Την τελευταία του πνοή άφησε χθες σε ηλικία 74 χρόνων, στην Αθήνα, ο πεζογράφος Νίκος Α. Καββαδίας.

Γεννήθηκε το 1938 στην Κέρκυρα, όπου τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το γυμνάσιο. Σπούδασε ιατρική στη Θεσσαλονίκη, φοίτησε στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και υπηρέτησε σε στρατιωτικές μονάδες, σε νοσοκομεία και στο Κέντρο Βιολογικών Ερευνών του Στρατού. Έγραψε διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, δοκίμια, βιβλιοκριτικά σημειώματα και μελέτες, μεταξύ άλλων, για τον λογοτέχνη Κωνσταντίνο Θεοτόκη. Ήταν στενός συνεργάτης του κερκυραϊκού λογοτεχνικού περιοδικού «Πόρφυρας».

Εξέδωσε τα μυθιστορήματα «Δάφνη» (1990), «Φόβος κι ελπίδα» (1991), «Πτήση στο λευκό» (1993), «Τριεστίνα» (2003) και «Θα σας τηλεφωνώ» (2004). Επίσης, εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων «Το στοιχειό στο φύτεμα» (1998) και τις νουβέλες «Η πρώτη μέρα» (1995) και «Το ξαφνικό» (1996).

Το ΟΛΑ δεν χτυπάει πάντα δυο φορές, αλλά θα το κάνει φέτος. Σε μια εποχή λιτότητας, περικοπών και γενικότερων “κουρεμάτων”, το ΟΛΑ κάνει πράξη την επιμήκυνση και επιστρέφει σε διπλή διευρυμένη έκδοση! Πάντα μετά τα μεσάνυχτα στη συχνότητα του ΑΝΤ1, όχι πια μόνο τα βράδια της Δευτέρας αλλά και κάθε Τρίτη. Η εκπομπή του Θέμου Αναστασιάδη και του Βαγγέλη Περρή κάνει πρεμιέρα για τη νέα σεζόν

Διάσημοι σεφ ζαχαροπλαστικής από την Αυστρία ένωσαν τις δυνάμεις τους και παρασκεύασαν το μεγαλύτερο κέικ στον κόσμο, το οποίο ζυγίζει ούτε λίγο ούτε πολύ 2,5 τόνους. Τρεις μέρες πέρασαν όπου οι ζαχαροπλάστες ανακάτευαν τα υλικά, προκειμένου να πετύχουν το ιδανικό αποτέλεσμα, τιμώντας παράλληλα την αυστριακή πόλη Seiersberg και δίνοντας την ευκαιρία στους κατοίκους να απολαύσουν μια διαφορετική λιχουδιά.

Η Ιωάννα άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε με συμπτώματα πνευμονίας. Η ιστορία της έγινε γρήγορα γνωστή και άγγιξε όλους όσους την διάβασαν... Οι γονείς της αποχαιρέτησαν το αγγελούδι τους μέσα από ένα συγκινητικό κείμενο στο blog που είχε φτιάξει η μαμά της Βίκυ αφιερωμένο σε εκείνη...

“Η Ιωάννα σήμερα το μεσημέρι έφυγε. Έφυγε ήρεμη στην αγκαλιά μου. Πάλεψε όσο μπορούσε αλλά κάποια στιγμή κουράστηκε. Σας αγαπούσε όλους όπως την αγαπήσατε και εσείς! Για όλους είχε πάντα το πιο ζεστό της χαμόγελο και έτσι θα τη θυμόμαστε για πάντα. Αντίο Ιωάννα...Θα μας λείψεις. Μαμά και Μπαμπάς”, έγραψαν.

Όλα ξεκίνησαν δύο μήνες μετά την γέννησή της μικρής. Οι γιατροί διέγνωσαν νωτιαία μυική ατροφία, γενετική. Οι γονείς της ήταν φορείς χωρίς να το γνωρίζουν και το προσδόκιμο ζωής για την μικρή ήταν το πολύ 2 χρόνια με μέσο όρο τους 9 μήνες.

Νομιζα πώς ζούσα έναν εφιάλτη και πως κάποια στιγμή θα ξυπνήσω. Ήμουν σοκαρισμένη και ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ γυρνούσε στο μυαλό μου. Στο νοσοκομείο της έβαλαν ένα σωληνάκι στη μύτη για να τρέφεται και μετα απο 5 μέρες πήγαμε σπίτι, δεν υπαρχεί θεραπεία, γράφει η Βίκυ στο blog για τα πρώτα συναισθήματά της μετά τη διάγνωση. Μετά το πρώτο σοκ, οι γονείς της μικρής σκέφτηκαν λίγο διαφορετικά και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα blog Για την Ιωάννα.

Η μαμά της εξηγεί το γιατί:
Μετά απο κάποιες μέρες ομώς αρχισαμε να σκεφτομαστε διαφορετικά. Η Ιώαννα έιναι δώρο για έμας. Μας έδωσε και μας δίνει τόσες ευχαριστες στιγμές. Αυτό είναι το DNA της, αυτό ήταν απο τη πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, δεν είχε άλλη επιλογή να έρθει στο κοσμό. Σκέφτηκα πως της αξίζει να ζεί όπως καθέ άλλο παιδί της ηλικίας της και φυσικά να έχει μια μαμά και έναν μπαμπά που την αγαπάν και της δίνουν το καλύτερο δυνατό, και αύτο θα γινόταν μόνο αν ξεπερνούσαμε τον εαυτό μας και σκεφτόμασταν την Ιωάννα και μόνο. Σκεφτήκαμε πως στεναχωριόμαστε για τον εαυτό μας, γιατί δεν ικανοποιούνται τα δικά μας όνειρα, η Ιωάννα είχε τα δικά της σχέδια, θα πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή και όχι να σκεφτόμαστε τι θα γίνει μετα. Στο κατώ κατώ της γραφής κανένας δε ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Αποφασίσαμε πως μπροστά της δε θα κλάψουμε ποτέ! Η Ιωάννα μας έχει διδάξει μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα ό,τι κάποιος μαθαίνει μετά απο μια ολόκληρη ζωή.

Αύριο Παρασκευή, όποιος θέλει μπορεί να αποχαιρετήσει την Ιωάννα, στις 11 το πρωί, στο Spangler\'s Mortuary (799 Castro Street Mountain View , CA 94041) στην Καλιφόρνια όπου ζούσε με τους γονείς της.

Οι γονείς της δίνουν αγώνα για να ενημερωθεί ο κόσμος για την συγκεκριμένη ασθένεια που τους στέρησε την κόρη τους και για να βρεθεί θεραπεία. Ακόμα, ζητούν αντί για λουλούδια ή άλλα αντικείμενα, όποιος έχει την ευχαρίστηση, να κάνει δωρέα σε ένα από τα παρακάτω ιδρύματα:

-https://www.fsma.org/EventDonation/?idEvent=7039
-https://co.clickandpledge.com/advanced/default.aspx?wid=47012

Η σκηνή που θα δείτε στη συνέχεια είναι από μια παλιά τουρκική ταινία εν ονόματι «Kareteci Kız» (σε απλή μετάφραση «Karate Girl»), που γυρίστηκε το 1973. Ο «κακός» κρατάει πιστόλι και έρχεται αντιμέτωπος μέσα σε ένα δωμάτιο με μια δυναμική γυναίκα (την «Karate Girl») που θέλει -τι άλλο;- να τον σκοτώσει. Αν και έχουμε δει κατά καιρούς πολλούς εντυπωσιακούς «θανάτους» ηθοποιών σε ταινίες, ο συγκεκριμένος απλώς δεν υπάρχει. Ο «πρωταγωνιστής» δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής, με τις σφαίρες να πέφτουν βροχή και τον ίδιο να σφαδάζει από τους πόνους σε κάθε χτύπημα. Άλλωστε ταινία εποχής και δη τουρκική, αυτό νομίζω τα λέει όλα… Πολύύύύ γέλιο!