Νίκος Φλώρος: «Η Τρίπολη της σιωπής και της αδιαφορίας»

Ως Αρκάς και Τριπολιτσιώτης δεν γίνεται να κλείνω τα μάτια μου για την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Αρκετά πια με την αδιαφορία και τα προσωπικά συμφέροντα!
Η πόλη που έμαθε να σωπαίνει… Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω αυτό:
Το προσωπικό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Έτσι μεγαλώσαμε, έτσι μας έμαθαν — να μη μιλάμε, να μην ενοχλούμε, να μην ταράζουμε τα νερά, μην τυχόν και χαθεί κανένα ρουσφέτι, καμιά γνωριμία, καμιά εξυπηρέτηση.

Η αξιοπρέπεια; Παλιά λέξη, ξεπερασμένη. Τη σβήσαμε από το λεξιλόγιό μας και βάλαμε στη θέση της τη βολή. Να είμαστε καλά εμείς, τα παιδιά μας, οι συγγενείς μας — και για τους άλλους, ας γίνει η πόλη στάχτη.

Το μόνο που δεν έχει τιμή εδώ είναι η σιωπή· την πληρώνουμε όλοι, κάθε μέρα. Αυτό το “έλα μωρέ, τι με νοιάζει εμένα” έγινε πια εθνικό σπορ. Ένα “έλα μωρέ” που σκέπασε την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, την οργή.

Γιατί είναι πιο εύκολο να καθίσεις στο καφενείο και να συζητάς για το ποιος κοιμάται με ποιον, παρά να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις την παρακμή.

Η Τρίπολη γέρασε πριν την ώρα της. Οι νέοι έφυγαν — όχι γιατί δεν αγαπούν τον τόπο τους, αλλά γιατί δεν άντεξαν τη νοοτροπία του “μη μιλάς”. Μια πόλη που κάποτε γεννούσε φως, σήμερα παράγει αδράνεια.

Όλα γίνονται για τα μάτια του κόσμου. Μάρμαρο, έργα, δηλώσεις, και από κάτω — τίποτα. Μια σιωπή που σαπίζει. Μην κοιμόμαστε πια με ανοιχτά μάτια.

Η Τρίπολη καταστρέφεται, αργά και σταθερά. Θα μείνει ένα μνημείο φτιαγμένο από μάρμαρο και υποκρισία. Ένα νεκροταφείο από βολεμένους και κουρασμένους ανθρώπους που πίστεψαν πως η σιωπή είναι ασφάλεια.

Και το χειρότερο; Όποιος τολμήσει να πει την αλήθεια, βαφτίζεται εχθρός. Γιατί εδώ δεν μετράει ποιος αγαπά την πόλη — μετράει ποιος την αφήνει να πεθαίνει σιωπηλά, με ευγένεια και καλό τρόπο.

Αυτή είναι η τραγωδία μας. Δεν μας φταίνε οι άλλοι. Μόνοι μας σκάβουμε τον λάκκο και βάζουμε την ταμπέλα “όλα καλά”.
Μόνοι μας χτίζουμε το πιο λαμπρό μνημείο αδιαφορίας που γνώρισε ποτέ η Πελοπόννησος.

Υ.Γ. Σε όποιον αρέσω, θα μιλώ ειλικρινά και θα λέω τα αυτονόητα — χωρίς να εξαρτώμαι από κανέναν!
Όλοι σας θα έπρεπε να είχατε βγει στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο των στρατοπέδων.
Σε λίγο θα πάρουν και το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να το πάνε σε άλλη πόλη — να μου το θυμάστε, θα γίνει κι αυτό, όσο είμαστε αδιάφοροι σε όλα!

Νίκος Φλώρος