Η εξόρμηση του ΣΑΟΟ στο χιονισμένο Μαίναλο! (εικόνες)

 Ξεκινήσαμε από την πλατεία Αγίου Βασίλειου στις  8 το πρωί 30 ορειβάτες και στην πορεία γίναμε 40, μεταξύ των οποίων και πέντε εκκολαπτόμενοι ορειβάτες, παιδιά σχολικής ηλικίας.

 Από τον Άνω Καρδαρά ακολουθήσαμε το σηματοδοτημένα μονοπάτι που οδηγεί στο χιονοδρομικό κάντρο του Μαινάλου και στο καταφύγιο «Πάνος Αλεξόπουλος». Η ημέρα όταν θαυμάσια, θύμιζε προχωρημένη άνοιξη και το μονοπάτι ήταν βατό. Φθάνοντας στο καταφύγιο,  οι περισσότεροι ανηφόρησαν προς την Οσταρκίνα (1982 μ.), ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν προς το Λεβίδι.

 Στην πορεία προς την κορυφή ο καιρός άρχισε να αλλάζει. Ο βοριάς «έκοβε μύτες και αυτιά» και οι κουρτίνες της ομίχλης περιτριγύριζαν την κορυφή. Φορέσαμε γάντια και σκούφους και προχωρήσαμε. Το μονοπάτι σε κάποια σημεία ήταν σκεπασμένο με παγωμένο χιόνι που γλιστρούσε. Με πολλή προσοχή ανεβήκαμε στην κορυφή. Εκεί, ο καιρός άνοιξε για λίγο και απολαύσαμε τη θέα των αντικρινών βουνών. Βλέπατε το οροπέδιο του Λεβιδίου, τον λόφο του Ορχομενού, την Αρμενιά και τον Ολίγυρτο. Μέχρι εκεί μπορούσαμε να δούμε, γιατί πιο πέρα άρχιζε το τείχος της πυκνής νέφωσης. Αφού πήραμε μια ανάσα στην κορυφή, κατεβήκαμε από την πίσω πλευρά για να πάρουμε το μονοπάτι προς Λεβίδι. Θυμηθήκαμε τον χαμό των πέντε  ορειβατών που τους κάταπιε μια φονική χιονοστιβάδα στις 13 Φεβρουαρίου 2005. Διασχίσαμε το διάσελο με τα σπαρτοχώραφα και μπήκαμε μέσα στο πυκνό ελατοδάσος που φτάνει μέχρι τις παρυφές του Λεβιδίου. Στο Λεβίδι ακροβολιστήκαμε σε ταβέρνες και μερικοί επισκεφτήκαμε την ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας με θέμα την κλιματική αλλαγή, που γίνεται σε έναν όμορφο χώρο, το Μεγάλο Καφενείο - Μεγάλη Μαντίνεια. Εκεί ολοκληρώθηκε η αισθητική μας απόλαυση, με έναν καφέ και ακούγοντας μουσικές του κόσμου. Η επιστροφή ορίστηκε για τις 4 μ.μ., κατ’ απαίτηση των ποδοσφαιρόφιλων της συντροφιάς, που ήθελαν να παρακολουθήσουν το παιχνίδι του Αστέρα Τρίπολης με τον Βόλο.  Μπορούσαμε να τους χαλάσουμε το χατίρι;