«ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ» 2015 – Γράφει ο Νίκος Δελφάκης
Ι. Η διαδικασία: Το συγκεκριμένο δημοψήφισμα (συμφωνείς ψηφοφόρε να σου βάλω φόρους, να σου αυξήσω το ΦΠΑ, να πληρώνεις ΕΝΦΙΑ κλπ) είναι εντελώς αντισυνταγματικό, περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε κανέναν συνταγματολόγο, αφού το ελληνικό Σύνταγμα ( αλλά και όλων των χωρών) απαγορεύει δημοψήφισμα για δημοσιονομικά μέτρα. Οι ρυθμίσεις που καλείται ο λαός να αποφανθεί είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δημοσιονομικές.
Ο λόγος προφανής. Κανένας πολίτης δεν θα απαντούσε ναι θέλω φόρους ή επιβαρύνσεις, μια τέτοια κρίση όμως δεν θα ήταν αντικειμενική, θα έπαυε η λειτουργία των κρατών. Οι δήθεν τυπολάτρες θα απαντήσουν ότι δεν είναι όμως κατά την τυπική έννοια νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο απαγορεύεται να τίθεται σε δημοψήφισμα. Εμμμ ουσιαστικά νομοσχέδιο είναι που έχει καταρτιστεί, αν είναι αληθές, από τους λεγόμενους θεσμούς, εξάλλου και το ερώτημα «να εγκριθεί ή να μην εγκριθεί» ακριβώς σε νομοσχέδιο ταιριάζει. Περαιτέρω όμως: Δημοψήφισμα μέσα σε 7 μέρες για ένα κείμενο πολλών σελίδων που ούτε υπάρχει σε κυρωμένο αντίγραφο, ούτε θα ισχύει κατά την ημέρα διεξαγωγής, δεν νοείται. Υποτίθεται ότι το δημοψήφισμα αποτελεί κορυφαία έκφραση της βούλησης του λαού και συνεπώς πρέπει να προηγηθεί ουσιαστική και με ψυχραιμία συζήτηση για την όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση εκ μέρους του ψηφοφόρου. Και επειδή κάθε κακή αρχή ακολουθείται από άλλες παράλογες ενέργειες, εκδόθηκε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, μετά μάλιστα την προκήρυξή του, που συντομεύει προθεσμίες, αλλάζει τις προβλεπόμενες από το νόμο προϋποθέσεις και όρους διεξαγωγής. Ακόμα και αυτή η διακωμώδησή του π.χ. από τον Βαρουφάκη που δήλωσε προχτές "μέχρι την Τρίτη να γίνει κάτι και να ψηφίσουμε και μεις υπέρ" , μάλλον αποδεικνύει ότι δεν έχουν επίγνωση της κρισιμότητάς του, ως κορυφαίας διαδικασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Τα παραπάνω δεν είναι «τυπικούρες», η εφαρμογή του Συντάγματος δεν νοείται κατά περίπτωση, η παραβίαση διατάξεών του μπορεί να οδηγήσει άνετα σε παρεκτροπές.
ΙΙ. Η χώρα έχει φτάσει σε τραγικό επίπεδο. Το κράτος εδώ και καιρό έχει κηρύξει παύση πληρωμών, τα ασφαλιστικά ταμεία φαληρίζουν, οι Τράπεζες έχουν στερέψει, η αγορά στενάζει, οι Δήμοι και οι περιφέρειες, τα Νοσοκομεία κλπ δεν έχουν ρευστότητα. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, ναι, ας το παραδεχτούμε, η συμφωνία που θα κάνεις με τους δανειστές σου, δεν θα είναι η καλύτερη. Όμως προέχει το κύριο, θες συμφωνία ναι ή όχι; Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση έπρεπε να είχε τελειώσει τη συμφωνία τον 2ο μήνα και να «πλακωθεί» να δείξει με μέτρα και ενέργειες στο εσωτερικό της χώρας το όποιο διαφορετικό της πρόσωπο από τους προηγούμενους. Αντ΄ αυτού σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος, η πραγματική οικονομία πληττόταν μέρα με τη μέρα και η ρητορική μίσους εναντίον των εταίρων για τοκογλύφους κλπ αυξανόταν, κινήσεις σπασμωδικές σε Ρωσία κλπ, απεδείχθησαν αναποτελεσματικές και έπρεπε και τούτο να είναι γνωστό. Στο σημείο αυτό η συνεχής επίκληση της αξιοπρέπειας, μπορεί μεν να είναι καλή προπαγάνδα, πλην όμως δεν αρκεί. Αξιοπρέπεια είναι να μην πεινάσει ο λαός σου και σιγά – σιγά να αρχίσει, επιτέλους, μια ανάκαμψη και όχι τα παχιά λόγια. Εν πάση περιπτώσει ο τσαμπουκάς δεν πέρασε και φτάσαμε στο τραγικό σημείο να μην έχουμε ούτε έναν, μα ούτε έναν!!!!!, σύμμαχο σε ολόκληρη την Ευρώπη, ούτε καν τα αριστερά κόμματα, όσο μικρά κι αν είναι, πλήρης απομόνωση. Τι καλά θα ήταν να ήταν αλλιώς, όλα ρόδινα, όμως η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία πρέπει να γνωρίζει τις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί και να μην παραμυθιάζεται, ούτε να παραμυθιάζει τον λαό.
ΙΙΙ. Και φτάσαμε ξαφνικά, απροσδόκητα, σε αντίθεση με πρόσφατες ακόμα δηλώσεις και του ίδιου του Πρωθυπουργού, στο δημοψήφισμα, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
΄Οσο και καλοπροαίρετος να είναι κανείς, οφείλει να αναρωτηθεί: Προς τι; Δύο μόνο λογικές εξηγήσεις υπάρχουν: Εξήγγειλαν το δημοψήφισμα, είτε επειδή δεν άντεχαν να υπογράψουν τη συμφωνία ελπίζοντας να περισωθούν πολιτικά, δηλ. για εντελώς μικροκομματικούς λόγους, είτε έχουν πράγματι κρυφή ατζέντα (δραχμής, διάσπασης της ΕΕ κλπ) και μας κοροϊδεύουν. Εμφανίζεται η κυβέρνηση να έχει ομόφωνα την άποψη ότι πρέπει ο λαός να πει ΟΧΙ. Γιατί δεν το λένε οι ίδιοι να τελειώνουμε; Τι παραπάνω θα προσφέρει το ΟΧΙ του λαού στη διαπραγμάτευση; Θα κωλώσουν τότε οι δανειστές, ενώ αλλιώς είναι επιθετικοί; Αστεία πράγματα, οι δανειστές γνωρίζουν και τη βούληση του λαού μας και τα πάντα, δεν πρόκειται να αλλάξουν – παρά σε λεπτομέρειες ίσως, στις υποτιθέμενες νέες διαπραγματεύσεις, καμιά φορά και προς το χειρότερο. Και οι Τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν δεν ξέρω για πόσο καιρό. Κι αν βγει ΝΑΙ; Πώς θα διαχειριστούν αυτοί που είναι υπέρ του ΟΧΙ, το ΝΑΙ του λαού; Πώς θα μπορούν να το διεκπεραιώσουν; Θα πειστούν τότε;
Συμπέρασμα: Το δημοψήφισμα είναι μια εντελώς σπασμωδική ενέργεια, με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα που ήδη τα ζούμε. Κλειστές Τράπεζες, χρηματιστήριο, επιχειρήσεις, έργα μεγάλα που είναι σε εξέλιξη αναστέλλονται ή ακυρώνονται, ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν πληρώνονται, μικροί επιχειρηματίες που περίμεναν να πληρωθούν αυτή τη βδομάδα από πελάτες τους δεν εισπράττουν.
Περίμενε κανείς από τον Πρωθυπουργό να δώσει κάποιες εξηγήσεις: Πώς θα διαχειριστεί τυχόν ΟΧΙ. Δεν είπε τίποτα – μα τίποτα εκτός της αξιοπρέπειας «δεν μπορούμε να υπογράψουμε τέτοια συμφωνία». Επικίνδυνα πράγματα να μην έχεις μια προοπτική. Και τι ειπώθηκε ως τελευταία εκδοχή: Θα στείλουμε, λέει, μήνυμα περηφάνειας σε ολόκληρη την Ευρώπη!!! Ο μικρομεγαλισμός!!!! Μόνο η Ελλάδα σε σύγκρουση με τους άλλους 18 ευρωπαίους είναι περήφανη, οι άλλοι δεν είναι!. Η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων θα αλλάξει την Ευρώπη των 450 εκατομμυρίων, λες και οι άλλοι λαοί είναι δούλοι, δεν είναι περήφανοι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, θα τους μάθουμε εμείς με το ζόρι!. Διαβάστε τον Νίκο Ζαχαριάδη όταν εμπλεκόταν στον ΕΜΦΥΛΙΟ, ακριβώς τα ίδια έλεγε. Περηφάνεια και τιμή!!! και ο ελληνικός λαός έγινε η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ!!!!, της Ευρώπης σε έναν καταστροφικό πόλεμο. Και αναρωτιέται κανείς: Ποιος πολιτικός είναι περήφανος; Αυτός που προβλέπει και στηρίζει πρακτικά τον λαό του ή αυτός που τον παραμυθιάζει;
ΙV. Αποδεικνύεται ότι μια έστω και «κακή» συμφωνία ήταν καλύτερη από τη μη συμφωνία. Η Ευρώπη δεν είναι η «κολοπετινίτσα» όπως κάποιοι παρουσιάζουν. Είναι η ήπειρος με τις μεγαλύτερες κατακτήσεις στην ανθρωπότητα, σε ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε ευημερία, σε βοήθεια προς αδύναμα στρώματα του πληθυσμού. Με τα πισωγυρίσματά της κι αυτή, όπως κάθε κοινωνία ή συμμαχία, με τα προβλήματά της, άλλοτε με αύξηση πλούτου, πιο ισομερούς κατανομής αυτού, δικαιωμάτων. Και άλλοτε με περιστολή. ΄Ετσι γίνεται σε όλες τις χώρες, έτσι γινόταν πάντα. Κι όμως, μία από τις πλέον τραγικές συνέπειες του δημοψηφίσματος είναι και εκείνη που δεν ζυγίζεται, δεν μετριέται στην τσέπη άμεσα, αλλά θα μείνει επί χρόνια. Η έξαρση του αντιδυτικισμού, του αντιευρωπαϊσμού, του μίσους, το να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Διαβάζω με πραγματική φρίκη αναρτήσεις προοδευτικών ανθρώπων - υποστηρικτών υποτίθεται της Ευρώπης, που χαίρονται για το ότι στα ασιατικά χρηματιστήρια που άνοιξαν χτες τη νύχτα, κατρακυλάει το ευρώ!!! Δηλαδή το νόμισμα που έχουμε προς ώρας!!! Η αντίληψη ότι μπορεί να πηδηχτούμε και μεις αλλά θα τους πηδήξουμε κι αυτούς!!!. Το Κούγκι που είχε πει και ο Καμμένος!!!
V. Τι κάνουμε ενόψει αυτών: Αν γίνει εν τέλει το δημοψήφισμα, ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να μην γίνει, πρέπει να ψηφιστεί το ΝΑΙ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για το μέλλον της χώρας. Μα, θα μου πείτε, να ψηφίσει κανείς την πρόταση των θεσμών; Δεν φταίει ο κόσμος που τέθηκε έτσι το δίλημμα, έτσι τέθηκε, μέσα σ΄ αυτά έχουμε να επιλέξουμε και δεν νοείται αποχή, χαλαρότητα, αδιαφορία. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι και στις καλές και στις κακές, ας πούμε, στιγμές της Ευρώπης, πρέπει να είμαστε μέσα σ΄ αυτήν. Δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα, είναι εντελώς πρακτικό. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα 35 δις. που εξήγγειλε εδώ και πολύν καιρό ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ για επενδύσεις στην Ελλάδα, για θέσεις εργασίας. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τυχόν δραχμή θα σημάνει δραματική αύξηση της τιμής προϊόντων που εισάγουμε. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι παράγουμε ελάχιστα και χρειάζεται χρόνος να αλλάξει το μοντέλο της οικονομίας μας. Συγκρίσεις με Αργεντινή είναι αστείες, αυτή παράγει το 90% των προϊόντων που καταναλώνει.
Δεν αγνοώ τα προβλήματα του κόσμου, δεν αγνοώ την ανεργία και τη φτώχεια που υπάρχει. Να παλέψουμε, να σοβαρευτούμε, να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην τα ρίχνουμε όλα στους ξένους, που τάχα επιβουλεύονται την Ελλάδα. Αν όμως γίνει καμιά «ηρωϊκή» έξοδος και καμιά δραχμή, δυστυχώς οι φτωχοί και οι άνεργοι είναι οι πρώτοι που θα την πληρώσουν και μάλιστα πολύ άσχημα. Θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Και όσοι τώρα λένε «τι έχω να χάσω» θα είναι οι πρώτοι που θα γίνουν οι πιο φανατικοί εχθροί της Κυβέρνησης, που είτε από αστοχία, έλλειψη εμπειρίας, ιδεοληψιών, είτε από ατζέντα θα είναι οι υπαίτια της εξόδου.
ΥΓ. Οι στιγμές είναι πραγματικά κρίσιμες. Ας κρατήσουμε ψυχραιμία σε κάθε περίπτωση, διαχωρισμός σε Γερμανοτσολιάδες και πατριώτες, σε επικυψίες και κλαρινόγαμπρους, σε Καραϊσκάκηδες και Πήλιους Γούσηδες, μπορεί να εκτονώνουν την ψυχική φόρτωση, αλλά είναι τόσο μα τόσο ανιστόρητος για την παρούσα συγκυρία και μάλιστα τώρα που αποδείχτηκε με δραματικό τρόπο ότι ο παράδεισος που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο εύκολος).
Τρίπολη 29-06-2015
Τα παραπάνω δεν είναι «τυπικούρες», η εφαρμογή του Συντάγματος δεν νοείται κατά περίπτωση, η παραβίαση διατάξεών του μπορεί να οδηγήσει άνετα σε παρεκτροπές.
ΙΙ. Η χώρα έχει φτάσει σε τραγικό επίπεδο. Το κράτος εδώ και καιρό έχει κηρύξει παύση πληρωμών, τα ασφαλιστικά ταμεία φαληρίζουν, οι Τράπεζες έχουν στερέψει, η αγορά στενάζει, οι Δήμοι και οι περιφέρειες, τα Νοσοκομεία κλπ δεν έχουν ρευστότητα. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, ναι, ας το παραδεχτούμε, η συμφωνία που θα κάνεις με τους δανειστές σου, δεν θα είναι η καλύτερη. Όμως προέχει το κύριο, θες συμφωνία ναι ή όχι; Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση έπρεπε να είχε τελειώσει τη συμφωνία τον 2ο μήνα και να «πλακωθεί» να δείξει με μέτρα και ενέργειες στο εσωτερικό της χώρας το όποιο διαφορετικό της πρόσωπο από τους προηγούμενους. Αντ΄ αυτού σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος, η πραγματική οικονομία πληττόταν μέρα με τη μέρα και η ρητορική μίσους εναντίον των εταίρων για τοκογλύφους κλπ αυξανόταν, κινήσεις σπασμωδικές σε Ρωσία κλπ, απεδείχθησαν αναποτελεσματικές και έπρεπε και τούτο να είναι γνωστό. Στο σημείο αυτό η συνεχής επίκληση της αξιοπρέπειας, μπορεί μεν να είναι καλή προπαγάνδα, πλην όμως δεν αρκεί. Αξιοπρέπεια είναι να μην πεινάσει ο λαός σου και σιγά – σιγά να αρχίσει, επιτέλους, μια ανάκαμψη και όχι τα παχιά λόγια. Εν πάση περιπτώσει ο τσαμπουκάς δεν πέρασε και φτάσαμε στο τραγικό σημείο να μην έχουμε ούτε έναν, μα ούτε έναν!!!!!, σύμμαχο σε ολόκληρη την Ευρώπη, ούτε καν τα αριστερά κόμματα, όσο μικρά κι αν είναι, πλήρης απομόνωση. Τι καλά θα ήταν να ήταν αλλιώς, όλα ρόδινα, όμως η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία πρέπει να γνωρίζει τις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί και να μην παραμυθιάζεται, ούτε να παραμυθιάζει τον λαό.
ΙΙΙ. Και φτάσαμε ξαφνικά, απροσδόκητα, σε αντίθεση με πρόσφατες ακόμα δηλώσεις και του ίδιου του Πρωθυπουργού, στο δημοψήφισμα, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
΄Οσο και καλοπροαίρετος να είναι κανείς, οφείλει να αναρωτηθεί: Προς τι; Δύο μόνο λογικές εξηγήσεις υπάρχουν: Εξήγγειλαν το δημοψήφισμα, είτε επειδή δεν άντεχαν να υπογράψουν τη συμφωνία ελπίζοντας να περισωθούν πολιτικά, δηλ. για εντελώς μικροκομματικούς λόγους, είτε έχουν πράγματι κρυφή ατζέντα (δραχμής, διάσπασης της ΕΕ κλπ) και μας κοροϊδεύουν. Εμφανίζεται η κυβέρνηση να έχει ομόφωνα την άποψη ότι πρέπει ο λαός να πει ΟΧΙ. Γιατί δεν το λένε οι ίδιοι να τελειώνουμε; Τι παραπάνω θα προσφέρει το ΟΧΙ του λαού στη διαπραγμάτευση; Θα κωλώσουν τότε οι δανειστές, ενώ αλλιώς είναι επιθετικοί; Αστεία πράγματα, οι δανειστές γνωρίζουν και τη βούληση του λαού μας και τα πάντα, δεν πρόκειται να αλλάξουν – παρά σε λεπτομέρειες ίσως, στις υποτιθέμενες νέες διαπραγματεύσεις, καμιά φορά και προς το χειρότερο. Και οι Τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν δεν ξέρω για πόσο καιρό. Κι αν βγει ΝΑΙ; Πώς θα διαχειριστούν αυτοί που είναι υπέρ του ΟΧΙ, το ΝΑΙ του λαού; Πώς θα μπορούν να το διεκπεραιώσουν; Θα πειστούν τότε;
Συμπέρασμα: Το δημοψήφισμα είναι μια εντελώς σπασμωδική ενέργεια, με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα που ήδη τα ζούμε. Κλειστές Τράπεζες, χρηματιστήριο, επιχειρήσεις, έργα μεγάλα που είναι σε εξέλιξη αναστέλλονται ή ακυρώνονται, ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν πληρώνονται, μικροί επιχειρηματίες που περίμεναν να πληρωθούν αυτή τη βδομάδα από πελάτες τους δεν εισπράττουν.
Περίμενε κανείς από τον Πρωθυπουργό να δώσει κάποιες εξηγήσεις: Πώς θα διαχειριστεί τυχόν ΟΧΙ. Δεν είπε τίποτα – μα τίποτα εκτός της αξιοπρέπειας «δεν μπορούμε να υπογράψουμε τέτοια συμφωνία». Επικίνδυνα πράγματα να μην έχεις μια προοπτική. Και τι ειπώθηκε ως τελευταία εκδοχή: Θα στείλουμε, λέει, μήνυμα περηφάνειας σε ολόκληρη την Ευρώπη!!! Ο μικρομεγαλισμός!!!! Μόνο η Ελλάδα σε σύγκρουση με τους άλλους 18 ευρωπαίους είναι περήφανη, οι άλλοι δεν είναι!. Η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων θα αλλάξει την Ευρώπη των 450 εκατομμυρίων, λες και οι άλλοι λαοί είναι δούλοι, δεν είναι περήφανοι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, θα τους μάθουμε εμείς με το ζόρι!. Διαβάστε τον Νίκο Ζαχαριάδη όταν εμπλεκόταν στον ΕΜΦΥΛΙΟ, ακριβώς τα ίδια έλεγε. Περηφάνεια και τιμή!!! και ο ελληνικός λαός έγινε η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ!!!!, της Ευρώπης σε έναν καταστροφικό πόλεμο. Και αναρωτιέται κανείς: Ποιος πολιτικός είναι περήφανος; Αυτός που προβλέπει και στηρίζει πρακτικά τον λαό του ή αυτός που τον παραμυθιάζει;
ΙV. Αποδεικνύεται ότι μια έστω και «κακή» συμφωνία ήταν καλύτερη από τη μη συμφωνία. Η Ευρώπη δεν είναι η «κολοπετινίτσα» όπως κάποιοι παρουσιάζουν. Είναι η ήπειρος με τις μεγαλύτερες κατακτήσεις στην ανθρωπότητα, σε ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε ευημερία, σε βοήθεια προς αδύναμα στρώματα του πληθυσμού. Με τα πισωγυρίσματά της κι αυτή, όπως κάθε κοινωνία ή συμμαχία, με τα προβλήματά της, άλλοτε με αύξηση πλούτου, πιο ισομερούς κατανομής αυτού, δικαιωμάτων. Και άλλοτε με περιστολή. ΄Ετσι γίνεται σε όλες τις χώρες, έτσι γινόταν πάντα. Κι όμως, μία από τις πλέον τραγικές συνέπειες του δημοψηφίσματος είναι και εκείνη που δεν ζυγίζεται, δεν μετριέται στην τσέπη άμεσα, αλλά θα μείνει επί χρόνια. Η έξαρση του αντιδυτικισμού, του αντιευρωπαϊσμού, του μίσους, το να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Διαβάζω με πραγματική φρίκη αναρτήσεις προοδευτικών ανθρώπων - υποστηρικτών υποτίθεται της Ευρώπης, που χαίρονται για το ότι στα ασιατικά χρηματιστήρια που άνοιξαν χτες τη νύχτα, κατρακυλάει το ευρώ!!! Δηλαδή το νόμισμα που έχουμε προς ώρας!!! Η αντίληψη ότι μπορεί να πηδηχτούμε και μεις αλλά θα τους πηδήξουμε κι αυτούς!!!. Το Κούγκι που είχε πει και ο Καμμένος!!!
V. Τι κάνουμε ενόψει αυτών: Αν γίνει εν τέλει το δημοψήφισμα, ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να μην γίνει, πρέπει να ψηφιστεί το ΝΑΙ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για το μέλλον της χώρας. Μα, θα μου πείτε, να ψηφίσει κανείς την πρόταση των θεσμών; Δεν φταίει ο κόσμος που τέθηκε έτσι το δίλημμα, έτσι τέθηκε, μέσα σ΄ αυτά έχουμε να επιλέξουμε και δεν νοείται αποχή, χαλαρότητα, αδιαφορία. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι και στις καλές και στις κακές, ας πούμε, στιγμές της Ευρώπης, πρέπει να είμαστε μέσα σ΄ αυτήν. Δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα, είναι εντελώς πρακτικό. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα 35 δις. που εξήγγειλε εδώ και πολύν καιρό ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ για επενδύσεις στην Ελλάδα, για θέσεις εργασίας. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τυχόν δραχμή θα σημάνει δραματική αύξηση της τιμής προϊόντων που εισάγουμε. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι παράγουμε ελάχιστα και χρειάζεται χρόνος να αλλάξει το μοντέλο της οικονομίας μας. Συγκρίσεις με Αργεντινή είναι αστείες, αυτή παράγει το 90% των προϊόντων που καταναλώνει.
Δεν αγνοώ τα προβλήματα του κόσμου, δεν αγνοώ την ανεργία και τη φτώχεια που υπάρχει. Να παλέψουμε, να σοβαρευτούμε, να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην τα ρίχνουμε όλα στους ξένους, που τάχα επιβουλεύονται την Ελλάδα. Αν όμως γίνει καμιά «ηρωϊκή» έξοδος και καμιά δραχμή, δυστυχώς οι φτωχοί και οι άνεργοι είναι οι πρώτοι που θα την πληρώσουν και μάλιστα πολύ άσχημα. Θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Και όσοι τώρα λένε «τι έχω να χάσω» θα είναι οι πρώτοι που θα γίνουν οι πιο φανατικοί εχθροί της Κυβέρνησης, που είτε από αστοχία, έλλειψη εμπειρίας, ιδεοληψιών, είτε από ατζέντα θα είναι οι υπαίτια της εξόδου.
ΥΓ. Οι στιγμές είναι πραγματικά κρίσιμες. Ας κρατήσουμε ψυχραιμία σε κάθε περίπτωση, διαχωρισμός σε Γερμανοτσολιάδες και πατριώτες, σε επικυψίες και κλαρινόγαμπρους, σε Καραϊσκάκηδες και Πήλιους Γούσηδες, μπορεί να εκτονώνουν την ψυχική φόρτωση, αλλά είναι τόσο μα τόσο ανιστόρητος για την παρούσα συγκυρία και μάλιστα τώρα που αποδείχτηκε με δραματικό τρόπο ότι ο παράδεισος που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο εύκολος).
Τρίπολη 29-06-2015
6 σχόλια
-
Καλά, κοίτα τις...ονειρώξεις των βουλευτών του Σύριζα που ονειρεύονται δραχμή και που δε μιλάνε ξεκάθαρα στο λαό, και άσε το Δελφάκη.
-
Και μετέ ο "Μέγας" Συνταγματολόγος κ.Δελφάκης άλλαξε πλευρό και αύριο θα μας πεί το καινύριο όνειρο που θα δεί απόψε
-
Καλά ανώνυμε, πόσοι βουλευτές του Σύριζα είναι από μεταγραφή....για το συμφέρον τους βεβαίως?
-
Οχι άλλους Δελφακηδες που μεταπηδούν απο κομμα σε κομμα ανάλογα το συμφερον τους ΟΧΙ ΑΛΛΛΟΥΣΣΣΣΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ, ΕΛΕΟΣ.
-
Θα μπορούσαν να πουν το "όχι" στα μέτρα οι ίδιοι. Γιατί ρίχνουν το μπαλάκι σε εμάς όταν το όχι μάλλον είναι και όχι στο ευρώ; Δυστυχώς αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Οι δε κύριοι της αντιπολίτευσης που μας έφεραν εδώ να μην αναθαρρούν. Κρίνονται και αυτοί. Ας μην ετοιμάζονται να μας "σώσουν" για άλλη μια φορά και αυτοί...
-
Εξαιρετική ανάλυση. Χρειαζόμαστε και άλλους Δελφάκηδες!