Σε δεξιούς, σοσιαλιστές και αριστερούς «τα χώνει» ο Πέτρος Τατούλης!

Μέχρι σήμερα, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η προεκλογική περίοδος χαρακτηριζόταν από εξαγγελίες παροχών. Από τις εκλογές των παροχών οδεύουμε σήμερα σε εκλογική διαδικασία λιντσαρίσματος όχι απλώς των πολιτικών, αλλά του συνόλου του πολιτικού συστήματος και των θεσμών που λειτουργούν ως οι δορυφόροι του. Και αυτό έχει ασφαλώς την προσέγγισή του. Η απαξίωση των θεσμών της δημοκρατίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε βίαιες  προσεγγίσεις επίλυσης του ολιστικού προβλήματος της χώρας. Δεύτερον, η καθολική κατίσχυση της ιδεολογίας του λαϊκισμού έχει ρίξει τα τείχη που διέκριναν κάποτε τα μικρά κόμματα ( τα οποία δεν είχαν προσδοκία εξουσίας παρά μόνη ευθύνη στείρας αντιπαράθεσης ) από  τα μεγάλα κόμματα εξουσίας (τα οποία είχαν ευθύνη διακυβέρνησης). Ο λαϊκισμός που διατρέχει όλες τις πολιτικές τάξεις, σε συνδυασμό με την αφερεγγυότητα των προσώπων οδηγεί στις εκλογικές ανατροπές που θα καταγραφούν στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου. Πριν από δύο χρόνια στις Περιφερειακές εκλογές στην Πελοπόννησο παρουσιάσαμε μια πρόταση υπέρβασης και ένα Σχέδιο Δράσης που βασίστηκαν στην πολιτική αρχή του άδολου και ακομμάτιστου πατριωτισμού και καταφέραμε κόντρα σε κάθε πρόβλεψη να προσφέρουμε στους συμπολίτες μας μια επιλογή υπερκομματική, την οποία και ενδυνάμωσαν με την ψήφο τους. Σήμερα το πεδίο συναίνεσης που καλλιεργήσαμε το 2010 και το υπερβατικό της μήνυμα απειλείται από μια προεκλογική περίοδο στην οποία όλα τα κόμματα εκπέμπουν μηνύματα που απειλούν την κοινωνική συνεκτικότητα. Η βραχεία μάλιστα βιωσιμότητα των οραμάτων που προτείνουν τα κόμματα οδηγεί τους πολίτες από την οργή στον τρόμο για την επόμενη ημέρα και ο συνδυασμός αυτός μπορεί να αποβεί κοινωνικά μοιραίος, εάν μάλιστα όπως όλα δείχνουν η χώρα θα περάσει μια περίοδο ακυβερνησίας.

Είστε ένας έμπειρος πολιτικός και συμμετείχατε σε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις. Ποια είναι η εκτίμησή σας για την επόμενη μέρα των εκλογών;

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας όμως με την νοοτροπία του αρχοντοχωριάτη κοιτάζει την πυρκαγιά  στο στάβλο του, αγνοώντας την λαίλαπα φωτιάς που έρχεται από την Ευρώπη. Η Ευρώπη από την άλλη βλέπετε χρειάζεται πολιτική ενοποίηση με διαδικασίες που θα αγγίζουν οριζόντια και κάθετα όλους τους λαούς που την συνθέτουν για να αντιμετωπίσει την δική της μεγάλη κρίση. Μια πολιτική ενοποίηση που θα ενσωματώσει μέσα στο DNA της τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας, των ανισοτήτων και των ιδιαιτεροτήτων που θα διαμορφώσουν το πολιτικό διακύβευμα της Νέας Ευρώπης. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα New Deal που να ξεκινά από την κοινή πολιτική αντίληψη των λαών της και να καταλήγει σε μια νέα Αναγέννηση στα πρότυπα των Ευρωπαϊκών νοοτροπιών με σεβασμό στην βαθιά και μακρόχρονη ιστορία της. Δυστυχώς δεν έχει γίνει τίποτα 60 χρόνια τώρα με τον «προορισμό» για Ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης στο μοντέλο της Αμερικής, που δημιούργησε την ξεχωριστή οικονομική μηχανή των ΗΠΑ, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις παγκόσμιες οικονομίες. Στο πλαίσιο αυτό εμείς στην Περιφέρεια Πελοποννήσου αξιολογούμε να ζητήσουμε σε συνεργασία με την Επιτροπή των Περιφερειών της ΕΕ να στηρίξει την πρώτη πρόταση που θα υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Πολιτών, με αίτημα την έκδοση νομοθετικής πράξης, η οποία θα θεσμοθετεί τη σύσταση «Ευρωπαϊκής Περιφερειακής Ομοσπονδίας». Στόχος μας να ξεκινήσει μια πολιτική και όχι μόνο οικονομική προσέγγιση της Ευρώπης των Περιφερειών στην αντιμετώπιση της έλλειψης πολιτικής ένωσης των Ευρωπαίων.

Βλέπετε μία ευρεία ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού αμέσως μετά τις εκλογές, με βάση το αποτέλεσμα;

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει σημασία με δεδομένο ότι ο δημόσιος διάλογος βασίζεται στην απαξία, στη λοιδορία και στον εξευτελισμό ένθεν κακείθεν των πολιτικών που συμμετέχουν διεκδικώντας πολιτική νομιμοποίηση για να κυβερνήσουν τη χώρα. Στη πραγματικότητα χρεοκοπεί σήμερα το μοντέλο διακυβέρνησης.  Αυτό το μοντέλο με το οποίο οι πολιτικές ηγεσίες έκρυβαν κάτω από το χαλί τα προβλήματα στο όνομα μιας «δημοκρατικής υπεραισθησίας» και ενός «κοινωνικού κράτους» που βασίστηκε σε «ληστρικές μεθόδους» του δημόσιου πλούτου με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων, δεξιών, σοσιαλιστικών αριστερών και άλλων. Με αυτούς τους όρους όμως δεν υπάρχουν περιθώρια ανανέωσης και ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού Η ανασύνθεση μπορεί να έλθει μέσα από άλλο δίαυλο. Στις επιχειρήσεις λέγεται “Re-engineer”. Με απλά λόγια κλείνουμε τη μία μηχανή και ανοίγουμε την άλλη. Έχω κατ’ επανάληψη μιλήσει για την ανάγκη περιφερειοποίησης τόσο του κράτους όσο και της άσκησης πολιτικής. Το κεντρικό κράτος και η κεντρική κυβέρνηση πρέπει να μείνει στην ενασχόληση της με το δημοσιονομικό πρόβλημα και οι περιφερειακές διοικήσεις να αναλάβουν άμεσα όλες τις υπόλοιπες αρμοδιότητες. Κι αυτό διότι είναι σε καλύτερη επαφή με τους πολίτες, ενώ την ίδια ώρα είναι λιγότερο ευάλωτες σε πιέσεις από τα γνωστά κεντρικά δίκτυα διαπλοκής. Μόνο μέσα από τις περιφέρειες, η χώρα θα μπορέσει σε σύντομα χρονικό διάστημα να αναστρέψει το «face loss» που υπέστη από τους κακούς χειρισμούς κακών πολιτικών.

Η Κεντροδεξιά κατεβαίνει στις κάλπες κατακερματισμένη. Υπάρχουν περιθώρια για επανένωσή της; Ποιο πρόσωπο θα μπορούσε να την εγγυηθεί;

Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές και η εμπιστοσύνη σε αυτές, και σήμερα αντιμετωπίζουμε την ανυπαρξία πολιτικής πρωτοβουλίας σε όλο το πολιτικό φάσμα στην χώρα μας, με όλα τα συνεπακόλουθα φαινόμενα κατακερματισμού του. Δεν είναι μόνο η κεντροδεξιά κατακερματισμένη το ίδιο συμβαίνει και στην κεντροαριστερά. Το παραδοσιακό εκκρεμές βλέπετε ανάμεσα σε δύο ζητούμενα: αύξηση της φτώχιας ή αποδυνάμωση του πλούτου, στο οποίο χτίστηκαν οι οικονομικές θεωρίες του Φιλελευθερισμού και του Σοσιαλισμού βάλλονται πλέον από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η οποία δεν αφήνει περιθώρια πολιτικών ελιγμών με ταχύτητες μεσαίωνα. Και τα παραδοσιακά κόμματα που καθόρισαν μια μακρά περίοδο δικομματισμού στη χώρα, έχουν πλέον χάσει τους διακριτούς ρόλους οι οποίοι ομαδοποιούσαν τους πολίτες με ταξικούς όρους αλλά και με βάση τις προσδοκίες τους. Οι ανεύθυνες πολιτικές για πολλά χρόνια, και από τα δύο πολυσυλλεκτικά κόμματα, διέλυσαν κυριολεκτικά την σχέση τους με την κοινωνία και έθεσαν τους πολίτες ως αντιπάλους τους, αλλοιώνοντας έτσι την φύση του πολιτικού μας συστήματος. Φαινόμενα πολιτικού τραμπουκισμού που θα αποκτήσουν θεσμική μορφή στην επόμενη Βουλή δημιουργούν ένα πολύ σαθρό δημοκρατικό πλαίσιο το οποίο μόνο πολιτικά προβλήματα υπόσχεται για το μέλλον, από τον ανταγωνισμό λαϊκισμού που θα προκαλέσει μεταξύ δυναμικών μειοψηφιών.

Σε μια τέτοια περίπτωση, θα επιστρέφατε στην κεντρική πολιτική σκηνή;

Νομίζω ότι σας απάντησα ήδη. Οι πολίτες έχουν αποχωρήσει από την κεντρική πολιτική σκηνή. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι όταν καταγράφεται ένα ξεκάθαρο όραμα, που υπηρετείται από ανθρώπους που έχουν διάθεση για δουλειά και στοχοπροσήλωση, οι πολίτες εμπιστεύονται αυτό το όχημα. Αυτό καταδεικνύεται από την κατίσχυση του μοντέλου πολιτικής που ακολουθήσαμε στην Πελοπόννησο και για το οποίο δουλεύουμε ακατάπαυστα προκειμένου να ανοίξει δρόμους για τη Νέα Ελλάδα.