Εύη Τατούλη: Το πολιτικό διακύβευμα των επόμενων γενεών

Το πολιτικό διακύβευμα των επόμενων γενεών

Εύη Τατούλη

Αντιπρόεδρος EUW, Πολιτευτής Αρκαδίας ΝΔ

Και κάτι τέτοιο δεν γίνεται με τη φόρτιση του ρεβανσισμού που η παρούσα κυβέρνηση προάγει. Δεν γίνεται με την συντήρηση της κομματίλας που επικρατεί σε όλο το φάσμα του πολιτικού μας συστήματος. Το βαθύ υπερσυγκεντρωτικό,  υδροκέφαλο και γραφειοκρατικό κράτος κυριαρχεί τόσο μέσα στην κοινωνία, όσο και μέσα στα κόμματα. Δεν υπάρχουν όμως «εμείς ή αυτοί» όταν μιλάμε σήμερα για το πολιτικό σύστημα. Υπάρχει μόνο ένα στερεότυπο κουστούμι που ντύνονται όσοι ασχολούνται με τα κοινά. Χωρίς πολιτικό βάθος. Χωρίς επιδιώξεις. Με καιροσκοπισμό και μικροπολιτικά οφέλη. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.

Η αντικατάσταση αυτού του στερεότυπου είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο του αύριο. Για να εμπνευστούν από ένα σταθερό πλαίσιο προόδου οι ικανοί να ασχοληθούν με την πολιτική. Για να πολιτευθούν οι άριστοι και όχι οι αρεστοί τους βαθέως κράτους των κομμάτων. Για να πάψουμε σαν κοινωνία να αναζητούμε με όρους θεολογικού τύπου, τους πολιτικούς μεσσίες, με τις μαγικές λύσεις.

Καλή η θεωρία,  αλλά τι μπορεί να γίνει στη πράξη θα μου πείτε; Η αλλαγή του Συντάγματος είναι η μεγάλη εικόνα. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά μικρά βήματα με τεράστιες προεκτάσεις που μπορούν να γίνουν άμεσα.  Είδαμε τα αποτελέσματα του Καλλικράτη που σήμερα είναι η μόνη πολιτική μεταρρύθμιση των τελευταίων ετών. Μια μεταρρύθμιση που παρήγαγε αποτελέσματα υπέρ των πολιτών. Για αναλογιστείτε τα οφέλη της κλειστής θητείας του Καλλικράτη στη κεντρική κυβέρνηση. Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι συναινέσεις και τα αποτελέσματα των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων όλα αυτά τα χρόνια. Χρειάζεται να μιλήσουμε ψύχραιμα και όχι φορτισμένα από κομματικές αδράνειες.

Ο εκλογικός νόμος, η μείωση των βουλευτών, η αλλαγή των αχανών εκλογικών περιφερειών, η διοικητική αποκέντρωση, η θεσμική αποκέντρωση, η απόδοση των δομών υγείας στις Περιφέρειες, ο εκσυγχρονισμός στελέχωσης του κεντρικού κράτους στο πλαίσιο που λειτουργούν οι Ανεξάρτητες Αρχές, και μια σειρά από άλλα θέματα που αποδομούν τον υπερσυγκεντρωτισμό,  μπορούν να γίνουν σήμερα. Χωρίς την ανάγκη αλλαγής του συντάγματος. Από αυτή την κυβέρνηση, ή την επόμενη. Δεν έχει πραγματικά σημασία ποιος θα τα κάνει γιατί τα ιδεολογικά σύνορα έχουν διαβρωθεί. Έχει σημασία να γίνουν με απλές αποφάσεις. Με ευρεία συναίνεση.

Φτάνει να συμφωνήσουμε. Κατ’ αρχάς στο γεγονός ότι η πολιτική για το καλό του τόπου δεν αφορά την κατάληψη της εξουσίας. Αφορά τους στόχους για το ευρύτερο καλό. Και ότι δεν βασιζόμαστε σε κάποιο ηθικόμετρο, η καταλληλόμετρο για να αξιολογήσουμε τα πράγματα. Όταν το σύνολο του πολιτικού συστήματος συμφωνεί με μία απόφαση  και οι θεσμοί της δικαιοσύνης και του κράτους την επικυρώνουν, προέχει το ευρύτερο συμφέρον από τις μικροπολιτικές. Γιατί εν τέλει ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί το κοινό καλό βασίζεται σε θεσμούς που προάγουν την συμπόρευση, χωρίς αναγκαία και την ιδεολογική ταύτιση.

Και επειδή στη δημοκρατία οι λαοί δεν πεθαίνουν και οι ηγέτες είναι αναλώσιμοι, χρειάζεται να κάνουμε βήματα τώρα. Χρειάζεται να θωρακίσουμε το αύριο, τώρα. Να αλλάξουμε εμείς πρώτα, για να αλλάξουμε μετά το παρόν και το μέλλον. Να αντιμετωπίσουμε πρώτα το βαθύ κράτος των κομμάτων για να στελεχώσουμε ένα αποτελεσματικό κράτος. Και όχι να αναμένουμε αενάως κάποιους μεσσίες και να προχωρούμε με το βήμα του κάβουρα.