Άρθρο | Να μπει "τέλος" στα εξοντωτικά και παράλογα φορολογικά πρόστιμα
Άρθρο Γνώμης του Γεώργιου Βασιλάκη Οικονομολόγου-Φοροτεχνικού
Ήρθε η ώρα για την εκλογίκευση των ποσών των φορολογικών προστίμων και ποινών με βάση τη πραγματικότητα και όχι τις ανάγκες του φοροεισπρακτικού μηχανισμού
κλειδί για την επιβολή προστίμου αποτελεί αυτό που λέμε παραβατικότητα και η διαπίστωση της η η εθελοντικά εκπρόθεσμη υποβολή πέραν της προθεσμίας που ορίζεται από τις εκάστοτε προθεσμίες.Οι κυρώσεις είναι τρίπτυχο αυτοτελή πρόστιμα προσαυξήσεις και επί αυτών επιπλέον ποινή με προσαύξηση στη μη έγκαιρη πληρωμή των ποσών 10% αν υπερβαίνει τους δύο μήνες η οφειλή 20%(10%+10%) στο έτος και για οφειλές ανω των δύο ετών (20%+10%=30%) επί του υπολοίπου πέραν των συνηθισμένων προσαυξήσεων.Δύο ξεχωριστές περιπτώσεις είναι η ανακρίβεια στις δηλώσεις ανεξαρτήτως ποσού να επιβάλλεται στη διορθωτική δήλωση φπα η στη δήλωση εισοδήματος αυτοτελές πρόστιμο χωρίς στην ουσία να οφείλεται ποσό από τη δήλωση που υποβλήθηκε για τη πιστωτική δήλωση φπα η για τη δήλωση εισοδήματος τιμωρείται και η μείωση του οφειλόμενου φόρου.Εδώ να προσθέσουμε το 50% που επιβάλλεται επί παρακρατηθέντος και μη αποδοθέντος φόρου αν από διασταύρωση προκύψει πέραν του ποσού που οφείλεται ποινή εξοντωτική κεφαλική και παράλογη λόγω του ότι η επιχείρηση δεν εχει αποκρύψει 150% ποσό και για να το πληρώσει θα πρέπει να φοροδιαφυγει τη παρούσα χρήση.Η λογική είναι ότι πάντα φταίει η επιχείρηση η ο πολίτης και ότι οι αποκλίσεις είναι λόγος συλλογής προστίμων.
Παρατηρώντας τη καταβολή του φόρου εισοδήματος τη πρώτη δόση τον Ιούλιο του 2017 το 30% των φορολογουμένων δεν πλήρωσε και ένα 10% που πλήρωσε έκανε χρήση τραπεζικού προϊόντος πιστωτικής κάρτας η δανείου.Απόκλιση λοιπόν 30% και στέλνει στο δανεισμό το 10% για να μπορέσει να συλλέξει φόρους δεν έχει αυτό καμία επίδραση στο σχεδιασμό.Αφού δεν τα δίνουν με τη θέληση τους μπαράζ κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών δέσμευση περιουσιακών στοιχείων και το σικ μέτρο κατάσχεση εις χείρας τρίτων από συμβάσεις και δικαιώματα που εχει η επιχείρηση η το φυσικό πρόσωπο που έχει ατομική δραστηριότητα.
Για τα φυσικά πρόσωπα επιφυλλάσει ηπιότερη μεταχείριση στη λογική των 100 ευρώ για κάθε συμπληρωματική δήλωση που υποβάλεται χωρίς όμως να ισχύει η υποβολή έως το τέλος του έτους που ήταν πάγιο πάντα από τη μεταπολίτευση έως πέρισυ το σφάλμα η η συμπλήρωση οδηγεί σε κύρωση.
Μια επιχείρηση είναι όπως ένας ζωτανός οργανισμός σε περιβάλλον κρίσης πρέπει να μην βάλεται περαιτέρω η υγεία της εξαρτάται από το αν μπορέσει να βρει πελατεία από τις ταμειακές ροές να είναι τέτοιες που να επιτρέπουν την ομαλή εκπλήρωση των υποχρεώσεων και να επενδύσει ποσοστό του κέρδους σε τεχνολογία για να είναι ανταγωνιστική.Τι συμβαίνει στην Ελλάδα ο επιζήμιος συνεταίρος το Ελληνικό Κράτος μεταβιβάζει το κόστος της αποτυχίας του και το επιρίπτει είτε με άμεσους είτε με έμμεσους φόρους και όπου αυτό δεν αρκεί επιβάλλει και περαιτέρω ποινές. Πως να εξηγήσει κανείς τα εξοντωτικά ποσοστά φορολογίας που οδήγησαν στο κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις με το κλείσιμο δεν έχεις απλά άλλη μια απώλεια χάνεται το επενδεδυμένο κεφάλαιο η προβολή και η τεχνογνωσία της κάθε επιχείρησης.
Ψιλά γράμματα για τον κάθε σύγχρονο Μακιαβέλλι << Ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα>> φτάνουν να προβάλλουν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τη ρευστοποίηση περιουσίας για πληρωμή φόρου κληρονομιάς από ακίνητα που επιλέγει το Δημόσιο σαν κανονικότητα ξεχνώντας τι σημαίνει μνήμη αξιοπρέπεια και ηθικό και μη ηθικό. Δεν είμαι οπαδός του στρατηγικού κακοπληρωτή η εξομοίωση της οικονομικής αδυναμίας με αυτόν και η ευκολία απώλειας περιουσίας χωρίς δικονομικές εγγυήσεις αποτελεί κατάπτωση ηθική ενός κοινωνικού συστήματος.
Όταν οι νέοι μας κάτω των 25 αμοίβονται με ποσά 300 ευρώ καθαρά για πλήρη απασχόληση ανεξάρτητα από προσόντα οταν δύο προγράμματα απασχόλησης τρέχουν από το 2016 για 10 000 ωφελούμενους 30-49 και αντίστοιχα 55 και άνω και δεν κλείνουν λόγω μή εκδήλωσης ενδιαφέροντος ένα είναι σίγουρο υπάρχει η Ελλάδα του τουρισμού της παραοικονομίας των νησιών όπου έχεις φαινόμενα κοινωνικής παρακμής και πλούτου .Ταυτόχρονα υπάρχει και η ασθμαίνουσα Ελλάδα που εκπληρώνει τα συμβόλαια και τα μνημόνια που υπογράφονται τα πλεονάσματα του υπουργείου Οικονομικών είναι το έλλειμμα στα ταμεία των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών μην ξεχνάμε ότι μόνος ο ιδιωτικός τομέας παράγει ο Δημόσιος καταναλώνει διαχειρίζεται και εσχάτως εκποιεί και εκποιείται σε ότι κερδοφόρο έχει η συμμετέχει.
Η επιείκια είναι στοιχείο των νόμων που δεν ευνοεί τη διαφθορά δίνει τη δυνατότητα ανάνηψης στον επιχειρηματία και δεν φορτώνει με παράλογα κόστη την επιχείρηση που αποκλείστηκε από το τραπεζικό δανεισμό και κατέφυγε στη παραβατικότητα προ του λουκέτου . Σε αυτή τη κατάσταση χρειάζεται γεναιότητα αλληλεγύη και επιμήκυνση με δόσεις που δίνουν κίνητρο για εθελοντική συμόρφωση και διαγραφή αυτοτελών προστίμων σαν κίνητρο η μή επιβολή τους σαν επιβράβευση.
Είμαστε σε αυτή τη κατάσταση γιατί ότι σχεδιάστηκε κατέρρευσε στη Χώρα και όχι με ευθύνη όσων δραστηριοποιούνται ακόμα και δεν εγκατέλειψαν τη χώρα η ευθύνη όσων κλήθηκαν να διαχειριστούν το παρόν και το μέλλον δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο αλλά ζητούμενο να ταυτίζεται η ηθική με τη πολιτική στο τομέα του ρεαλισμού.