Το μήνυμα της Αντωνίας Γιαννούλη για την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής
Οι ημέρες που μένουν μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι ελάχιστες. Το ίδιο και οι αντοχές της χειμαζόμενης κοινωνίας. Oλα δείχνουν ότι οι εκλογές έρχονται στην κρίσιμη εκείνη στιγμή που η κατάσταση‘’δεν πάει παραπέρα΄΄.
Ακούσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια από τους τοκογλύφους-δανειστές-ειδικούς των αγορών και από τους ντόπιους εκπροσώπους τους.
Η κεντρικήιδέα ήταν πάντα ότι για όλαφταίνε οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι απεργοί που αρνούνται να δουλεύουν απλήρωτοι,οι φοιτητές που αντιδρούν στην υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση των σπουδών, οι συνταξιούχοι που επιμένουν να ζουν παραπάνω από όσο αντέχει το ασφαλιστικό σύστημα, και βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ που τους υποστηρίζει όλους αυτούς.
Στον αντίποδα αυτής της εμφανώς απλοϊκής αθλιότητας ( ή άθλιας απλοϊκότητας), βρίσκεται η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι, ότι η όξυνση των προβλημάτων όπωςείναι ηφτωχοποίηση του πληθυσμού,η ανεργία,το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κλπ δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της γενικευμένης επίθεσης του καπιταλισμού ενάντια στους λαούς, επίθεση που διαδραματίζεταιμε φόντο τα τελευταία ερείπια του ανατιναγμένου αστικού-κοινωνικού κράτους.
Ουσιαστικά βρισκόμαστε στην ιστορική εκείνη φάση κατά την οποία, ο νεοφιλελευθερισμός, η πιο πρόσφατη και σίγουρα η πιο επιθετική μετάλλαξη του καπιταλισμού, σκληραίνει τον πόλεμοκατά των ανθρώπινων κοινωνιών με στόχο να εδραιώσει την οικονομία των αγορών. Την οικονομία των παρασιτικών οικονομικών ελίτ. Την κοινωνία των ανθρωποφάγων. Σε αυτή την τρομερήεποχή των τεράτων η μόνη ελπίδα των ανθρώπων είναι ο αγώνας και η αλληλεγγύη.
Ακούγεται – και όχι μόνο από την Αριστερά- ότι τούτη η εκλογική μάχη δεν είναι απλά μια αντιπαράθεση πολιτικών θέσεων και πρακτικών αλλά η αναμέτρηση δύο κόσμων.Δυο κοσμοαντιλήψεων.Αυτό υποστηρίζεται και από στελέχη της κυβερνητικής παράταξης και είναι και η μόνη αλήθεια μέσα στον ορυμαγδό των ψεμάτωνπου λένεελπίζονταςπως ξυπνώνταςστους ανθρώπους το φόβο για το αύριο, τελικά αυτοί πουθα επιλέξουν το τέλμα, θα είναιπερισσότεροι από αυτούς που θα ψηφίσουν την ελπίδα και τηνανατροπή.
Κάνουν όμως λάθος.Ξεχνούν ότι δεν απευθύνονται πιά στο φοβισμένο και αμήχανο ακροατήριο που μπορούσαν για δεκαετίες νακατευθύνουν με τα ψέματα, τις απειλές, τις χάντρες και τα καθρεφτάκια. Απευθύνονται σε μια κοινωνία που τα τελευταία χρόνια έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου κι έχει αποκτήσει και εμπειρία και οξυμένο πολιτικό κριτήριο.
Μέσα σε αυτές τις σκληρές συνθήκες, (αλλά και διαχρονικά)η Αριστερά ,εκφράζει και υπερασπίζεταιπεισματικά την ανάγκητης εκ νέου ιεράρχησηςτων προτεραιοτήτων από τα κάτω και με γνώμονα τα συμφέροντα των από κάτω.Την ανάγκη να ανέβει ή ο Άνθρωπος και η Κοινωνία στην κορυφή της αξιακής κλίμακας, πάνω από τα κέρδη των ιδιωτών κι από τα συμφέροντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει τον υπαρκτό –για την ολιγαρχία- κίνδυνο, αυτό το όραμαναβρεθείμέσα σε ορατό χρονικό πλαίσιο στο δρόμο τηςπραγμάτωσης. Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, έχει ενδιαφέρον να βλέπει κανείς,το πανικόβλητο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένου, να αντιδρά με σπασμωδικές κινήσεις,βυθιζόμενο όλο και πιο πολύ στην κινούμενη άμμο της ανυποληψίας.Και βέβαια, όταν οι συκοφάντες και οι γραφικοί καταστροφολόγοι-μπαμπούλες αποτυγχάνουν,έχει ενδιαφέρον να βλέπεις, την θέση τους να παίρνουν οι ΄΄σοβαροί΄ αναλυτές που βαθυστόχαστα αποφαίνονταιότι τελικά η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ψήφος αντίδρασης, άρα ένα άνευ πολιτικής σημασίας ρηχό αντανακλαστικό του πόπολου απέναντι στην κρίση.
Αυτός ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι μόνο αποτέλεσμα πολιτικής ανεπάρκειας. Δείχνει εκτός των άλλων και τη βαθιά περιφρόνηση τους για το λαό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, βρίσκεται πολύ μακριά από την πολιτική πραγματικότητα η οποία φαίνεται να είναι διαφορετική. Δυστυχώς για αυτούς, η αύξηση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν ερμηνεύεται με όρους τυχαιότητας γιατί τέτοια στην πολιτική δεν υπάρχει (και όταν υπάρχει ,ίσως να γίνεται αφορμή εξελίξεων αλλά ποτέ δεν αποτελεί την αιτία ).Οι ρίζες της δεν μένουνστην πρόσκαιρη πολιτική συγκυρία αλλά πάνε πολύ πιο βαθιά, στους κοινωνικούς αγώνες.
Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια μεγάληριζοσπαστική αλλαγή στο κοινωνικό σώμα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλο το κοινωνικό φάσμακατέβηκαν στους δρόμους.Συναντήθηκαν στους εργατικούς αγώνες και στις φοιτητικές κινητοποιήσεις.Βρέθηκαν μαζί στις πλατείες, στις συνελεύσεις γειτονιών ,στις συλλογικές κουζίνες,στις δομές αλληλεγγύης, στις δράσεις για την υπεράσπιση δημόσιων χώρων.Είδαν με τα μάτια τους το αποκρουστικό πρόσωπο της κρατικής βίας και της καταστολής. Χτυπήθηκαν βάναυσα από τις δυνάμεις καταστολής του υπουργείου ΄΄προστασίας του πολίτη΄΄ που μετά από κάθε διαδήλωση, άφηναν πίσω τους εκατοντάδες ΄΄προστατευόμενους΄΄ πολίτες με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα κόκκαλα.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που εφοδιάστηκανμε τις ιδέες της αντίστασης και της αλληλεγγύης ,που έσπασαν στην πράξη το φόβο και την απομόνωση,συγκροτούν σήμερατο κρίσιμο εκείνο κοινωνικό υποκείμενο που αργά ή γρήγορα θα στεκότανπάλι απέναντι στις πολιτικές της υποτέλειας της ανάθεσης της αδικίας και της κοινωνικής ανισότητας.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό,ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άλλο ένα κόμμα που απλά εξαργυρώνει την αντιμνημονιακή του στάση και εισπράττει σε μορφή ψήφων την κοινωνική δυσαρέσκεια. Είναι η κινηματικά θεσμισμένη δομή που συνενώνει τις κοινωνικές δυνάμεις της ρήξης πολλαπλασιάζοντας έτσι την αποτελεσματικότητά τους και αποτελεί σε μεγάλο βαθμό την πολιτική τους έκφραση.
Για να θυμηθούμε τους εντυπωσιακά επίκαιρους στίχους του Βάρναλη, δεν είναι΄΄σπορά της τύχης΄΄.Είναι΄΄τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής΄΄.
Η Αντωνία Γιαννούλη είναι ηθοποιός και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές ήταν υποψήφια Δήμαρχος Τρίπολης.
Σήμερα είναι υποψήφια βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό Αρκαδίας.