑΠ και της νέας ΚΑΠ, περιορίστηκαν στις επιδοτήσεις των οποίων δεν ήλεγξαν τον προορισμό, με αποτέλεσμα αυτές να μη διοχετεύονται για αναδιάρθρωση καλλιεργειών και παραγωγικές επενδύσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση «το παλεύει». Εκ των πραγμάτων λειτουργεί σε ένα ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο που δεν επιτρέπει οικονομικά επεκτατικές κινήσεις. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιλύσει διαρθρωτικά και κοινωνικά προβλήματα δεκαετιών. Και πάντως, σε πρώτη φάση, να αμβλύνει τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών μέτρων, τις «μνημονιακές» αιχμές.
Κυρίαρχοι στόχοι της κυβερνητικής αγροτικής πολιτικής είναι :
α) Να παραμείνει ο αγροτικός κόσμος στην ύπαιθρο, για να παραγάγει. Αυτό, υπό τις σημερινές συνθήκες, προϋποθέτει ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού και εκπαίδευσή του
β) Να αναδειχτεί η συλλογικότητα μέσω ενός άλλου, διαφορετικού αυτού του παρελθόντος, υγιούς συνεταιριστικού πνεύματος και κινήματος. Ο πρόσφατος νόμος για τους «αγροτικούς συνεταιρισμούς» το επιχειρεί.
γ). Να προωθηθεί η αναπτυξιακή διάσταση και λειτουργία του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (Π.Α.Α.) 2014-2020. Αυτό, παρότι είχε σχεδιαστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ενδιαμέσως θα αναθεωρηθεί, πρέπει να λειτουργήσει αναπτυξιακά, με διασφάλιση του πολυτομεακού και πολυλειτουργικού χαρακτήρα του και με έμφαση στην έρευνα και την καινοτομία, αλλά και εμπροσθοβαρώς, ώστε να προηγηθούν δράσεις για τις οποίες υφίσταται ετοιμότητα υλοποίησης
γ) Να εξορθολογιστεί το κόστος παραγωγής, στην ενέργεια, στην άρδευση, στα αγροεφόδια
δ) Να καθιερωθεί η «κάρτα αγρότη» (για την ενίσχυση της ρευστότητας)
ε) Να ρυθμιστεί η λειτουργία της αγοράς, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η παράνομη διακίνηση αγροτικών προϊόντων, οι παράνομες εισαγωγές και ελληνοποιήσεις, μέσω συστηματοποίησης και απλοποίησης των ελέγχων, ώστε να διασφαλίζεται η δημόσια υγεία και η πάταξη της φοροδιαφυγής
στ) Να επαναξιολογηθούν και να επαναπροσδιοριστούν οι δομές και οι δημόσιες υπηρεσίες που συνδέονται με τον αγροτικό τομέα, ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία, να υπάρξει επιτελικός σχεδιασμός και έλεγχος της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
ζ) Να συνδεθούν τα παραγόμενα προϊόντα του πρωτογενή τομέα με τη μεταποίησή τους
η) Να υπάρξει πραγματική κοινωνική ασφάλιση για τον αγροτικό πληθυσμό
Αυτό το πλαίσιο ανταποκρίνεται στα δεδομένα της Πελοποννήσου, της Αρκαδίας. Το κλίμα και οι εδαφολογικές συνθήκες, ως συγκριτικά πλεονεκτήματα, επιτρέπουν την ανάπτυξή της και την παραγωγή ποιοτικών τοπικών αγροτικών προϊόντων. Επιβάλλεται δε, να συνδυαστεί η αγροτική παραγωγή με τη σχετική μεταποίηση (αγροτοδιατροφική αλυσίδα) και την προσφορά τουριστικών υπηρεσιών (ήπιας μορφής και ειδικές μορφές τουρισμού, αγροτουρισμός), ώστε να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος και πολύπλευρος οικονομικός πυλώνας, που να αναδεικνύει την ταυτότητα της περιοχής.
Τούτων δοθέντων, μέσω της δημιουργίας υπεραξίας και πραγματικού πλεονάσματος σε σχέση με το εικονικό των στατιστικών αλχημειών, ο αγροτικός τομέας πρέπει να αποτελέσει διακριτό, πρωτεύον και πρωταγωνιστικό στοιχείο του σχεδίου για την κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.”