Η Αρκαδία βουλιάζει - Tου Παν. Βέμμου
Αν περιδιαβείς την Αρκαδία δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις για να διαπιστώσεις την ερήμωση των χωριών, τα εγκαταλελειμμένα χωράφια, τα χορταριασμένα μαντριά, τις λακκούβες στο επαρχιακό δίκτυο και τους κλειστούς σταθμούς του τραίνου.
Αν μπεις στις πόλεις και κωμοπόλεις βλέπεις τα κλειστά μαγαζιά, τις χρεωκοπημένες επιχειρήσεις και καφενεία και καφετέριες να στενάζουν απ' τους ανέργους, κυρίως νέους.
Αν κάνεις μια βόλτα σε σχολεία και ιατρεία θα δεις παιδιά στα προαύλια χωρίς δασκάλους και ουρές στα νοσοκομεία για μια ιατρική συμβουλή και να γράψουν φάρμακα. Αν δε τραβήξεις για Αθήνα χρειάζεσαι μισό μεροκάματο, αν έχεις, μόνο για διόδια.
Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης τα εμφανιζόμενα ως «ευρωπαϊκά» κόμματα ξεχνούν το χθες και τις ευθύνες που τους αναλογούν και προτείνουν μνημόνιο, δηλαδή αύξηση της κάθε μορφής φορολογίας, μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση κάθε εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματος και με μόνιμη επωδό: θα «προστατεύσουμε» τους οικονομικά αδύνατους. Η «αναπτυξιακή» τους πρόταση περιορίζεται στο «ξεπούλημα» φυσικών πόρων και υποδομών και σε «κίνητρα» για προσέλκυση επενδύσεων, που χρόνια ακούμε και ελάχιστα βλέπουμε να πραγματοποιούνται.
Ιδιαίτερα για την Αρκαδία η πρόταση περιορίζεται στη διαχείριση των πάσης φύσεως αποβλήτων (Παλιόχουνη, βιοαέριο, βιομηχανικά απόβλητα κ.α.), να γίνουμε δηλαδή ο σκουπιδοαποδόχος της χώρας και όχι μόνο. Ξέχασαν τώρα την «πράσινη» ενέργεια που αποδείχτηκε «φούσκα».
Μια πιθανή συγκυβέρνηση αυτών των κομμάτων θα συγκαλύψει όχι μόνο τα μεγάλα τραπεζικά σκάνδαλα, τις μίζες και τις χαριστικές συμβάσεις, αλλά και τα τοπικά σκάνδαλα (σιδηρόδρομο, καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων και καταστροφή βιοτόπων, παράκαμψη Καστρίου, διορισμούς και αποσπάσεις εκ/κών, λιμάνι Λεωνιδίου κ.α.). Μια τέτοια προοπτική όχι μόνο δεν θα λύσει τα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας και της ερήμωσης, αλλά θα προωθήσει μια κοινωνία μεγαλύτερων αντιθέσεων, με αύξηση της ληστρικής εκμετάλλευσης του λαού και περιορισμού της ανεξαρτησίας της χώρας.
Σ' αυτή την πρόκληση, η πρόταση της φασιστικής «Χρυσής Αυγής», να «τιμωρηθούν» οι ένοχοι, γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη. Αν την μελετήσουμε διαπιστώνουμε ότι δεν έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις της «ευρωπαϊκής» πολιτικής, δεν διεκδικεί έξοδο από το ευρώ, στηρίζει ανοιχτά το εφοπλιστικό κεφάλαιο και υπονομεύει την κοινή δράση των εργαζομένων στα συνδικάτα. Αν προσθέσουμε τις εθνικιστικές, ρατσιστικές αντιλήψεις και τη χρήση βίας, κατανοούμε ποιά συμφέροντα υπηρετούν και το καθεστώς που θέλουν να επιβάλλουν στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Η εθνική τραγωδία, δεν είναι μακριά και ο λαός μας έχει ιστορικές εμπειρίες.
Η ρήξη του λαού με την εφαρμοζόμενη πολιτική είναι αναπόφευκτη, όμως, με ποιούς όρους και προϋποθέσεις; «Εδώ και τώρα» και «όλα ή τίποτα» ή στη διαμόρφωση μια πλατειάς πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης του τόπου; Ένα πρόγραμμα που αντικειμενικά θα έρχεται σε αντίθεση με την αποβιομηχάνιση, τις ποσοστώσεις, το ευρώ και θα ξηλώνει τη πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλειας.
Στην επιδίωξη των κυριάρχων κύκλων της Ε.Ε. και της ντόπιας διαπλοκής για εκλογική ενίσχυση με κάθε τρόπο των μνημονιακών δυνάμεων και αποδυνάμωσης κάθε άλλης προοπτικής, είναι στο χέρι του λαού, όπως στο δημοψήφισμα, να τους χαλάσει τα σχέδια...