Όταν ένα λαγκαδινόπουλο ανακαλύπτει τον Γκάτσο...

Σάββατο, 13 Μαϊος 2023 20:45

Σε κάθε επετειακή ημερομηνία για τον Νίκο Γκάτσο, όπως η χθεσινή (12 Μάη, ημέρα θανάτου του μεγάλου ποιητή-στιχουργού) όπου το facebook γεμίζει με γνωστά τραγούδια και αφιερώματα, θυμάμαι ένα περιστατικό που συνέβη πριν αρκετά χρόνια στα Λαγκάδια και το οποίο δε θα ξεχάσω ποτέ.

Καθώς απολαμβάναμε ένα βράδυ στο χωριό μια όμορφη παρέα νέων μουσικών που έπαιζε σε ένα μαγαζί, μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δίπλα στους μουσικούς καθόταν ένα λαγκαδινόπουλο, το οποίο τους παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Σε μια στιγμή, άρχισαν να παίζουν το γνωστό "Τσάμικο" του Γκάτσου και του Χατζιδάκι. Το παιδί αυτό άρχισε να το τραγουδάει φαρσί (στα κακοτράχαλα τα βουνά, με το σουραύλι και το ζουρνά...). Μείναμε όλοι άφωνοι...

Φεύγοντας από το μαγαζί τον ρώτησα πού είχε μάθει αυτό το τραγούδι κι αν ήξερε ποιος το έχει γράψει. Μου είπε πως του άρεσε πολύ ακούγοντάς το κάθε βράδυ στην ταβέρνα (προφανώς του ήταν οικείος ο ρυθμός του τσάμικου κι έτσι το έμαθε), χωρίς να ξέρει ότι αυτός που το έγραψε ήταν ο συμπατριώτης μας, από την Ασέα, Νίκος Γκάτσος.

Εκείνο το βράδυ, η αλήθεια είναι ότι έφυγα από την ταβέρνα περισσότερο προβληματισμένος παρά κεφάτος. Σκεφτείτε, ένα παιδί ανακαλύπτει μόνο του τον Γκάτσο, εντελώς τυχαία (το ίδιο προφανώς συμβαίνει και με άλλους δημιουργούς), ενώ η πολιτεία θα έπρεπε να έχει το άγχος, την ευθύνη να του τον διδάξει. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ζημιά που έχει γίνει στη νεολαία, από τις μικρές κι όλας ηλικίες, στο θέμα του πολιτισμού είναι τεράστια κι αυτό γίνεται πιο εμφανές στην επαρχία.

Όταν λοιπόν, βλέπω συμπατριώτες Λαγκαδινούς και Γορτύνιους να γράφουν δικαιολογημένα για την εγκατάλειψη των χωριών, εγώ προσθέτω και την "πολιτιστική εγκατάλειψη", στην οποία έχουν καταδικάσει οι κυβερνώντες τις νεότερες γενιές και η οποία ενδεχομένως να είναι πιο επικίνδυνη από τις άλλες μορφές εγκατάλειψης.

Αυτό το θέμα όμως, δεν πρόκειται να τεθεί σε κάποιο ντιμπέιτ ούτε στις περιοδείες των υποψηφίων βουλευτών των αστικών κομμάτων στην Αρκαδία, οι οποίοι έρχονται κάθε τέσσερα χρόνια να ξανατάξουν τα ίδια, ξεχνώντας πως είναι οι ίδιοι και τα κόμματά τους που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση των χωριών. Βέβαια, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Εγώ δε θα τους πω τη φράση "αυτοί είστε" που λέει ο Κουτσούμπας, αλλά τουλάχιστον λίγη ντροπή δε βλάπτει.

Μπορεί σήμερα τα πράγματα να φαίνονται πως πάνε από το κακό στο χειρότερο, να μοιάζουν στάσιμα και μη αναστρέψιμα για την επαρχία, θα έρθει όμως η ώρα που που ο ίδιος ο λαός, όλοι εμείς "θα βγούμε μια βραδιά, στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι...για να κάνουμε τη γη προσκυνητάρι και κούνια για τα αγέννητα παιδιά", όπως έγραψε ο Νίκος Γκάτσος.

Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε ιδίως για τα νεότερα παιδιά, ώστε εκείνη η μέρα να μην αργήσει να έρθει.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης

Σάββατο, 13/5/23

Tags:

Βασίλης Σιοκορέλης,