Π. Καραφωτιάς - Ο φαύλος κύκλος Τούρκικων Κ.Α. απειλών & προκλήσεων
Χρόνια τώρα η διεθνής κοινή γνώμη, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή μας, αναρωτιέται για τη στάση, συνήθως απρόβλεπτη και καιροσκοπική, της Τουρκίας, όσον αφορά τις διεθνείς της σχέσεις, ειδικότερα με την Ελλάδα και την Κύπρο. Σχεδόν σε καθημερινή βάση τα ΜΜΕ καταπιάνονται με τα γνωστά-άγνωστα σενάρια και ειδικοί και «ειδικοί» προβαίνουν σε αναλύσεις και σχόλια. Ωστόσο, ανεξάρτητοι παρατηρητές επισημαίνουν την απουσία αυτονόητης - δεοντολογικά υπαγορευόμενης- επισήμανσης ορισμένων «σταθερών» παραμέτρων που μπορεί να παίξουν καίριο ρόλο εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση των άμεσα ή έμμεσα ενδιαφερομένων και εμπλεκομένων.
Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στον ΟΗΕ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που, κατά τη γνώμη μας, οι πρόνοιες των Καταστατικών τους Χαρτών όφειλαν ν’ αποτελούν τη πυξίδα της πλεύσης των κυβερνήσεων και όσων άλλων «αρμόδιων» σε ότι αφορά την επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων με τη γείτονα χώρα η οποία, μολονότι έχουν περάσει 98 χρόνια από την κατάρρευση της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν παύει – η «επικίνδυνη ουδέτερη» - από του να επιζητεί με κάθε πρόσφορο μέσο την αναβίωσή της σε πλαίσια καθαρά νέο-ιμπεριαλιστικά που παραπέμπουν σε παρηκμασμένες, σκοτεινές εποχές παγκόσμιων πολέμων, περιφερειακών κ.ά., όπου η διεθνής ειρήνη, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου ήσαν ανύπαρκτα ή βρίσκονταν υπό δεινή δοκιμασία με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Και ακολουθεί, ωσάν να πρόκειται περί σκευωρίας (αναμφίβολα είναι) - και η αλβανική ηγεσία με απαράδεκτες προκλήσεις, επίσης, κατά παράβαση του Δ. Δικαίου, Συνθηκών και του Χάρτη του ΟΗΕ και της ΕΕ. Η Αλβανία που τουλάχιστον θα όφειλε να δείχνει την ευγνωμοσύνη της για τα όσα σημαντικότατα της έχει προσφέρει η Ελλάδα!
Σήμερα, όμως, όταν υποτίθεται ότι ο ιμπεριαλισμός, η αποικιοκρατία, ο κάθε μορφής ολοκληρωτισμός (φασισμός, ναζισμός, μιλιταρισμός), η ξενοφοβία, ο ρατσισμός κ.λπ. δεινά, που εξουδετερώθηκαν χάρη στην υπέρτατη θυσία δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, αποτελούν παρελθόν, και διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.ά. εγγυώνται την ειρήνη, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, φαινόμενα όπως αυτά που γεννιούνται στη γειτονική χώρα, μέλους του ΟΗΕ και μέλους και «συμμάχου» στο ΝΑΤΟ, αποτελούν δραματική οπισθοδρόμηση που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Συγκεκριμένα, οι έστω έμμεσες απειλές για ελληνικά νησιά, την Ανατολική Θράκη, την Κύπρο, οι συχνές παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, οι απειλές και εκβιασμοί της σχετικά με τους πρόσφυγες, η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εθνικών μειονοτήτων κ.ά., η αρνητική και εκβιαστική της στάση έναντι της ΕΕ, και η έστω φραστική επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, δεν αποτελούν παράβαση των Χαρτών του ΟΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καθώς και της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς ηθικής; Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για την Αλβανία. Μήπως, δε, θα πρέπει ν’ αναμένουμε και ανάλογη προκλητική στάση και από τα Σκόπια; Διόλου απίθανο!
Ο Χάρτης του ΟΗΕ (άρθρο 1) αναφέρει μεταξύ άλλων ότι : Τα Κράτη-Μέλη «οφείλουν να παίρνουν αποτελεσματικά και συλλογικά μέτρα για να προλαμβάνουν και απομακρύνουν κάθε απειλή εναντίον της ειρήνης, και να καταστέλλουν κάθε επιθετική ενέργεια ή άλλης μορφής παραβίαση της ειρήνης…» Επίσης το άρθρο 2 αναφέρει ότι : «Όλα τα Μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή χρήση βίας που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους είτε με οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ασυμβίβαστη προς τους σκοπούς των Η.Ε.»
Το Σύνταγμα της ΕΕ επίσης αναφέρει (άρθρα 1-4) την υποχρέωση των κρατών-μελών «να σέβονται την εθνική οντότητα και τις θεμελιώδεις πολιτικές και συνταγματικές δομές των κρατών-μελών». Και επίσης ότι το Σύνταγμα της ΕΕ θα υπερισχύει των Συνταγμάτων των κρατών-μελών. (Πώς, όμως, συνάδει η ιμπεριαλιστική πολιτική της Τουρκίας με τις παραπάνω πρόνοιες και μάλιστα εν όψει της απειλής νέου συντάγματος, που κατά τη γνώμη ειδικών θα είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα; Και μετά έχει η Τουρκία την απαίτηση να γίνει μέλος της ΕΕ! Ευτυχώς, παρά τους εκβιασμούς και τις παρασκηνιακές πιέσεις κάποιων ισχυρών, η ΕΕ έχει σταθεί στο ύψος της και δεν έχει ανοίξει τις πύλες της στο νέο αυτό «Εφιάλτη» που θα την αποδομήσει εφόσον βρει τις κατάλληλες συνθήκες. Συνεπώς, γρηγορείτε!).
Τέλος, ο Καταστατικός Χάρτης του ΝΑΤΟ (άρθρο 1) αναφέρει ότι : «τα μέλη δεσμεύονται να διευθετούν οποιαδήποτε διεθνή διένεξη στην οποίαν ίσως έχουν ανάμειξη με ειρηνικά μέσα με τέτοιο τρόπο ώστε η διεθνής ειρήνη, ασφάλεια και δικαιοσύνη δεν διακυβεύονται, και ν’ αποφεύγουν στις διεθνείς σχέσεις την απειλή ή χρήση βίας με κάθε τρόπο ασυμβίβαστο με τους σκοπούς των Η.Ε.»
Ωστόσο, μολονότι οι τουρκικές ηγεσίες συνεχίζουν να παραβιάζουν τις παραπάνω πρόνοιες προκλητικά και κυνικά (όρα Ιμια), και να κλιμακώνουν τις απειλές τους, και το ίδιο κάνουν και οι αλβανικές, ούτε ο ΟΗΕ, ούτε η ΕΕ, ούτε το ΝΑΤΟ έχουν παρέμβει αποτελεσματικά για να πείσουν τους θύτες ν’ αλλάξουν πολιτική και τακτική που να συνάδουν με τις αρχές και τους σκοπούς των Οργανισμών αυτών, που ιδρύθηκαν ακριβώς για να προασπίζουν την ειρήνη και το κράτος δικαίου.
Συνεπώς, απορεί κανείς για την αδιαφορία ή σκοπιμότητά τους, αλλά επίσης για το γεγονός ότι αρμόδιοι ελληνικοί φορείς δεν έχουν προσφύγει στους παραπάνω Οργανισμούς ώστε, δικαιώνοντας την ύπαρξή τους, να παρέμβουν προληπτικά και αποτρεπτικά έναντι της, ειδικά τώρα, αποθρασυνθείσας τουρκικής ηγεσίας, που, εκμεταλλευόμενη τη γενικότερη κρίση της χώρας, εκβιάζει και απειλεί επενδύοντας στην πρόκληση προβλημάτων για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και εξυπηρετώντας ύποπτα συμφέροντα τρίτων που συμπράττουν στο «έγκλημα». Ισως, σύμφωνα με παρατηρητές, η απάντηση είναι ότι αυτή η συμπεριφορά της Τουρκίας «πουλάει», με την έννοια ότι έτσι εκβιάζει και εξασφαλίζει προνόμια ενώ, παράλληλα, με το γενικότερο κλίμα φόβου και ανασφάλειας, εξυπηρετεί διάφορους «παίχτες» στο τραγικό αυτό ανθρωποκτόνο «πόκερ» για εξοπλισμούς, ενεργειακούς κ.ά. πόρους κ.λπ. γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς σκοπούς.
Επίσης, απορεί κανείς για το γεγονός ότι πολλοί «ειδικοί» «καναλομαϊντανοί» δεν κάνουν τον κόπο ν’ αναφερθούν στους παραπάνω διεθνείς οργανισμούς ωσάν να διευκολύνονται ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια χωρίς ωστόσο να θίγουν την ουσία και έτσι να τους υπονομεύουν στη συνείδηση του κόσμου. (Παρενθετικά, είναι επίσης άξιο επισήμανσης και εξαγωγής χρήσιμων συμπερασμάτων το γεγονός ότι ο θρασύδειλος ηγέτης της γειτονικής χώρας, ενώ κόμπαζε σαν νικητής αγώνα πυγμαχίας για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου, συνειδητοποιώντας την σκληρή πραγματικότητα, υποχώρησε και πήγε ταπεινά να «προσκυνήσει» την «Αρκούδα»! Όμως- και τούτο δεν ξένισε τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ»- ηγετικό στέλεχος δυτικής Υπερδύναμης, πήγε ο ίδιος να «προσκυνήσει» το νέο-Σουλτάνο! “O tempora o mores”! Πόσο σοφός και διαχρονικά επίκαιρος o Μέγας Θουκυδίδης!)
Τελικά, οι τουρκικές ηγεσίες λειτουργούν αυτόνομα ή διαθέτουν άγνωστους-γνωστούς υποβολείς για να διαιωνίζουν το άθλιο παιχνίδι τους, της «σταθερής» πρόκλησης διενέξεων και συγκρούσεων γιατί το κρατούν σύστημα στυγνού ανταγωνισμού δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως αντίπαλους, εχθρούς; Υποτίθεται δε ότι οι Τούρκοι «πολεμούν» εναντίον των Τζιχαντιστών, αλλά, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις, άλλοι αθώοι, εθνικές μειονότητες, θύματα ρατσισμού, κ.ά. είναι ο πραγματικός στόχος τους. Και η διεθνής κοινότητα το ανέχεται. Μήπως νέα εφιαλτικά σενάρια τεκταίνονται από τους «άρχοντες των δαχτυλιδιών» σε βάρος των αθώων πολιτών του κόσμου ενώ για πολλούς ηγέτες ισχύει το περίφημο: «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδoμεν»; ΕΛΕΟΣ!
Π.Ι.Καραφωτιάς