Με αφορμή την παρελθούσα (27/3) Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και έχοντας αφήσει να περάσουν μερικές μέρες από τη λήξη των τριήμερων εορτασμών για την επανέναρξη της λειτουργίας του ιστορικού Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου, θα ήθελα να καταθέσω και να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις για αυτό το σπουδαίο για την πόλη μας γεγονός.

Πρόσφατα πήρα την απόφαση να κάνω ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που παλιά αρνούμουν πεισματικά να κάνω, γιατί έλεγα θα γίνει πάλι η Πόλη δική μας και θα ταξιδέψω εκεί με αξιοπρέπεια.. Αυτήν την αξιοπρέπεια που στέρησαν από τόσους Έλληνες οι Τούρκοι με αποκορύφωμα το πογκρόμ του 1955 και το 1963…

Με αφορμή τον πρόσφατο εορτασμό της Επετείου της 25ης Μαρτίου, μού γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις και απορίες οι οποίες μού προξένησαν εκνευρισμό και απογοήτευση. 

Στις δύσκολες αυτές μέρες και στιγμές που ζούμε και βιώνουμε, είναι επιβεβλημένη ανάγκη να τιμούμε και να δοξάζουμε πρόσωπα και γεγονότα που, κατά το παρελθόν, έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στο Έθνος μας, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. Σημαντικές σελίδες της Ιστορίας μας, που γράφτηκαν με αίμα. Που θυσιάστηκαν ολόκληρες γενιές. Που σε αυτές οφείλουμε την ύπαρξή μας. Που σε αυτές οφείλουμε ότι λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ. 

Το μάθατε; Η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλο Ναυτιλιακό τομέα σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας και πρέπει να «κουρευτεί». Μάλιστα προτείνεται να βυθίζονται τα πλοία στο Αιγαίο για παραδειγματισμό των Ελλήνων. Τα μόνα πλοία που σώζονται θα είναι οι τράτες, οι μηχανότρατες μικρού κυβισμού και τα σκάφη αναψυχής έως 10 μέτρων.

Πρόσφατα παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ (19/3/2013), η προσπάθεια της Περιφέρειας Πελοποννήσου να επεκτείνει την υφισταμένη πολυσχιδή συνεργασία που έχει εγκαθιδρύσει με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στο εξειδικευμένο πεδίο των ευρωπαϊκών θεμάτων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του ευρωπαϊκού θεσμού της Έδρας Jean Monnet (εφεξής ΕJM).