"Φεύγεις, όπως ήρθες. Με τα χέρια σου καθαρά. Έντιμος και αξιοπρεπής μέχρι το τέλος" | Το συγκινητικό "αντίο" των φίλων του Άγγελου Δενδρινού ...
Θλίψη έχει σκορπίσει η είδηση του θανάτου του Άγγελου Δενδρινού της Διεθνούς Αρκαδικής Εταιρείας.
Η Ρίτσα Μασούρα ανάρτησε ένα κείμενο - "αντίο" για το τελευταίο του ταξίδι ...
Με άφατη λύπη και οδύνη αποχαιρετάμε σήμερα έναν μοναδικό φίλο που έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του τόνους από αγάπη και αλληλεγγύη για τον άνθρωπο.
Ο μουσειολόγος Άγγελος Δενδρινός , o άνθρωπος με το φοβερό χιούμορ ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Χθες βράδυ, παρά τις τεράστιες προσπάθειες των γιατρών υπέκυψε στο μοιραίο ή μάλλον σε αυτό που όλοι είμαστε προορισμένοι εξ αρχής να αντιμετωπίσουμε: Το θάνατο. Όμως ο Άγγελος Δενδρινός ήταν νέος στην ηλικία και είχε πολλά, μα πάρα πολλά να δώσει, πρωτίστως στο χώρο της ενασχόλησής του, αλλά και στον δύσκολο, στην εποχή μας, τομέα της αλληλεγγύης.
Αν κάτι χαρακτήριζε τον Άγγελο Δενδρινό ήταν το πραγματικό ενδιαφέρον του για τον συνάνθρωπο. Άπειρες φορές καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του έδινε όχι από το περίσσευμα, αλλά από αυτό που δεν είχε. Και το έκανε με μεγαλείο ψυχής, αρκεί ο άλλος να ξεπερνούσε το πρόβλημά του. Οι περισσότεροι από τους φίλους του έχουν να διηγηθούν μια τέτοια μικρή, προσωπική ιστορία.
Ο Άγγελος Δενδρινός είχε αποκτήσει γερές βάσεις από την οικογένειά του, τους υπέροχους γονείς του και φυσικά μέσα από την προσκοπική ζωή που σε μεγάλο βαθμό του έδωσε πρόσθετα πανανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ως τις τελευταίες ημέρες της ζωής του διατηρούσε άριστες σχέσεις με τους παλιούς φίλους από τους προσκόπους, αλλά και από τους μαθητές του, νέα παιδιά που ανδρώθηκαν μέσα από τις συμβουλές και τις κατευθυντήριες γραμμές που έδινε, όπου εκείνος έκρινε απολύτως αναγκαίο.
Άνθρωπος με ιδιαίτερη αδυναμία στην Ελλάδα, στην πατρίδα και με άριστες σχέσεις με την εκκλησία, ο Άγγελος Δενδρινός υπήρξε υπερδραστήριος, ανοίγοντας μεγάλη βεντάλια ενασχολήσεων που όλες άπτονταν αφενός του πολιτιστικού τομέα, αφετέρου δράσεων που αγκάλιαζαν την Ελλάδα.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Αρκαδικής Εταιρείας, η ψυχή μιας ομάδας ανθρώπων που κάποια στιγμή οραματίστηκαν να επικοινωνήσουν διεθνώς το αρκαδικό ιδεώδες. Αν και δεν ήταν Αρκάς εκ καταγωγής, είχε αποκτήσει «αρκαδική ιθαγένεια», καθώς πίστευε και εργαζόταν πάνω στον βασικό στόχο της Δ.Α.Ε.
Γι’ αυτόν τον στόχο, γι’ αυτόν τον σκοπό σε αγαστή συνεργασία με τον επικεφαλής της Εταιρείας, πρώην υπουργό Νίκο Καλτεζιώτη ταξίδευσε στο εξωτερικό, αναζητώντας πηγές έμπνευσης και σχέσεις αγάπης και στοργής με Αρκάδες που παρέμεναν πιστοί στη γενέτειρά τους, την πανανθρώπινη μάνα, Αρκαδία. Συνέβαλε στο να γραφτούν βιβλία για την Αρκαδία, ένα εκ των οποίων είναι το βιβλίο του φιλέλληνα Πέδρο Ολάγια (Ευδαίμων Αρκαδία – η ευλογημένη από τους θεούς και τη φύση Αρκαδία ), αλλά και ντοκιμαντέρ με επίκεντρο τον τόπο που αγάπησαν σπουδαίοι αναγεννησιακοί ζωγράφοι.
Ο Άγγελος Δενδρινός σε κάθε συνάντησή του με φίλους, συνοδοιπόρους τους αποκαλούσε, μίλαγε σχεδόν με ποιητικό τρόπο για την Αρκαδία των απαρχών, για το Λύκαιον, το ιερόν όρος των Αρκάδων, για το λογοτεχνικό μύθο των Αρκάδων σε μια συγχορδία βαθύτατων ιστορικών γνώσεων και εν ζωή εμπειριών.
Δεν έπαψε στιγμή να οραματίζεται σπουδαία έργα στην ευρύτερη περιοχή της Αρκαδίας που θα μπορούσαν να αναδείξουν έτι περαιτέρω τον φανταστικό αυτό τόπο. Νοιαζόταν για τον Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, είχε επιχειρήσει να ξεπεράσει τα εμπόδια και να συμβάλλει με όλες του τις μικρές δυνάμεις στο να βγει ο Ναός από τα μεγάλα αδιέξοδά του. Μάλλον δεν πρόλαβε, όμως το έργο είναι εκεί και θα πρέπει να αναλάβουν δράση οι επόμενοι εραστές του τοπίου. Το ίδιο πάθος επέδειξε και για το Παράσσιο Πάρκο. Μαζί με τον Φώτη Ζώη δημιούργησαν τους Φίλους του Πάρκου με σκοπό το τελευταίο να εξελιχθεί στο πρώτο Εθνικό Πάρκο Πολιτιστικής Κληρονομιάς που θεσμοθετημένο κάποια στιγμή από την πολιτεία θα λειτουργούσε διττά, και στο εσωτερικό, την τοπική κοινωνία, αλλά και σε διεθνές επίπεδο.
Ο Άγγελος Δενδρινός δεν απογοητεύτηκε ποτέ από την όποια ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων και των αρχών. Παρέμεινε πιστός στα δικά του ιδεώδη και πάλευε ως το τέλος και εν μέσω κορονοϊού για να προωθήσει έργα που θα αναδείκνυαν την πατρίδα.
Τελευταία ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με την προώθηση του έργου του Δημήτρη Ταλαγάνη για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στην Τρίπολη, έργο ζωής που θα το έβλεπε να συνοδεύει τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση.
Ο μουσειολόγος Άγγελος Δενδρινός, με εξαιρετικές σπουδές στο Λονδίνο και με μεγάλη εμπειρία στο στήσιμο εκθέσεων στο εξωτερικό, αλλά και λάτρης της ιστορίας της χώρας, ονειρευόταν μεταξύ άλλων να δει σε πλήρη ανάπτυξη στη Μαντινεία, δίπλα στην φανταστική εκκλησία της Αγίας Φωτεινής και υπό την αιγίδα του Νίκου Καλτεζιώτη, ένα υπερσύγχρονο ψηφιακό μουσείο, όπου ο επισκέπτης θα μπορούσε να επισκεφτεί ψηφιακά πολύτιμους αρκαδικούς τόπους και τοπία.
Τούτος ο χώρος δεν επαρκεί για να περιγραφούν οι αρετές ενός σπουδαίου Έλληνα.
Υπήρξε θα τολμούσε να πει κανείς μια «καιόμενη βάτος» για την πατρίδα.
«Φεύγεις, όπως ήρθες. Με τα χέρια σου καθαρά. Με το πνεύμα σου διαυγές. Έντιμος και αξιοπρεπής μέχρι το τέλος. Καλό σου ταξίδι Άγγελε Δενδρινέ. Η αγάπη της οικογένειας σου και των φίλων σου να σε συνοδεύει στις νέες σου διαδρομές. Κι αν εμείς εδώ στη Γη δεν αγκαλιάσαμε με την ίδια θέρμη τα όνειρά σου, σου ζητάμε συγγνώμη. Μακάρι να υπάρξουν άδολοι συνεχιστές»
Οι φίλοι σου