Ντοκιμαντέρ με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή θα προβληθεί στην Τρίπολη!

Με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα στη συλλογική συνείδηση, όχι μόνον των Μικρασιατών που ξεριζώθηκαν από τη γενέθλια γη τους, αλλά και όλων των Ελλήνων, το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας, τιμά την σημαντική αυτή επέτειο, με μια σειρά προβολών ντοκιμαντέρ.

Ο πρώτος Κινητός Ηλιακός Κινηματογράφος στην Ελλάδα, μια παράλληλη δράση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου,  προβάλει  4  ντοκιμαντέρ  με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή αλλά και τον ξεριζωμό των Αρμενίων,  στην Καλαμάτα και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.  Οι προβολές στην πόλη της Καλαμάτας γίνονται σε συνεργασία με την ομάδα «Πάμε Βόλτα» και τους  Συλλόγους των προσφύγων.

Παράλληλα υλοποιείται σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα παραγωγής ντοκιμαντέρ με εφήβους. 

Τα παιδιά με την καθοδήγηση Κινηματογραφιστών συνεργατών μας,  κάνουν την έρευνα, τις συνεντεύξεις καθώς και την κινηματογράφηση   με στόχο να παραχθούν  ντοκιμαντέρ με  θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή.

Το πρόγραμμα έχει σκοπό να φέρει κοντά τους μαθητές αλλά και τους κατοίκους με την ιστορία της πόλης τους καθώς υλοποιείται σε 9 πόλεις του δικτύου  του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Τα γυρίσματα έχουν ξεκινήσει ήδη από την άνοιξη και συνεχίζονται με αμείωτο ενδιαφέρον.    Στην Καλαμάτα το πρόγραμμα υλοποιείται με μια ομάδα από μαθητές της Γ’ Λυκείου από το Λύκειο Παραλίας σε συνεργασία με τον Μικρασιατικό Σύλλογο Καλαμάτας. Το παραχθέν ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστεί σύντομα.

ΚΥΡΙΑΚΗ  18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΡΙΠΟΛΗ  -  ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΗ Σ’ ΑΓΑΠΩ - ΤΟ ΣΜΥΡΝΕΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΤΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ  του Γιώργου Ζέρβα, σε συνεργασία με το σύλλογο ΠΑΝΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ.  

 «ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΗ Σ’ ΑΓΑΠΩ - ΤΟ ΣΜΥΡΝΕΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΤΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ»  του Γιώργου Ζέρβα (90’)

Η ταινία είναι το «πορτρέτο» του μουσικού είδους που γεννήθηκε στις πολυεθνικές πόλεις της Τουρκίας - Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη...- από τα κατώτερα και μεσαία στρώματα των Ελλήνων. Αφουγκράζεται τον κόσμο που έζησε εκεί και που αυτή η μουσική εκφράζει σε κάθε στιγμή του: στη δουλειά, στη γιορτή, στον έρωτα, στην ειρήνη, στον πόλεμο, στην εξορία... Μεταφέροντας στοιχεία από την ελληνική παράδοση (βυζαντινή μουσική, δημοτικά, νησιώτικα...) η μουσική αυτή διαμορφώθηκε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον σε κάποια δεδομένη ιστορική συγκυρία δημιουργικής συνύπαρξης με διαφορετικούς λαούς και εξελίχθηκε στην Ελλάδα πια, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, εκφράζοντας τις νέες συνθήκες ζωής.

Είναι προπάντων μια περιπλάνηση, ένα οδοιπορικό, εκεί και εδώ, τότε και τώρα, στα ίχνη του σε ανθρώπους, χώρους, αντικείμενα, μουσικές, χορούς... Σήμερα εποχή ατομικισμού και ιδιώτευσης, οι επιβιώσεις του Σμυρναίικου – Πολίτικου Τραγουδιού μαρτυρούν ότι αυτός ο πολιτισμός, του οποίου κορυφαία έκφραση αποτελεί το τραγούδι, δεν είναι μουσειακή υπόθεση,

αλλά συνεχίζεται από γενιά σε γενιά διατηρώντας αναλλοίωτες μερικές από τις βασικές αξίες του όπως τη δημιουργικότητα, τη συλλογικότητα, την κοινωνική αλληλεγγύη, το δικαίωμα στη γιορτή, τελικά το ναι στη ζωή, παρά τις όποιες τραγωδίες.