Ως πότε τελικά η Ελλάδα θα «τρώει» τα παιδιά της;
Η νέα «τυχερή», όπως βαφτίστηκε, κατά τ’ άλλα γενιά, του ΄80 και του ΄90 βιώνει τις πιο άθλιες εργασιακές συνθήκες που αντίκτυπο έχουν στην ποιότητα ζωής και στην ψυχολογία τους εν γένει.
Πράγματι πρόκειται για καλλιεργημένα μυαλά που «επένδυσαν» για χρόνια στη γνώση τους προκειμένου να κρεμάσουν στο χέρι τους το «χρυσό βραχιόλι» των πτυχίων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών. Και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το πέτυχαν. Η διάκριση πολλών φοιτητών ελληνικών πανεπιστημίων σε διεθνείς διαγωνισμούς έκανε πάντοτε την Ελλάδα μας υπερήφανη. Επαρκεί όμως η επιβράβευση 5 λεπτών για κόπους χρόνων; Ταυτόχρονα εδώ εντοπίζεται και το πρόβλημα που μαστίζει τη νέα γενιά (ναι αυτή που τη θέλουν γενιά του καφέ και του καναπέ, λες και οι προηγούμενες της έστρωσαν με ροδοπέταλα το δρόμο....)
Και κάπως έτσι ολοένα και αυξάνεται το ποσοστό των νέων επιστημόνων που εγκατα-λύπη (γιατί μονό με λύπη και απογοήτευση εγκαταλείπει κανείς την πατρίδα όπου μεγάλωσε και διδάχτηκε από όλους τους φορείς κοινωνικοποίησης να είναι υπερήφανος γι αυτήν) τον τόπο του, καθώς έρχεται αντιμέτωπο με προβλήματα ανεύρεσης εργασίας στη συντριπτική πλειοψηφία γιατί κι αν βρει δε θα είναι ανάλογη και ισοδύναμη της επιστημονικής του κατάρτισης. Κι ενώ το μεταναστευτικό έχει ήδη απασχολήσει σε ευρεία κλίμακα τοπικούς άρχοντες και συντοπίτες μας, (πράγματι σημειώνεται αθρόα προσέλευση χιλιάδων αλλοεθνών που προφανώς με τη σειρά τους δε θα είναι ικανοποιημένοι με την κάθε άλλο παρά φιλική αντιμετώπιση που τυγχάνουν), καταγράφεται η εξίσου αθρόα αναζήτηση καλύτερων-ανθρώπινων συνθηκών ζωής εκ μέρους των νέων επιστημόνων με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τουλάχιστον η αποκτηθείσα γνώση και κατάρτιση θα αμείβεται ικανοποιητικά.
Πόσο τραγική και συνάμα θλιβερή μοιάζει η σκέψη –διαπίστωση πως η Ελλάδα γι άλλη μια φορά «καταβροχθίζει» τα παιδιά της; Στο παρελθόν (δεκαετίες του ’60,’70) είχε παρατηρηθεί και πάλι κύμα μετανάστευσης, με τους συμπατριώτες μας να διασκορπίζονται κυριολεκτικά στις πέντε ηπείρους. Επρόκειτο για την εργατική τάξη η οποία στάθηκε όρθια μπροστά στις αντιξοότητες και διέπρεψε πολλές φορές μάλιστα σους τομείς της απασχόλησής της.
Όμως σήμερα; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ! Η Ελλάδα «διώχνει» καταρτισμένους επιστήμονες στο εξωτερικό, οι οποίοι στελεχώνουν ξένες εταιρίες, ερευνητικά κέντρα που φυσικά διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές κι έτσι αντί να ανθίσει η παρηκμασμένη εγχώρια αγορά εργασίας, ανθίζουν οι ξένες αξιοποιώντας τον οξυδερκή ελληνικό νου.
Ποιός; Φταίει για την κακοδαιμονία της σημερινής νεολαίας; Mήπως το μόνο άσχημο είναι ότι δεν ανήκουν όλοι σε αυτήν για να ενστερνιστούν τους προβληματισμούς της;
Αφού διαχρονικά οι νέοι ξέρουν τι θέλουν πριν να ξέρουν τι θέλουν...Πόσους νέους με μέλλον είδαμε; Τι να γινήκαν άραγε;
Ερωτήματα ρητορικά που έρχονται να επιβεβαιώσουν πως ΓΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ...
Κλείνοντας, μού έρχονται στο νου τα λόγια του κορυφαίου Έλληνα ποιητή Κώστα Βάρναλη («Απο τον Κωνσταντή»)
<<Χθες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά...
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι .
Όλο πηχτότερα βουτά.
Τάχα η θέληση σου λίγη;
Τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ πούσαι νιότη που δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!>>
Χριστίνα –Ειρήνη Ασημακοπούλου
Τελειόφοιτη Νομικής Σχολής Αθηνών
3 σχόλια
-
Οσο θα υπαρχουν Μητσοτακηδες,Παπανδρεου,Σαμαραδες,Καραμαληδες Κεφαλογιαννηδες,Καρατζαφερηδες,Χρυσοχοιδηδες Λοβερδηδες,Βενιζεληδες και ο μοναδικος Αδωνις
Αυτο το μαντρι,τετοιο τυρι θα βγαζει. -
Συγχαρητήρια κα Ασημακοπουλου για τις ορθες και δημοκρατικες ιδέες που σας διακατεχουν και διαβάζοντας το άρθρο σας νιώθω υπερηφανος που η Γορτυνια γεννα τέτοια τέκνα. Συγχαρητήρια στην οικογένεια σου.
-
Μπράβο στην κ. Ασημακοπούλου και στο Καλημέρα που φιλοξενεί τέτοιες ελπιδοφόρες ειδήσεις. Με νέους σαν την κ. Ασημακοπούλου η Ελλάδα δεν έχει φοβηθει τίποτα. Μακάρι να χαν τα κόμματα τέτοιους ανθρωπους να ψηφίζαμε και όχι λαμόγια. Να πολιτευτεί η Χριστίνα να σαρώσει. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ. ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.