Το πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου στο Κακούρι
Τα πανηγύρια ήταν και είναι μια όαση, μια στιγμή ξενοιασιάς και μια ευκαιρία για διασκέδαση στη σκληρή και κοπιαστική ζωή που ζουν οι άνθρωποι. Πανηγύρια γίνονταν σε όλα τα χωριά και ήταν αφιερωμένα στη μνήμη και στη γιορτή κάποιου αγίου και στην τοπική εκκλησία που έφερε και το όνομα του Αγίου ή της Αγίας. Στη δική μας περιοχή και στο δικό μας χωριό το ετήσιο πανηγύρι γίνεται του Aγίου Κωνσταντίνου.
Θυμάμαι τότε που ήμουν παιδακι, όταν βγαίναμε έξω από την εκκλησία, βλέπαμε μικροπωλητές με παιχνιδάκια και λαμπερά στολίδια, εγώ ζητούσα πάντα, και μου αγόραζαν δαχτυλιδάκια για να παίζουμε το « Πού' ντο, πού' ντο, το δαχτυλίδι, ψάξε,ψάξε δεν θα το βρεις.. » Είχε και παγωτατζήδες και τότε ήταν που δοκιμάζαμε τα πρώτα παγωτά μας.
Κάθε χρόνο, το πανηγύρι είναι τόπος συνάντησης, συνεύρεσης και ανταμώματος των κατοίκων του χωριού μας, αλλά και με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών που έρχονταν στο τοπικό μας πανηγύρι. Πάντα, του Αγίου Κωνσταντίνου εορτάζεται, με μεγαλοπρέπεια. Το βράδυ στον εσπερινό γίνεται η περιφορά της εικόνας. Το βράδυ της επομένης, δηλαδή ανήμερα, διασκεδάζουμε στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων με χορούς και τραγούδια.
Σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, σε μια εποχή που τα πάντα τείνουν να ισοπεδωθούν, να αλλοιωθούν και να εξαφανιστούν η διατήρηση του πανηγυριού, του πανάρχαιου αυτού εθίμου που εμείς κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, είναι ένα στοίχημα για εμάς τους νεότερους. Στοίχημα που έχει στοιχεία πολιτισμού και κουλτούρας της πατρίδας μας και της περιοχής μας, ιστορικής συνέχειας και ιστορικής μνήμης, στοιχεία λειτουργίας σαν συνδετικός κρίκος για συνεύρεση και κοινό αντάμωμα ανάμεσά μας, μιας και είμαστε όλοι μας διασκορπισμένοι δεξιά και αριστερά, μακριά από τη γ ε ν έ τ ε ι ρ α γη και τη γη των προγόνων μας. Αν ποτέ σταματήσει το πανηγύρι, ίσως τότε να έχει σταματήσει να υπάρχει και το χωριό. Τελειώνοντας θα έλεγα ότι από εμάς τους ίδιους εξαρτάται αν θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε σε αυτό το στοίχημα, αν δηλαδή θα εξακολουθήσει να γίνεται το πανηγύρι και να υπάρχει και το χωριό μας.
Γεωργία Παν. Κακαρίκου (εκπαιδευτικός)
( οι φωτογραφίες ειναι από το οικογενειακό άλμπουμ του Χριστόπουλου Κωνσταντίνου)