Όταν οι Γερμανοί Ναζί εκτελούσαν εν ψυχρώ 212 παλικάρια στις Βίγλες Μεγαλόπολης (vd)

Στην ομιλία του τόνισε τα ακόλουθα: «Τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Φλεβάρη του 1944, στρατιωτική ομάδα κρούσης του ΕΛΑΣ, υπό τις διαταγές του ανθυπολοχαγού Γιώργου Κερκεμέζου έστησε ενέδρα στη θέση Βίγλες σε γερμανική στρατιωτική δύναμη 30  περίπου ανδρών από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν αξιωματικοί. Από την επιθετική αυτή ενέργεια υπήρξαν 30 Γερμανοί σκοτωμένοι, ενώ από τους επιτιθέμενους κανείς δεν έπαθε τίποτα. Την ίδια μέρα τα πτώματα των Γερμανών στρατιωτών μεταφέρθηκαν στη Μεγαλόπολη. 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση σ' ένα πόλεμο, ο οποίος εξαπλωνόταν σε όλη την Ευρώπη. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί, οι ναζί, πήραν από τις φυλακές της Τρίπολης 209 κρατούμενους στους οποίους πρόσθεσαν τρεις αγρότες από την περιοχή της Μεγαλόπολης, τους μετέφεραν σε αυτή τη θέση, έστησαν τα πολυβόλα στο λόφο, τους έβαλαν στη σειρά και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για έγκλημα πολέμου. Οι περισσότεροι από αυτά τα παλικάρια αντιστασιακοί, κομμουνιστές, ήταν από την Καλαμάτα, την Τρίπολη, την Τεγέα, τη Λακωνία και πολλοί Μεγαλοπολίτες. Μετά την εκτέλεση είναι γνωστό σε όλους σας ότι οι Γερμανοί κατέβηκαν στη Μεγαλόπολη, συνέλαβαν πολλούς άνδρες και γυναίκες και τους έβαλαν να ανοίξουν λάκκους και να θάψουν τους εκτελεσμένους. Δεν ψάλθηκε για αυτούς καμία νεκρώσιμη ακολουθία αλλά ψάλθηκε η ακολουθία του ίδιου του λαού μας με σιωπηλά κλάματα, εθνική αξιοπρέπεια και οργή κατά των βαρβάρων εκτελεστών.

Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τα 212 παλικάρια, τους αγωνιστές οι οποίοι εκτελέστηκαν, ενώ παραβιαζόταν κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος σε περίοδο πολέμου.

…Σήμερα η Ελλάδα προσπαθεί να φιλοξενήσει, να δώσει καταφύγιο αλλά συγχρόνως η Ελλάδα προσπαθεί να περιφρουρήσει την ιδέα της συνεργασίας της ενωμένης Ευρώπης. Ας το ξέρουν καλά όσοι απεργάζονται σχέδια, η Ελλάδα στη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, την οικονομική και την κοινωνική, θα δώσει τη μάχη και θα τα καταφέρει, με φιλανθρωπία αλλά και με θυμό για όσους απεργάζονται το μέλλον της ως αποθήκη ψυχών. 

… Θέλω να τονίσω άλλη μια φορά από το σημείο της θυσίας των 212 συμπατριωτών μας, ότι εμείς θα συνεχίσουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα και ξεκινώντας απ' τα ιδανικά της λευτεριάς θα κερδίσουμε. 

Κάνουμε το ελάχιστο τιμούμε τη μνήμη τους. Αφήνουμε παρακαταθήκη στη νέα γενιά τη θυσία τους. Ξέρουμε ότι οι λαοί που κρατούν ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία προχωρούν  με βήματα σταθερά προς το μέλλον, ένα μέλλον ανάπτυξης. 

Να είναι αθάνατοι και να μας οδηγούν.»