«Έχω πάθος με την ταχύτητα» λέει ο Σπύρος Ροϊνιώτης στις «Αρκαδικές Ειδήσεις»!
Ένας από τους ικανότερους και με σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό του, οδηγός ταχύτητας, στην περιοχή μας, είναι ο Σπύρος Ροϊνιώτης.
Οι «Αρκαδικές Ειδήσεις» μίλησαν μαζί του για τους αγώνες ταχύτητας, για το πάθος του για τα αυτοκίνητα και για διάφορα περιστατικά που του έχουν συμβεί σε αγώνες.
Η εφημερίδα ευχαριστεί τον Σπύρο Ροϊνιώτη για αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη και του εύχεται κάθε επιτυχία στους επόμενους αγώνες!
1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς; Πόσα χρόνια ασχολείστε με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και ποιο ήταν το ερέθισμα να μπείτε στον κόσμο της ταχύτητας;
Με το μηχανοκίνητο αθλητισμό ασχολούμαι από το 2003. Ξεκίνησα με ένα FORD ESCORT του 1978 σαν οδηγός αγώνων σε χωμάτινα RALLY SPRINT. Το πάθος μου για την ταχύτητα ήταν η αφορμή, το έναυσμα και τη βοήθεια όμως μου την έδωσε ο πεθερός μου, Παναγιώτης Βρεττός , ο οποίος ήταν ήδη πολλά χρόνια πιο πριν στο χώρο. Πήραμε λοιπόν το προαναφερόμενο αυτοκίνητο και με μηχανικό το Γιώργο Τζαβάρα και συνοδηγό, στους περισσότερους αγώνες, το Νίκο Γιαννόπουλο (πρόεδρο της ΑΛΤ) ξεκινήσαμε. Το 2004 ήταν η καλύτερη χρονιά αφού πήρα το πρωτάθλημα «χωμάτινων RALLY SPRINT» Νοτίου, Δυτικής & Κ. Ελλάδος στα 2000cc (κυβικά).
2. Ποιο είναι το πιο ευχάριστο και ποιο το πιο δυσάρεστο περιστατικό που έχει βιώσει έναν αγώνα;
Το πιο ευχάριστο γεγονός, πέρα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος που προανέφερα, ήταν σε έναν αγώνα στον Πύργο Ηλείας όπου πήρα την πρώτη θέση στην κατηγορία μου και τη δεύτερη στην γενική κατάταξη. Το πιο δυσάρεστο γεγονός ήταν στον αγώνα της Κορίνθου το 2006 στην ειδική «Αθικια» όπου είχαμε μια «έξοδο» η οποία εκτός από την αποχή μας από τον αγώνα μας κόστισε και μεγάλες υλικές ζημιές του αυτοκινήτου.
3. Πόσο μεγάλο είναι το κόστος για να μπορεί κάποιος να συντηρεί ένα αυτοκίνητο που τρέχει σε αγώνες ταχύτητας;
Το κόστος για τη συντήρηση ενός αυτοκινήτου που συμμετέχει σε αγώνες σαν αυτούς που λαμβάνω εγώ μέρος είναι τουλάχιστον 1500 ευρώ, αλλά ευτυχώς που έχουμε τους χορηγούς που μας στηρίζουν.
4. Πόση ώρα προπόνηση γίνεται καθημερινά από έναν επαγγελματία οδηγό ταχύτητας για να είναι σε φόρμα;
Οι επαγγελματίες οδηγοί αγώνων χρειάζονται αρκετές ώρες προπόνησης. Εμείς οι ερασιτέχνες που παίρνουμε μέρος για το χόμπι μας προετοιμαζόμαστε την εβδομάδα του αγώνα. Μαζί με τον συνοδηγό μας καταγράφουμε τη διαδρομή και ο συνοδηγός τη «διαβάζει» στην διάρκεια του αγώνα. Δηλαδή τις στροφές καθώς και την ταχύτητα με την οποία περνάς κάθε σημείο της ειδικής διαδρομής.
5. Τι εντυπώσεις σας άφησε η τελευταία συμμετοχή σας στην ανάβαση Δημητσάνας;
Από φέτος, το 2014, μου παραχώρησε ο πεθερός μου το δικό του αυτοκίνητο ένα OPEL ASTRA GSI το οποίο τρέχει στην κατηγορία ΕΑ7 2000cc, και με αυτό θα συμμετέχω σε αγώνες ανάβασης και αγώνες ταχύτητας. Έτσι λοιπόν είχαμε βάλει ένα στόχο σχετικά με το χρόνο που μπορεί να κάνει το αυτοκίνητο έτσι όπως είναι ως ώρας «φτιαγμένο» και αυτός επιτεύχθηκε.
Πέρα από αυτό ο αγώνας της Δημητσάνας είναι πάντα από τους πιο ενδιαφέροντες, γιατί είναι πάντα πολύ καλά οργανωμένος και δεν έχει πάρα πολλές καλές εντυπώσεις να αφήσει στους αγωνιζόμενους αλλά και τους θεατές.
6. Ποιοι είναι οι επόμενοι αγώνες που προγραμματίζετε να τρέξετε;
Ένας αγώνας που είναι ακόμα υπό σκέψη, γιατί όπως καταλαβαίνετε οι καιροί είναι λίγο δύσκολοι για να μπορείς να ακολουθείς όλους τους αγώνες, είναι τέλος Αυγούστου στον Ομαλό της Κρήτης. Ο επόμενος πάντως που σίγουρα θα πάμε με τον συνοδηγό μου Νίκο Γιαννόπουλο, είναι τον Οκτώβριο στην Σπάρτη, ένας αγώνας που προσμετράτε σε αυτούς του Κυπέλλου Χώματος.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για την «αγάπη» μου για τον Μηχανοκίνητο Αθλητισμό. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους αυτούς που με πιστεύουν και με στηρίζουν, τους χορηγούς μου, Ιαπωνική Αρκαδίας (Κώστας Κολοβός),το cafe Barrak (Ν. Πετρόπουλος & ΣΙΑ),το club «Λίθος» στο Λεβίδι (Δήμητρα Παρασκευοπούλου),το Θοδωρή Γκουβα, και τέλος την εταιρία DEMO και πιο συγκεκριμένα τον Προϊστάμενο της, τον κ. Χάρη Αυδή. Και τέλος τους αφανείς ήρωες των αγώνων που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να τρέξω, τον ηλεκτρολόγο μου Νίκο Μυλωνοπουλο και τους μηχανικούς μου Γιώργο Ρωμιό και Κώστα Λόντο για την πολύτιμη βοήθεια τους!
Πηγή – Εφημερίδα «Αρκαδικές Ειδήσεις»