Φυσικά δεν θα το διαβάσω. Προφανώς ασυνάρτητες Ιδεοληψίες θα περιέχει. ΄Ακουσα προχθες στην τι-βι μάλιστα αποσπάσματα και τρία σημεία!!

Ανακατώνουν τη τράπουλα μέρα νύχτα!

Ρίχνουν ξανά και ξανά το φλιτζάνι του καφέ!

Με την ευκαιρία του προσεχούς Συνεδρίου των Αρκάδων της Διασποράς φέτος τον Ιούλιο στην Τρίπολη, ορισμένες σκέψεις και προτάσεις μπορεί να είναι χρήσιμες και να συμβάλλουν στην παραγωγικότητά του. Γιατί, τα έως τώρα Συνέδρια, μολονότι υπήρξαν πλούσια σε πολιτισμικές κ.ά. δραστηριότητες, καθώς και σε σοβαρές εισηγήσεις από πολύ αξιόλογους επιστήμονες, το αποτέλεσμα, πέραν της δημοσιότητας και καλών προθέσεων από τους εδώ «αρμόδιους» {κάποιος ηγέτης είχε πει ότι «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις»}, υπήρξε απογοητευτικό. Ποια εισήγηση υλοποιήθηκε;

Το Μάρτη είναι στην εποχή του ο αρακάς, ο φίλος μικρών και μεγάλων. Είναι τέτοια η μορφή του που κερδίζει το ενδιαφέρον και των λιλιπούτειων φίλων μας, που καλούνται να τον καταναλώσουν δείχνοντας τις ικανότητές τους στο «κάρφωμα στο πιρούνι» των μικροσκοπικών «μπάλων» του αρακά.

Πόσο έχουν γίνει όλα τόσο σύντομης διάρκειας στη ζωή μας!!! Και όσοι εξακολουθούν να διατηρούν τη συνήθεια, συνήθως οι γονείς δηλ. που έχουν παιδιά 6-12 ετών, αγοράζουν έναν χαρταετό τελευταία στιγμή, το πρωϊ της καθαρής Δευτέρας, τρέχουν να βρούν ένα μέρος για να τον πετάξουν, γρήγορα - γρήγορα τον πετάνε για καμιά μισή ώρα (κι αν τα καταφέρουν γιατί μπορεί να τύχει να βρέχει ή να μην έχει αέρα) γιατί έπεται τσιμπούσι με την παρέα και πρέπει γρήγορα - γρήγορα να φύγουν για να προλάβουν. Το παιδί παρακολουθεί μάλλον αμήχανο, δεν καταλαβαίνει και πολλά, δεν γίνεται δικό του θέμα, εξάλλου θέλει κάποια γνώση το πέταγμα. Την γνώση στον ελάχιστον χρόνο δεν μπορεί να την αποκτήσει, δεν μπορεί να το καταφέρει μόνο του και συνήθως ο μπαμπάς (επειδή βιαζόμαστε) που έχει μια κάποια γνώση αναλαμβάνει καθ΄ ολοκληρίαν το καθήκον!! Πού να περιμένουμε τώρα να πειραματιστεί το παιδί (βιαζόμαστε). Το παιδί κρατά λίγο το ράμα κι αυτό ήταν!!.