Η εποχή της... αρμονικής συνύπαρξης
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο αγώνας που καλούμαστε να δώσουμε οι Γορτύνιοι και γενικότερα οι Αρκάδες απέναντι στους ανεμογεννητριάδες (και όχι στις... ανεμογεννήτριες, όπως συνηθίζεται να λέγεται) θα είναι δύσκολος και μακρύς. Γιατί αντίπαλος δεν είναι απλά μια μεμονωμένη, άδικη απόφαση της ΡΑΕ, αλλά μια γενικότερη πολιτική, χαραγμένη εδώ και χρόνια στα "πολιτικά βουνά" της ΕΕ, πλήρως ενσωματωμένη από όλες τις "κυβερνητικές κορυφές" της χώρας μας.
Αυτός ο αγώνας, ο οποίος θα πρέπει να είναι ενωτικός στη βάση, θα πρέπει πρώτα απ'όλα να είναι ειλικρινής (ώστε να γίνει και αποτελεσματικός). Να κατανοηθεί δηλαδή, ότι το ζήτημα των ανεμογεννητριών στα βουνά της Αρκαδίας δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής απελευθέρωσης της ενέργειας, της λεγόμενης "πράσινης μετάβασης", η οποία στο πέρασμά της δε λογαριάζει ούτε περιβάλλον ούτε ζώνες NATURA ούτε ήπιες τουριστικές δράσεις.
Θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη αιολικών πάρκων στην ευρύτερη περιοχή συνδέεται και με άλλες κερδοφόρες (για το μεγάλο κεφάλαιο) δραστηριότητες, όπως η δημιουργία μονάδων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας σαν κι αυτή που δρομολογείται στη Δόριζα και αλλού.
Η μάχη που θα δώσουμε για τις ανεμογεννήτριες μπορεί να φαίνεται ενωτική, αλλά αν προσέξει κανείς, στο δρόμο υπάρχουν και αρκετές "νάρκες". Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ήδη αναπαράγονται επιχειρήματα, με τα οποία επιδιώκεται να στραφεί η ουσία στο ζήτημα της... χωροθέτησης. Τι μας λένε, δηλαδή; Ότι το πρόβλημα με τα αιολικά πάρκα προέκυψε, επειδή δεν υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός.
Με άλλα λόγια, μας καλούν εμμέσως να δεχτούμε να εκμεταλλεύονται την ενέργεια οι καπιταλιστές, με το λαό να χρυσοπληρώνει το ρεύμα, αρκεί να κάτσουμε και να κουβεντιάσουμε μαζί τους για το πού θα πρέπει να εγκατασταθούν. Αυτή η "αρμονική συνύπαρξη" (η οποία εμπλουτίστηκε τις τελευταίες μέρες στο περιφερειακό και τα δημοτικά συμβούλια με την άποψη ότι οι κυβερνητικοί-επιχειρηματικοί σχεδιασμοί μπορούν δήθεν να ανακοπούν περιμένοντας την εκδίκαση των ενδικοφανών προσφυγών, δηλαδή "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι") θα πρέπει να απορριφθεί συλλήβδην από το λαό της Αρκαδίας.
Τέτοιου είδους "αρμονικές συνυπάρξεις", οι οποίες βάζουν στο ίδιο τραπέζι τους θύτες με τα θύματα, τους εκμεταλλευτές με τους εκμεταλλευόμενους, να μας λείπουν... Το βλέπουμε να συμβαίνει και στο χώρο της υγείας. Το νομοσχέδιο (πλέον νόμος) της κυβέρνησης για το νέο ΕΣΥ, με το οποίο θεσμοθετείται η μερική απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών, με παράλληλη δυνατότητα να ασκούν ιδιωτικό έργο, είναι ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα για την πλήρη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας.
Εντάσσεται κι αυτό στη λογική της "αρμονικής συνύπαρξης" δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την οποία έχουν υλοποιήσει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τον ιδιωτικό τομέα να γιγαντώνεται και το λαό να πληρώνει πανάκριβα τις υπηρεσίες υγείας. Να λοιπόν, γιατί εμείς είμαστε κάθετα αντίθετοι με τις προσωρινές λύσεις που προτείνονται για τα Κέντρα Υγείας της Γορτυνίας. Γιατί γνωρίζουμε ότι με την προωθούμενη "αρμονική συνύπαρξη" μόνιμου και έκτακτου-επικουρικού προσωπικού (ακόμα και "δανεικών" εργαζομένων από άλλες υπηρεσίες), τελικά παγιώνεται η πλήρης διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, η οποία πλέον κατοχυρώνεται και με νόμο.
Για τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε ότι η μοναδική ελπιδοφόρα "αρμονική συνύπαρξη", η οποία μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα προς τα μπρος, είναι αυτή με την οποία οι Γορτύνιοι θα δημιουργήσουν τη δική τους συμμαχία προκειμένου να αλλάξουν τη σημερινή κατάσταση. Εμείς, από την πλευρά μας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 3/12/22