Εκδήλωση τιμής και μνήμης στο Νικόλα Γιαβρούμη (εικόνες)
Την Κυριακή το βράδυ 25 Αυγούστου 2013 στο θέατρο του Αγίου Γεωργίου η Κ.Ε.ΔΗ. Τριπόλεως σε συνεργασία με το Αττικό Ωδείο πραγματοποίησαν «ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΓΙΑΒΡΟΥΜΗ» με πιάνο, όμποε, κιθάρα και βιολί σε έργα των Chopin, Paganini, Brahms και Tchaikovsky. Εκτός των άλλων, βασικοί εκτελεστές ήταν τα παιδιά του, Όμηρος και Μαρία. Την παράσταση παρακολούθησε αρκετός φιλόμουσος κόσμος, που τον τίμησε, και για την σημαντική μουσική του παιδεία.
Χαιρέτησε ο Δήμαρχος Γιάννης Σμυρνιώτης. Προλόγισε η φιλόλογος Ελένη Καπόγιαννη και ο κτήτορας του θεάτρου Δημοσθένης Σωτηρόπουλος, τονίζοντας:
«Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια, αφ` ότου κατασκευάστηκε το «ανοικτό πετρόχτιστο θέατρο», εννιακοσίων θέσεων εδώ στο άλσος του Αϊ-Γιώργη. Ακριβώς όσα χρόνια μας λείπει ο Νικόλας Γιαβρούμης. Ήτανε το τελευταίο του έργο. Όχι όμως το μοναδικό. Πολλές Εκκλησιές, διάσπαρτα πετρόχτιστα σπίτια και καμπαναριά φέρουν την σφραγίδα του.
Οι τόσες πολλές παραστάσεις, που δίνονται εδώ κάθε χρόνο, δικαιώνουν απόλυτα την κατασκευή του θεάτρου και συνάμα μαρτυρούν την ζωηρή έφεση των Τριπολιτών προς την καλλιτεχνική παιδεία. Νοιώθω ευτυχής πήρα την πρωτοβουλία για την κατασκευή του. Πολύτιμοι συνεργάτες οι πολιτικοί μηχανικοί και προσωπικοί μου φίλοι ο Δημήτρης Τεριακής, ως τεχνικός σύμβουλος του Δήμου, που μελέτησε και σχεδίασε την σκέψη που οραματίστηκα και ο αείμνηστος Νικόλας Γιαβρούμης, ο οποίος το ανέδειξε με το προσωπικό του μεράκι και τη αδυναμία στην πετρωσιά. Τα ονόματα των συντελεστών είναι από τότε χαραγμένα σε αρχαΐζουσα γλώσσα, όπως συνηθίζεται, στην είσοδο του θεάτρου. (φωτογραφία)
«ΜΟΥΣΟΠΟΛΟΥ ΤΟΥΔΕ ΚΤΗΣΜΑΤΟΣ
ΠΡΗΚΤΗΡ ΜΕΝ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΩΝ
ΠΟΛΕΩΣ ΔΕ ΑΝΔΡΕΣ ΤΕΧΝΙΤΕΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΙΑΒΡΟΥΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΕΡΙΑΚΗΣ
ΕΥ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΕΧΝΗΣΑΝΤΟ ΕΤΕΙ 1998»
O επιτυχημένος σχεδιασμός με την αξιοποίηση της εμπειρίας των κλασικών αρχαίων θεάτρων και η κατασκευαστική του επάρκεια φάνηκαν από την αρχή της λειτουργίας του και αποδείχθηκε στην πράξη. Μαζί τους και οι ανώνυμοι συνεργάτες, απλοί εργάτες, (όπως φαίνονται στην αναμνηστική φωτογραφία. Ιούλιος 1998
Θα ήταν παράληψή μου αν δεν εκφράσω δημόσια τις ευχαριστίες μας προς την Διοικούσα Επιτροπή του Άλσους, των Δικηγόρων, όπως έχει καθιερωθεί, για την φιλοξενία, που μας παρέχει.
Η επιλογή της τοποθεσίας, για την κατασκευή θεάτρου, εδώ στην καταραχιά, κατάλοιπο ενός εγκαταλελειμμένου ασβεστοκάμινου, κάτω από την «τσουλήθρα», ήτανε το προαπαιτούμενο, που έπρεπε να ικανοποιηθεί. Επιπλέον, η μοναδική γεωγραφική καταλληλότητα του χώρου, στο υπήνεμο, το νοτιοδυτικό τμήμα του άλσους, συνθέτει ένα ιδανικό και ειδυλλιακό σκηνικό για θεατρικές και καλλιτεχνικές παραστάσεις, συχνά, όπως σήμερα, υπό το σεληνόφως. Να σημειωθεί ότι στην «Οδό Αρκαδίας» ο Ν. Γαργαλιώνης το είχε προτείνει και υποδείξει την τοποθεσία πολύ παλιότερα.
Το άλσος του Αϊ-Γιώργη εκπληρώνει και ένα άλλο κριτήριο, που συνδέει το παρόν με την Ελληνιστική κλασσική αρχαιότητα. Οι τοποθεσίες, στις οποίες οι πρόγονοί μας έχτιζαν τα θέατρά τους είχαν πάντοτε θρησκευτική σημασία. Αναλογισθείτε το θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα, είναι χτισμένο σε χώρο αφιερωμένο στον Θεό Διόνυσο. Το θέατρο της Επιδαύρου, είναι αφιερωμένο στον Ασκληπιό, των Δελφών στον θεό της μουσικής και της αρμονίας τον Απόλλωνα. Η περιοχή εδώ ήτανε μετόχι του μοναστηριού της Επάνω Χρέπας. Εδώ είναι η Κάτω Χρέπα, που λειτουργούσε στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σαν «Κρυφό Σχολειό».
Είναι ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό επίτευγμα, αφού έπρεπε να αντιμετωπιστούν πλείστες όσες τεχνικές απαιτήσεις, (για την ορχήστρα, το κοίλον του θεάτρου κ.ά.) και το κυριότερο, να μελετηθεί και να λυθεί το πρόβλημα της ορατότητας και της ακουστικής ενός υπαιθρίου αμφιθεάτρου μέσα στο πευκοδάσος. Ενδεικτικά αναφέρω ότι εδώ κάτω στο υπέδαφος της θυμέλης στην ορχήστρα έχει δημιουργηθεί και αποδίδει φυσικό αντηχείο. Για αυτό και οφείλουμε χάριτες στους σχεδιαστές και κατασκευαστές του έργου. Να σημειώσω ότι αντιγράφτηκε και συναντάμε έκτοτε αρκετά μικρότερα πέτρινα αμφιθέατρα σε χωριά μας, Σχολεία και πάρκα.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η λειτουργία ενός θεάτρου σχετίζεται άμεσα με την δημοκρατία και το δημοκρατικό φρόνημα και ήθος των πολιτών. Το θέατρο ευδοκίμησε και ευδοκιμεί εκεί όπου ακμάζει η δημοκρατία και αντιστρόφως, όσο το θέατρο ακμάζει, τόσο προάγεται η δημοκρατία και το ελεύθερο φρόνημα. Το γεγονός ότι οι δημότες της Πόλεώς μας έχουν αγκαλιάσει το κλασσικό υπαίθριο θέατρο του Αϊ-Γιώργη, όπως και το κλειστό Μαλλιαροπούλειο θέατρο στην Πόλη μας, αποδεικνύει ότι οι Τριπολιτσιώτες, λατρεύουν τη Δημοκρατία, όπως την λάτρευαν και την εβίωναν οι πρόγονοί μας Μαντινιείς.
«Στην Μαντινεία η δημοκρατία ήταν δημιούργημα της γής της, σαν τα σιτάρια και τ`αμπέλια της», σημειώνει ο Γάλλος Αρχαιολόγος Γουσταύος Φουζέρ, που ανέδειξε με τις ανασκαφές του την αρχαία Μαντινεία με τα σπήλαιά της το 1888.
Η Δημοκρατία, η Θρησκεία ήταν ορισμένες μόνο από τις αξίες, τις οποίες ο Γιαβρούμης είχε υιοθετήσει ως modus Vivendi. Έναν τρόπο ζωής, τον οποίο μεταλαμπάδευσε και στα παιδιά του. Σεβάστηκε την οικογενειακή παράδοση και ακολούθησε τις σπουδές του πατέρα του. Παρόλο που τον έχασε σε πολύ νεαρή ηλικία πρόλαβε να του εμφυσήσει την αγάπη του για τις τεχνικές επιστήμες του Πολυτεχνείου. Εγκαταστημένοι στην Βυτίνα με την σύζυγό του Αθανασία, το γένος Μαραγκού από την Καβάλα, μορφωμένη και η ίδια με πολλές ξένες γλώσσες, σύμβουλος του Αρκάδα Υπουργού Ν. Μπακόπουλου. Πάντοτε όμως κοντά στην επιμέλεια και στις σπουδές των τριών παιδιών τους, τον Κώστα, Γεωπόνο και Νομαρχιακό Σύμβουλο και την Φιλόλογο Ελισάβετ. Προοδευτική και τεχνοκρατική οικογένεια. Να σημειωθεί ότι λειτουργούσε ηλεκτρική εταιρία, ως οικογενειακή επιχείρηση, που φώτιζε την Βυτίνα πολύ πριν από άλλες μεγάλες πόλεις.
«Νικόλας Γιαβρούμης» δεν σημαίνει μόνο τον καλλιτέχνη της πέτρας, το μηχανικό του Πολυτεχνείου. Σηματοδοτεί κάτι περισσότερο, κάτι υψηλότερο, κάτι ευγενέστερο. Τον μύστη της μουσικής, τον δάσκαλο του πενταγράμμου, που στο διδακτήριο του μαέστρου και συνθέτη Γιώργου Κατραλή βρήκε τη θέση του. Την γωνιά του. Μαθητής του Κ. Κυδωνιάτη, που τον ενδοσκοπεί μοναδικά στην πραγματεία του ο Γ. Κατραλής, γράφοντας την βιογραφία για τον Κ. Κυδωνιάτη, που εξεδόθη το 2004 από τον Δήμο Τριπόλεως. Σε αντίστοιχη εκδήλωση, προ ετών, του «Αττικού Ωδείου» εδώ στον ίδιο χώρο, είχα πεί, για τον Γ. Κατραλή, … έχει πολλές Μελισσόπετρες η Αρκαδία … και συνεχώς δικαιώνομαι.
Εν κατακλείδι, το θέατρο αυτό είναι ένα πολύτιμο στολίδι και σημείο αναφοράς του τόπου μας φτιαγμένο με μεράκι και αρετή. Τώρα αποτελεί καθήκον μας να ολοκληρωθεί το έργο και να συμπληρωθούν οι βοηθητικοί χώροι, που είχαν προβλεφθεί στον αρχικό σχεδιασμό. Η εύστοχη αυτή εκδήλωση της «Κοινωφελούς Επιχείρησις του Δήμου», την οποία ευχαριστούμε στο πρόσωπο του Μίλτου Κοκκινάκου, είναι αφιερωμένη για το «κύκνειο έργο» του πρόωρα αδόκητα χαμένου φίλου μας Νικόλα. Ο οποίος διατηρώντας την αγάπη του για την καλλιτεχνία αδημονεί να απολαύσει όχι μόνο Chopin και Paganini, Brahms αλλά και τα βλαστάρια του, τον Όμηρο με την Μαρία, να αποδίδουν τα μουσικά έργα με την μοναδικότητα, που ένας Γιαβρούμης μπορεί. ‘Οπως ο Νικόλας τα είχε διδάξει και η μητέρα τους, η Πόπη συγκινημένη να τα απολαμβάνει. Σας ευχαριστώ.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ