Χρήστος Στάικος: "Αποχαιρετισμός στον πατέρα"

Ο σύζυγος, ο μπαμπάς, ο σύντροφος Δημήτρης- ο Μήτσος για τους φίλους και τους συναδέλφους του, έκανε το διάβα στη ζωή του.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τρίπολη και αφού ταξίδεψε σε όλες τις θάλασσες του κόσμου ως μηχανικός του εμπορικού ναυτικού, επέστρεψε στην Αρκαδία για να δουλέψει στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη στην έναρξη της Μεταπολίτευσης.

Καλός τεχνίτης στο αντικείμενο του, που μόχθησε στο πόστο του στις βάρδιες και ταυτόχρονα μπροστάρης στους αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού του ρεύματος.

Παρών σε όλους τους αγώνες για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.

Πλάι- πλάι, χέρι- χέρι με τους συναδέλφους του, τίμησε το ρόλο του ως Πρόεδρος των εργαζομένων του εργοστασίου. Οι συνάδελφοι του, όπου και όποτε και να τους συναντούσα, μου μιλούσαν για την κοινή τους πορεία και μου μετέφεραν την εκτίμηση που έτρεφαν στο πρόσωπο του.

Για την αγωνιστικότητα του, την ακεραιότητα του, την οξυδέρκεια του.

Για τις πράξεις του.

Ο Δημήτρης Στάικος ήταν, είναι οι πράξεις του.

Από το μετερίζι του, έκανε το καθήκον του.

Υπήρξε χρήσιμος για την κοινωνία, υποστηρικτικός και δοτικός στους φίλους του και στις παρέες του, φροντιστικός στην οικογένεια του. Γλυκός σαν άνθρωπος.

Τι πιο σπουδαίο και τι πιο μεγάλο για ένα παιδί να κουβαλάει ένα τέτοιο όνομα- παρακαταθήκη από το γονιό του, που συμπυκνώνεται στο παράδειγμα του.

Η μαμά μας και συνοδοιπόρος στη ζωή του Γωγώ, η αδερφή μου Σέβη και εγώ, τον αποχαιρετούμε με απέραντη αγάπη και σεβασμό και τον ευχαριστούμε για όλα.