Το CINE Καλλιάνι συνεχίζει δυνατά!
Το περασμένο Σάββατο αναβλήθηκε η προβολή της ταινίας "Κοινός παρανομαστής" εξαιτίας του δημοψηφίσματος, αφού το παλιό σχολείο του χωριού είναι εκλογικό κέντρο.
Έτσι οι ημερομηνίες των προβολών θα κυλήσουν μια βδομάδα μετά.
Χτες όμως εντοπίσαμε στην Άνδρο τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και μας έδωσε άδεια προβολής για τις ταινίες "Όλα είναι δρόμος" και "Οι νύφες".
Έτσι το πρόγραμμα μας διαμορφώνεται ως εξής:
Σάββατο 11 Ιουλίου "Κοινός παρανομαστής" του Σωτήρη Τσαφούλια
Σάββατο 18 Ιουλίου "Στο σπίτι" του Θανάση Καρανικόλα
Σάββατο 25 Ιουλίου "Όλα είναι δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη
Σάββατο 1 Αυγούστου "Οι νύφες" του Παντελή Βούλγαρη
*-*
Χτες επικοινώνησε μαζί μου η σκηνοθέτης της ταινίας "Το δέντρο και η κούνια" Μαρία Ντούζα:
"Πώς πήγε η προβολή; Είχατε κόσμο, όλα καλά;
Αν έχετε την ευκαιρία στείλτε μου δυο γραμμές."
Δημοσιεύω την απάντηση που της έστειλα, που είναι ουσιαστικά και ένα μικρό σχόλιο για την συγκεκριμένη προβολή:
Αγαπητή Μαρία...
η προβολή πήγε καλύτερα από ότι περίμενα!!!
Οι 2-3 πρώτες σειρές ήταν γεμάτες με πιτσιρίκια κοντά στην ηλικία των κοριτσιών της ταινίας.
Μετά είχαμε ηλικιωμένους στην ηλικία του πατέρα - ήρωα και μεσήλικες στην ηλικία της κόρης.
Μπορείς να καταλάβεις πόσες ταυτίσεις με τους ήρωες της ταινίας έγιναν.
Ήταν μια ταινία φτιαγμένη για μας εδώ.
Άνθρωποι που έχουν φτιάξει σπίτια και περιουσίες που θα ρημάξουν αν η επόμενη γενιά που έχει φύγει ήδη από τον τόπο δεν γυρίσει πίσω.
Τουλάχιστον 2-3 μέρες ο κόσμος συζητούσε την ταινία που είδε.
Μια βδομάδα μετά με ρώτησε μια γειτόνισσα μου αν θα παίξουμε καμιά κωμωδία γιατί έκλαψε πολύ με αυτήν την ταινία.
Δεν το περίμενα...
Τα πιτσιρίκια με έπιαναν και μου λέγανε "με θυμάσαι; ήμουν στην ταινία"!!!
Ήταν αρκετά Αθηναιάκια και Τριπολιτσιωτάκια εδώ λόγω του μνημόσυνου ενός παππούλη...
Τους άρεσε πολύ από ότι κατάλαβα η φωτογραφία στην ταινία και τα άλλα τα κατάλαβαν από ένστικτο...
Η συγκεκριμένη ταινία αγγίζει χορδές συναισθημάτων που δεν τις καταλαβαίνουμε από την αρχή;
Άλλοι σκέφτηκαν/αναρωτήθηκαν πώς θα ήταν το σενάριο αν δεν πέθαινε ο ήρωας... ότι θα άλλαζαν τελείως τα νοήματα...
Εγώ χάρηκα πολύ γιατί επιβεβαιώθηκα όταν επέμενα ότι μπορούμε να βρούμε όμορφες ελληνικές ταινίες που να μιλάνε για το σήμερα μας.
Υπήρχε κόσμος που με αγκάλιασε και με φίλησε μετά την ταινία.
Μερικές από αυτές τις αγκαλιές δικαιωματικά σου ανήκουν!!!
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Κίκα