Έφυγε σήμερα από τη ζωή ένας ξεχωριστός άνθρωπος, αλλά και αθλητής ο Κώστας Μιχαλόπουλος ή Δρίνης
Γέννημα θρέμμα Σεχιώτης ο Κώστας Μιχαλόπουλος, μεγαλωμένος σε μια οικογένεια απλή αλλά αγαπημένη και δεμένη. Μια οικογένεια μαθημένη να παλεύει για να τα καταφέρει στη ζωή. Τα χρόνια δύσκολα αλλά και η χαρά και το κέφι να γέμιζε το σπιτικό τους. Η Αγιά Βαρβάρα απέναντί τους να τους προστατεύει και να τους δίνει δύναμη .Γονείς άξιοι και καλοί ο μπάρμπα Γιάννης και η κυρά Μαργαρίτα μεγάλωσαν τα παιδιά τους με αγάπη αλλά και με ηθικές αξίες μαθαίνοντας τους να αγαπούν και να προσφέρουν στο συνάνθρωπο.
Ο Κώστας από μικρό παιδί, παρέα με τα υπόλοιπα Σεχιωτάκια έβγαινε στις αλάνες της γειτονιάς για παιχνίδι.. για τη μεγάλη αγάπη τους το ποδόσφαιρο. Κάθε μέρα στους χωματόδρομους του Σεχιού,, στην Αγιά Τριάδα στον Αγιάννη. Μεγαλώνοντας έφτιαξαν την δική τους ομάδα, τον Πανσεχιωτικό, φτιάχνοντας το γηπεδάκι τους με τα ίδια τους τα χέρια.Πόσο αγάπησε αυτή την όμάδα…
Το ταλέντο του φάνηκε από νωρίς κι έτσι πολλές ομάδες τον διεκδίκησαν και τον κέρδισαν. Τίμησε την κάθε ομάδα αλλά και τη φανέλα που φόρεσε τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο κι σαν προπονητής αργότερα. Πανσεχιώτικός, Παναρκαδικός, Αστέρας Τριπόλεως, Αιγάλεω, Παναιγιάλειος, Ομιλος, Καλαμάτα. Υπήρξε προπονητής στον Παναρκαδικό, Ερμή Μερκοβουνίου, Δόξα Μεγαλόπολης, ΑΕΚ Τρίπολης. Ήταν για τους παίκτες του όχι μόνο προπονητής αλλά και πατέρας.
Δεν ξεχώρισε όμως μόνο για το ταλέντο του ,αλλά και για το ήθος, και την αξιοπρέπειά του σαν άνθρωπος.
Μαζί με την αγαπημένη του Γωγώ έφτιαξαν μια υπέροχη οικογένεια δεμένη κι αγαπημένη ,με τα παιδιά τους Μαργαρίτα , Γιάννη και Αυγουστή., που κι αυτά με τη σειρά τους έκαναν τις δικές τους οικογένειες γεμίζοντας το σπίτι με χαρούμενες φωνές από τα παιδιά τους, τα καμάρια του παππού Κώστα.
Σε αυτό το μικρό ,αλλά μεγάλο σε αγκαλιά σπιτικό φρόντισαν γονείς, θείους, ανίψια. Η πόρτα τους πάντα ανοιχτή σε όσους περνούν από κει, δίνοντας πάντα από την καρδιά τους ένα κομμάτι.
Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλη τη γειτονιά ,την πόλη, στους συμπαίκτες ,στους μαθητές του ,σε όλους όσους τον γνώριζαν. Κάθε άνθρωπος και μια καλή κουβέντα γι αυτόν.
Ας είναι αυτά τα λόγια μια παρηγοριά για τους δικούς του που τον αποχωρίζονται.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια ,δύναμη και κουράγιο για να την απώλεια αυτού του υπέροχου άνθρώπου.
Κανένας μας δε θα τον ξεχάσει, θα είναι η ζωή του φωτεινό παράδειγμα για όλους όσους τον γνωρίσαμε.
Καλό ταξίδι να έχεις…και ίσως εκεί που πας τώρα θα σε περιμένουν τα φιλαράκια σου τα Σεχιωτάκια και οι συμπαίκτες σου.
Καλό Παράδεισο να έχεις…
Ασπασία Μπιρμπίλη