"Τώρα με τις εκλογές θα έρθουν οι εχθροί ντυμένοι σα φίλοι"
Στα πλαίσια των πανελλαδικών κινητοποιήσεων του ΚΚΕ ενάντια στη δανειακή σύμβαση, η Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας πραγματοποίησε συγκέντρωση στην Πλ. Βαλτετσίου της Τρίπολης με κεντρικό ομιλητή το Δημήτρη Κολοβό.
Στην ομιλία του, ο Δ. Κολοβός, τόνισε:
Η νέα δανειακή σύμβαση συζητιέται και ψηφίζεται στην ολομέλεια της Βουλής με τη μορφή του κατεπείγοντος. Το νέο δάνειο, ύψους 137,1 δισ. ευρώ από την ΕΕ και το ΔΝΤ, σε συνδυασμό με τα διαδοχικά μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους που το συνοδεύουν, θα αποτελέσουν για τα επόμενα 30 χρόνια το βασικό μοχλό για την προώθηση μέτρων που πτωχεύουν το λαό για να σωθεί η πλουτοκρατία.
Τα πανηγύρια των αστικών κομμάτων, της ντόπιας πλουτοκρατίας και των συμμάχων τους στην ΕΕ, για την υπογραφή της και το «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών ομολόγων, γίνονται με φόντο τα συντρίμμια που άφησε πίσω του το «τσουνάμι» των νέων μέτρων του μνημονίου, αλλά και των αντιλαϊκών πακέτων που θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα και θα βυθίσουν το λαό στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Ήδη, το προαπαιτούμενο πακέτο για την εκταμίευση των πρώτων δόσεων, πέρα από το «2ο μνημόνιο», είναι έτοιμο και σχεδιάζεται να προωθηθεί το Μάη ή τον Ιούνη, απ' όποια κυβέρνηση του κεφαλαίου αναλάβει μετεκλογικά τη διαχείριση.
Η δανειακή σύμβαση αφορά ποσά ύψους 109,1 δισ. ευρώ από την ΕΕ και 28 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. Το δάνειο θα εκταμιευθεί σε 17 τριμηνιαίες δόσεις (μετά από έλεγχο κάθε φορά των κλιμακίων της τρόικας) μέχρι το 2015, γεγονός που προαναγγέλλει ατελείωτους εκβιασμούς σε βάρος του λαού για να αποδεχτεί τα μέτρα που θα συνοδεύουν την κάθε δόση του δανείου.
Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε όταν απ’ το 2009 προειδοποιούσε τον ελληνικό λαό ότι έρχεται θύελλα αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που θα κάτσουν στο σβέρκο μας για πολλά χρόνια στο όνομα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Πλέον έρχεται στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξόδου από την κρίση με το λαό όμως νικητή και όχι τα μονοπώλια.
Αυτό είναι που θα πρέπει να αποτελέσει το βασικό κριτήριο για την ψήφο του εργάτη, του φτωχού αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου στις προσεχείς εκλογές.
Τώρα με τις εκλογές θα έρθουν οι εχθροί ντυμένοι σα φίλοι. Θα παρουσιαστούν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ως σωτήρες που θα ζητάνε απ’ τον λαό την ψήφο του, θα παρακαλάνε για αυτοδυναμία για να βγούμε από το τέλμα που οι ίδιοι μας έχουν ρήξει. Ποιοι; Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία...
Αυτοί που έχουν οδηγήσει τον έναν στους δύο νέους στην ανεργία και τον άλλον στο εργασιακό σκλαβοπάζαρο...
Αυτοί που κούρσεψαν από τους γέροντες τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα δώρα, την αξιοπρέπεια...
Αυτοί που έχουν το θράσος να αποκαλούν «γιορτή» (!) τις συγκεντρώσεις των απόρων γύρω από τα καζάνια των συσσιτίων...
Αυτοί που κατάντησαν τους ανθρώπους να κρέμονται από τους σκουπιδοτενεκέδες, να ψάχνουν κάτω από τους πάγκους των λαϊκών αγορών, να σέρνονται αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί μέσα στα σκουπίδια...
Αυτοί που οδήγησαν το 50% του ελληνικού λαού πέρα από το κατώφλι του κοινωνικού αποκλεισμού, να στέκεται στην ουρά της επαιτείας για μισό τσουβάλι πατάτες, αυτοί που έφεραν το υπόλοιπο 50% στον προθάλαμο της φτώχειας, της ανημπόριας και της δυστυχίας...
Αυτοί που δεν υπάρχει φόρος, χαράτσι, αυθαιρεσία, που να μην τα έχουν επιβάλει στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας...
Αυτοί που στη θέση των μικρομάγαζων που κλείνουν γέμισαν την πόλη με τις φωτεινές επιγραφές των ενεχυροδανειστηρίων για να βάζουν οι ξεκληρισμένοι ενέχυρο από τις βέρες τους μέχρι τα χρυσά δόντια τους...
Αυτοί που κόβουν τους μισθούς και αυξάνουν 6 φορές (!) την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος,
που έχουν επιβάλει 6 διαφορετικούς φόρους (!) για τα υποθηκευμένα στις τράπεζες σπίτια,
που αυξάνουν τα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων στα λεωφορεία,
που διπλασίασαν την τιμή της βενζίνης,
που έχουν εξαναγκάσει εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης μέσα στο κρύο και στο χιονιά...
Αυτοί που μετέτρεψαν το δημόσιο χρέος, που οι ίδιοι δημιούργησαν, σε πρόσχημα της δημόσιας και διεθνούς μετατροπής ενός ολόκληρου λαού σε πειραματόζωο της πιο στυγνής επιδρομής της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας...
Αυτοί θα έρθουν να σας ζητήσουν την ψήφο και πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει. Να πέσουν όσο πιο χαμηλά γίνεται. Να χάσουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να τσιμπήσει κανείς σε άλλου τύπου αναχώματα της λαϊκής δυσαρέσκειας τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέλη, ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλους τάχα αντάρτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ενώ τόσα χρόνια ψήφιζαν και με τα δυο τους χέρια ό,τι αντιλαϊκό έχει αποφασιστεί, τώρα έρχονται προεκλογικά με νέους κομματικούς σχηματισμούς να το παίξουν αντιμνημονιακοί και να εγκλωβίσουν τη ψήφο του ελληνικού λαού σε ανώδυνα κανάλια.
Και επειδή μας λένε οι διάφοροι αριστεροί-ευρωλάγνοι «μα εσείς δε θέλετε να κυβερνήσετε? Δε θέλετε να συγκροτήσουμε μια αριστερή αντιμνημονιακοί κυβέρνηση»? Απαντάμε: Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, που θα είναι και κυβερνητική, για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, κανένα ΚΚΕ δεν θα μπορέσει από μόνο του να τους σώσει.
Επομένως το ερώτημα, «αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει», από τη στιγμή που αναφέρεται στις σημερινές συνθήκες, μία απάντηση επιδέχεται: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συναινέσει ή να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα εγκληματούσε σε βάρος των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Τέτοιο δικαίωμα δεν το έχει. Αν έκανε κάτι τέτοιο, η εργατική τάξη θα έχανε την πρωτοπορία της και γενικά ο λαός θα έμενε δίχως πυξίδα, έρμαιο της αστικής πολιτικής.
Όσο για την λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση που τόσο διαφημίζεται, θεωρούμε ότι ορισμένα ρητορικά ερωτήματα για το ρόλο και τη δράση της θα απαντήσουν καλύτερα.
Ποια όπλα θα χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση των ευρωλάγνων αντιμνημονιακών και αριστερών για να πείσει ή να αναγκάσει την Μέρκελ και τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ να δεχτούν να θιγούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν, ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς αυτοί να αντιδράσουν και να κηρύξουν οικονομικό, εμπορικό και άλλο πόλεμο ή και να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ; Μήπως θεωρούν ότι θα δουν οι ευρωπαίοι τον αριστερό Τσίπρα και θα σκιαχτούν?
Με ποια μέσα και κίνητρα θα έπειθε το κεφάλαιο χωρίς να του εξασφαλίσει τη μεγάλη του κερδοφορία να κάνει επενδύσεις; Θα έκανε κρατικές επενδύσεις; Σε ποιους τομείς και με τι κεφάλαια; Υπάρχει τομέας που δεν κυριαρχούν ή δεν θέλουν να εισχωρήσουν τα μονοπώλια; Πώς θα αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό τους, που εκτός από τη δική τους δύναμη, θα έχουν και την προστασία της ΕΕ;
Εφόσον είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας, με ποιον τρόπο θα τη διασφάλιζε για το κεφάλαιο που δρα στην Ελλάδα, χωρίς να θίξει μισθούς, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα;
Με ποιον τρόπο θα εμπόδιζε την αποχώρηση του κεφαλαίου προς άλλες χώρες, αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση φορολογούσε τα κέρδη του; Πώς θα στήριζε και με ποια μέσα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό;
Θα έφευγε από το ΝΑΤΟ; Θα έκλεινε τη Σούδα και τις άλλες νατοϊκές βάσεις; Και πώς θα αντιμετώπιζε το όλο και πιο ορατό ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη;
Μια τέτοια κυβέρνηση, αν μπορούσε να γίνει, θα αποδεικνυόταν ένα τσίρκο που θα γελούσε μαζί του η πλουτοκρατία. Θα βρισκόταν μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα και θα ήταν τόσο τραγικά αδύναμη, που δεν θα ήξερε από πού της έρχονται οι σφαλιάρες και από πού οι κλωτσιές. Το λιγότερο κακό που θα έφερνε για το λαό είναι αποτυχίες, απογοήτευση και ήττες. Το αστικό πολιτικό σύστημα, με την όποια μεταμόρφωσή του, θα φαινόταν μπροστά της αξιόπιστο και σοβαρό.
Αυτό που σήμερα , λοιπόν, προέχει και πραγματικά θα τρομοκρατήσεις την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους είναι οργάνωση του λαού από τα κάτω, με την πολιτική του ωρίμανση. Και θα τους τρομοκρατήσει αν και αυτοί που έχουν κάποια ερωτηματικά, κάπου διαφωνούν, συστρατευθούν με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ λέει το εξής: Πρέπει να δημιουργηθεί μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία η οποία απαρτίζεται απ' την αγωνιζόμενη εργατική τάξη, απ' τους αγωνιζόμενους φτωχούς αγρότες. Απ' τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.
Αυτή η λαϊκή συμμαχία πρέπει να παλεύει, για να ανακουφίζει όσο γίνεται το λαό, για να παρεμποδίζει να περνάνε μέτρα, αλλά ο δρόμος της πρέπει να είναι σαφής: Ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, της δικτατορίας των μονοπωλίων. Αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, του πλούτου που υπάρχει σ' αυτή τη χώρα απ' τη φύση της, που έχει διαμορφωθεί όλα τα χρόνια απ' τη δουλειά των εργαζομένων. Εργατική λαϊκή εξουσία. Τι θα κάνει αυτή η λαϊκή εξουσία;
γίνεται κοινωνική λαϊκή περιουσία ο κλάδος επεξεργασίας πρώτων υλών, οι κλάδοι της μεταποίησης, η παραγωγή μηχανημάτων, η ενέργεια, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία, μειώνοντας την εξάρτησή της από το εξωτερικό εμπόριο και τις συναλλαγές με τις καπιταλιστικές οικονομίες, τους διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους σε τέτοιους κρίσιμους τομείς.
Κοινωνικοποιείται η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, διαμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων .
Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή στην πόλη και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών.
Αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου.
Καταργείται κάθε είδους ιδιωτική - επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία.
O κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ελλάδας, που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες.
Όλοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν, Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες (και σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν) μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση, κλπ.
Διαμορφώνονται κρατικές κοινωνικές υποδομές που παρέχουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη αναγκών που σήμερα αντιμετωπίζονται από το ατομικό και οικογενειακό νοικοκυριό (π.χ., εστιατόρια σε τόπους δουλειάς, σε σχολεία).
Παρέχεται σε όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν γενική δωδεκάχρονη εκπαίδευση για όλους μέσα από έναν τύπο σχολείου με ενιαία δομή, πρόγραμμα, διοίκηση και λειτουργία, υλικοτεχνική υποδομή, ενιαία εκπαιδευμένο εξειδικευμένο προσωπικό. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση μετά τη γενική υποχρεωτική εκπαίδευση. Εξασφαλίζεται εγγυημένη δουλειά με βάση το επιστημονικό και επαγγελματικό αντικείμενο για όλους και όλες, πριν ακόμα πάρουν το πτυχίο τους.
Διαμορφώνεται αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.
H λαϊκή οικονομία δεν είναι συμβατή με τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή αντίθεσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τη διαφύλαξη και ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Η λαϊκή εξουσία θα στηριχθεί σε λαϊκούς θεσμούς που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα αναδειχθούν, κατά συνέπεια, νέοι θεσμοί.
Βάση της λαϊκής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης. Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται όταν πρέπει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας.
Η λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα.
Εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω το ανώτατο όργανο εξουσίας με μη μόνιμους και ανακλητούς εκπροσώπους, που δεν πρέπει να ξεκόβονται από την παραγωγή. Οι αντιπρόσωποι, όπως λένε σήμερα «βουλευτές», δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας. Από το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές, κλπ.).
Αυτή την πολιτική πρόταση εξουσίας απευθύνει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και το λαό, την παλεύει, αλλά για να γίνει πράξη πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτοί θα την επιβάλουν. Και για την εγκαθίδρυσή της αξίζει κάθε θυσία στον αγώνα που θα είναι πολύ μικρότερη από τη θυσία που επιβάλλουν σήμερα τα μονοπώλια, καταστρέφοντας το λαό στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης.
Η μόνη αλλαγή σήμερα στην Ελλάδα που μπορεί να ανοίξει μια πόρτα, ένα παράθυρο, είναι, τα δύο κόμματα να χάσουν όσο μπορούν να χάσουν περισσότερο. Ο λαός να έχει ανοιχτά τα μάτια για κάθε μεταμφίεση του πολιτικού συστήματος, είτε είναι κεντροσυριζέικο, είτε κεντροκουβελέικο, είτε κεντροαριστερό, είτε νεοδημοκρατικό κεντρώο. Την άλλη μέρα ο λαός να στριμώχνει την κυβέρνηση, αν βγει μια τέτοια από τις εκλογές και ταυτόχρονα με ένα όσο γίνεται πιο ισχυρό ΚΚΕ, για να αρχίσει η πορεία χειραφέτησης του λαού. Λοιπόν, εμείς θα δώσουμε την εκλογική μάχη ως εξής: Βεβαίως κάνοντας διάλογο με το λαό και συζητώντας, με τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει μέρα που να μην είμαστε κοντά στους εργάτες που κινδυνεύουν με απόλυση, που εκβιάζονται από τους εργοδότες, στις λαϊκές γειτονιές, εκεί που τα σχολεία δεν έχουν πετρέλαιο, γιατί δεν έχουνε να τα τροφοδοτήσουν. Δηλαδή, θα είμαστε μέσα στα προβλήματα και θα πάμε στις εκλογές με αγώνες.
Δε θα κάνουμε μια μάχη εκλογική απλά για ψήφους, που είναι απαραίτητη η ψήφος στο ΚΚΕ, δε θα αφήσουμε να περάσει αυτό το διάστημα όπου στο όνομα μιας γενικής εκλογικής εκστρατείας θα ξεφύγουμε λίγο και δεν έχουμε στο νου μας ποιος υποφέρει, πού κόβεται το ρεύμα, που πρέπει να το παρεμποδίσουμε, πού μπαίνει το νέο χαράτσι στην εφορία. Γιατί δε θέλουμε αυτό το δίμηνο, κάτω από το κλίμα της προεκλογικής προπαγάνδας, να υπάρχει μια νέα επίθεση στο λαό.
Η καλύτερη προεκλογική δουλειά για το Κόμμα είναι να μη σταματήσει την προσπάθειά του, την αλληλεγγύη του και τη δράση του γι' αυτούς που υποφέρουν, και είναι πάρα πολλοί. Δεν ξέρεις πού να πρωτοπρολάβεις να βρεθείς, Ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί, γιατί αυτή η εκλογική μάχη πρέπει να δείξει το εξής: Ότι ο λαός και δε φοβάται και δεν αυταπατάται. Εκεί θα κριθεί τι θέλει ο λαός. Θα κριθεί πόσο άφοβος είναι και πόσο ανοιχτομάτης είναι ύστερα από μια μακρόχρονη εμπειρία.
Όχι στο φόβο, όχι στις αυταπάτες. Τότε το δρόμο του θα τον βρει ο λαός. Δεν πρέπει να επιτρέψει οι εκλογές να νομιμοποιήσουν ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα ή να γίνει το μικρό πλήγμα. Το μεγάλο πλήγμα για το σύστημα είναι η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Είναι ώρα να δούμε μπροστά και μακριά. Για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον του τόπου.»