Συγκλονίζει ο Τασουλής του Αστέρα: «Θα ήθελα μια ακόμα μέρα με τον πατέρα μου»

Αναλυτικά όσα αφηγείται στο podcast των «Αρκάδων»:

«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, έκανα τα πρώτα μου βήματα στο σπίτι μου, στον κήπο. Ο πατέρας μου, μου έμαθε να παίζω ποδόσφαιρο, η μητέρα μου με πίεζε να διαβάζω, από μικρό παιδί δεν μου άρεσε να το κάνω, όπως όλα τα παιδιά, αλλά αυτό με βοήθησε στο μέλλον, όπως όλα τα παιδιά. Είμαι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ και μπορώ μετά το ποδόσφαιρο, να χρησιμοποιήσω το πτυχίο μου και να εργαστώ, αν χρειαστεί, σαν γυμναστής. Για μένα το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα άθλημα, μεγάλωσα στην Τρίπολη, στον συνοικισμό Κολοκοτρώνη, τα απογεύματα κυρίως έπαιζα με τους φίλους μου ποδόσφαιρο στην πλατεία της γειτονιάς και εκεί μπορώ να πω έμαθα πολλά πράγματα για το άθλημα και πόσο σημαντικό είναι για τη ζωή μου.

Στη γειτονιά μαθαίνεις πράγματα που δεν θα σου διδάξει η Ακαδημία, πως να αντιμετωπίζεις τη ζωή, τους μεγαλύτερους αντιπάλους, πως να επιβιώνεις σε βρώμικο παιχνίδι, πως να γυρνάς με ματωμένα γόνατα στο σπίτι σου, να διεκδικείς το γήπεδο που θα παίξεις. Το ποδόσφαιρο μου έμαθε πολλά, είναι γεμάτο συναισθήματα, μου έμαθε πως να αντιμετωπίζεις τη αδικία που είναι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Μου έδωσε πολλά πράγματα, κάποια από αυτά είναι υλικά, αλλά θα αντάλλασσα κάθε ένα από αυτά, όλες τις χαρές, όλα τα χρήματα που έχω πάρει από αυτό για να έχω για μια μέρα ξανά πίσω τον πατέρα μου και να την περάσω μαζί του. Από μικρός κόλλησα το μικρόβιο του ποδοσφαίρου από τον πατέρα μου, η μητέρα μου με πίεζε περισσότερο να διαβάσω, μπορώ να τους ευχαριστήσω και τους δύο γι' αυτό. Κάνω το άθλημα που μου αρέσει και ζω από αυτό, έμαθα να εκφράζομαι τα χρωστάω και στη μητέρα μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν σταθεί δίπλα μου.

Υπάρχουν επίσης άνθρωποι στο ποδόσφαιρο μου με βοήθησαν να ανοίξω τα φτερά μου και να ακολουθήσω τα όνειρα μου. Ένας από αυτούς είναι ο Δημήτρης Τερζόπουλος, που ήταν στον Πανιώνιο, ήταν ο πρώτος μου προπονητής στη Σούπερ Λιγκ και χάρη σε αυτόν πήρα την πρώτη ευκαιρία στην Εθνική ομάδα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιώργο Πριόνα, αν δεν υπήρχε αυτός ίσως να μην ήμουν εδώ σήμερα, με βοήθησε να ξεπεράσω δύο σοβαρούς τραυματισμούς, αυτό καθόρισε το μέλλον μου. 

Η ζωή του ποδοσφαιριστή είναι γεμάτη δυσκολίες και αδικίες. Έχω κάνει τρία χειρουργεία για να μπορέσω να αγωνίζομαι πλέον, σε προσαγωγούς και  κοιλιακούς. Αυτά σου μαθαίνουν πως είναι να είσαι από τα ψηλά στα χαμηλά, πως να δουλεύεις μόνος σου, πως είναι να σε ξεχνούν όλοι και πως να επιβιώνεις στις δύσκολες στιγμές. 

Η πρώτη ομάδα που έβγαλα δελτίο ήταν ο Αστέρας Τρίπολης, ήμουν δέκα χρονών, το γήπεδο ήταν ακόμα χώμα, πριν ακόμα η ομάδα βρεθεί στη Σούπερ Λιγκ. Μετά από τόσες δυσκολίες κατάφερα να ζήσω μια από τις ωραιότερες μου στιγμές δικαίωσης, όταν σκόραρα δύο γκολ μετά από καιρό απραξίας, στο «Θ.Κολοκοτρώνης», κόντρα στη Λαμία, έχοντας κάνει πριν ένα λάθος που χρεωθήκαμε γκολ. Προσπάθησα μέσα σε λίγα λεπτά να σας πως την ιστορία της ζωής μου», όπως λέει στο Podcast.