Η επιστροφή ενός Γορτύνιου στο χωριό του
Διαβάστε το ποίημα της Βασιλικής Μουργελά, από τη Χώρα, για την επιστροφή ενός Γορτύνιου, στο χωριό του...
Μια χούφτα χώμα έκρυψα , βαθιά στον κόρφο,
όταν παιδί έφευγα απ’ το χωριό μου να πάω να βρω τόπο καλύτερο να ζήσω!
Η μάνα μου μ’ έσφιγγε και έκλαιγε συνάμα
και ΄γω σφιχτά κράταγα το χώμα
και έπαιρνα δύναμη να μην κλάψω
και την στεναχωρήσω πιότερα.
Μέσα μου κρυφή είχα ελπίδα
πως κάποτε πίσω θα γυρνούσα
το σπίτι μου ξανά να συναντήσω
και την αυλή που έπαιζα παιδί.
Περάσανε τα χρόνια γέρος πια
γιομάτος εμπειρίες,
πήρα την μεγάλη απόφαση
να ξαναγυρίσω.
Τον τόπο μου όμως πια δεν τον αναγνωρίζω
σπίτια από τούβλα και αυλές από τσιμέντα,
μόνο το σπίτι μου έμεινε
μισογκρεμισμένο και έρημο
και στην αυλή το χώμα
γιομάτο από χορτάρι.
Από τούτο το χώμα
είχα πάρει και είχα κρύψει
στον κόρφο μου τότε.
Μα είναι κλειστή η πόρτα του σπιτιού
και σφραγισμένη,
κανένας τώρα πια δεν περιμένει!
Βασιλική Κων/νου Μουργελά
Χώρα Γορτυνίας
όταν παιδί έφευγα απ’ το χωριό μου να πάω να βρω τόπο καλύτερο να ζήσω!
Η μάνα μου μ’ έσφιγγε και έκλαιγε συνάμα
και ΄γω σφιχτά κράταγα το χώμα
και έπαιρνα δύναμη να μην κλάψω
και την στεναχωρήσω πιότερα.
Μέσα μου κρυφή είχα ελπίδα
πως κάποτε πίσω θα γυρνούσα
το σπίτι μου ξανά να συναντήσω
και την αυλή που έπαιζα παιδί.
Περάσανε τα χρόνια γέρος πια
γιομάτος εμπειρίες,
πήρα την μεγάλη απόφαση
να ξαναγυρίσω.
Τον τόπο μου όμως πια δεν τον αναγνωρίζω
σπίτια από τούβλα και αυλές από τσιμέντα,
μόνο το σπίτι μου έμεινε
μισογκρεμισμένο και έρημο
και στην αυλή το χώμα
γιομάτο από χορτάρι.
Από τούτο το χώμα
είχα πάρει και είχα κρύψει
στον κόρφο μου τότε.
Μα είναι κλειστή η πόρτα του σπιτιού
και σφραγισμένη,
κανένας τώρα πια δεν περιμένει!
Βασιλική Κων/νου Μουργελά
Χώρα Γορτυνίας