Το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στην Τεγέα Αρκαδίας
Της Γεωργίας Κακαρίκου
Και μερικές δικές μου εικόνες και αναμνήσεις από άλλα καλοκαίρια !
Μέρες ετοιμαζόμασταν για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στην Τεγέα Αρκαδίας. Ξέραμε πως εκεί, θα βρίσκαμε όλα τα παιχνίδια που είχαμε ονειρευτεί και μετράγαμε ξανά και ξανά το χαρτζιλίκι μας να δούμε αν θα μας έφτανε. Σαν ξημέρωνε η παραμονή, ήμασταν τόσο κοντά στο όνειρο, στα παιδικά μας ματάκια φάνταζε, ένας μαγικός τόπος. Ο γύρος του θανάτου, δωμάτια τρόμου,ακροβάτες, γητευτές, ταχυδακυλουργοί, παλιάτσοι, μάγοι, τσαρλατάνοι και θεατρίνοι, παιχνίδια επικίνδυνα και τυχερά και μαγικοί καθρέφτες. Οφθαλμαπάτες, και λόγια μεθυσμένα. Τρέχαμε να παίξουμε στα αυτοκινητάκια και να ψωνίσουμε τα χρωματιστά ζαχαρωτά. Δύο δραχμές δίναμε κι η ευτυχία κρατούσε μέρες, μια ευτυχία κλεισμένη σ΄ ένα μικρό χαρτάκι που διαβάζαμε τι μας έτυχε σαν γλείφαμε όλο το ζαχαρωτό. Κι ύστερα παίρναμε δακτυλιδάκια με πολύχρωμες πλαστικές πέτρες σε σχήμα καρδιάς και βραχιόλια από έναν πάγκο που είχε χιλιάδες μικροπράγματα, έχοντας ξοδέψει μία δραχμή ή ένα πενηνταράκι. Και το όνειρο για τούτο το καλοκαίρι είχε βγει αληθινό.
Και πέρασαν τα χρόνια και οι εποχές και τίποτα δεν μπόρεσε να σβήσει τις όμορφες αναμνήσεις,γιατί τίποτα δεν μένει πέρα από τις στιγμές τις όμορφες που ζήσαμε. Όλες εκείνες τις στιγμές που ταυτίστηκαν μαζί μας και που ανήκουν πια μόνο σε μας!!