«Μη μας στερήσετε το σπίτι που μεγαλώνουμε» λένε τα παιδιά του "Χαμόγελου" στην Κόρινθο (vd)
Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν τα 40 παιδιά και οι 30 εργαζόμενοι στο Σπίτι του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στην Αρχαία Κόρινθο.
Την Δευτέρα 4 Ιουλίου, το Σπίτι του «Χαμόγελου» στην Αρχαία Κόρινθο πλημμύρισε με κόσμο, o οποίος ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Οργανισμού ήρθε να ενημερωθεί, να διαμαρτυρηθεί και να συμπαρασταθεί στα 40 παιδιά και τους 30 εργαζόμενους που κινδυνεύουν, αναίτια και βίαια να απομακρυνθούν από το Σπίτι τους.
Στόχος της Συνάντησης ήταν να ενημερωθεί το σύνολο της τοπικής κοινωνίας για τη δικαστική διαμάχη που έχει ξεκινήσει από το 2006 με τους ενάγοντες να ζητούν την παύση λειτουργίας του Σπιτιού και την εκδίωξη των παιδιών και των εργαζομένων.
Με την παρουσία τους τίμησαν τον Οργανισμό νυν και τέως Υπουργοί και Βουλευτές, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Μέλη τοπικών Συλλόγων και Σωματείων, Επιχειρηματίες, τέως Δικαστικοί, δάσκαλοι και καθηγητές, χορηγοί και υποστηρικτές, εθελοντές, που ένωσαν τις δυνάμεις τους και εξέφρασαν τη στήριξη, την αγάπη και την περηφάνια που νιώθουν για το έργο που επιτελείται στο Σπίτι εδώ και 14 χρόνια, στο οποίο έχουν συνολικά μεγαλώσει 121 παιδιά θύματα κάθε μορφής Βίας.
Όπως ήταν αναμενόμενο τον πρώτο λόγο είχαν τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει στο Σπίτι και ενήλικα πλέον (φοιτητές, εργαζόμενοι, στρατιώτες) έστειλαν τα δικά τους συγκλονιστικά, από καρδιάς, μηνύματα:
«Οι συνθήκες ήταν τέτοιες που έχασα την βιολογική οικογένεια και το 1ο σπίτι που γνώρισα. Στάθηκα όμως τυχερή, απέκτησα μία δεύτερη πραγματική οικογένεια –αυτή του «Χαμόγελου»- και ένα 2ο Σπίτι. Δεν πρόκειται να το χάσω για δεύτερη φορά. Απλά δεν μπορεί να συμβεί!» Άννα, 21 ετών, φοιτήτρια.
«Η Αρχαία Κόρινθος είναι το Σπίτι μου και το «Χαμόγελο» η οικογένειά μου! Δεν μπορεί να μου τα στερήσει κάποιος. Είμαστε νικητές και θα τα καταφέρουμε. Μπορούμε με τη δική σας υποστήριξη. Εδώ είναι το σπίτι μου, εδώ μεγαλώνουν τα αδέρφια μου.» Αλέξανδρος, 22 ετών, φοιτητής
«Δεν θα ξεριζωθούμε για δεύτερη φορά. Αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, τις φωνές μας, θα τα καταφέρουμε!» Στέφανος, 21 ετών, φοιτητής
«Σας ευχαριστούμε που σήμερα είστε εδώ, που μας στηρίζετε, που είστε δίπλα μας, όμως θέλουμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό, να παλέψουμε μαζί, να μην μείνουμε στα λόγια. Το θέμα δεν είναι νομικό, είναι ηθικό. Δεν είναι δίκαιο να χάσουμε το Σπίτι μας, δεν το δεχόμαστε!» Άννα, 21 ετών, φοιτήτρια.