Ο άνθρωπος που ίσως έχει αγαπήσει το Κολύμπι όσο κανένας άλλος στην Τρίπολη!
Γράφει ο Φώτης Αλεξόπουλος
Το ότι η κολύμβηση στην Τρίπολη έχει φτάσει εδώ που έχει φτάσει, με τις επιτυχίες που έχει αποφέρει και το γεγονός ότι το κλειστό κολυμβητήριο της Αρκαδικής πρωτεύουσας συνεχίζει να λειτουργεί, οφείλεται σε πολλούς ανθρώπους που από διαφορετικά πόστα κατά το παρελθόν ασχολήθηκαν πραγματικά, στάθηκαν ουσιαστικά δίπλα στο συγκεκριμένο άθλημα της κολύμβησης. Έτρεξαν, μάλωσαν, εκτέθηκαν προκειμένου οι σύλλογοι να αντέξουν, οι αθλητές να συνεχίσουν να ασχολούνται και οι τοπικοί φορείς να ευαισθητοποιηθούν πραγματικά με τη σπουδαιότητα της λειτουργίας του Δημοτικού κολυμβητηρίου, ακόμη και σε καιρούς δύσκολους.
Για την ακρίβεια κατέθεσε πολλές φορές και την ψυχή του για το σύλλογο του ΚΟΑΤ και το άθλημα και πολλές φορές έφτασε σε σημείο να γίνει αντιπαθής σε τρίτους προκειμένου να υπερασπιστεί το σύλλογο και τις ανάγκες του Δημοτικού κολυμβητηρίου. Πολλές φορές «γκρινιάρης» με την καλή έννοια και σχεδόν ποτέ ικανοποιημένος για τα όσα θετικά γίνονταν γιατί γνωρίζει ακόμη και τώρα ότι μπορούν να γίνουν ακόμη πολλά περισσότερα στο χώρο. Εκτιμώ ότι τόσο ο ΚΟΑ Τρίπολης σαν σωματείο όσο και το άθλημα γενικότερα, οφείλουν πολλά σ’ αυτό τον άνθρωπο που θα επαναλάβω μπορεί να μην ήταν αρεστός σε όλους, αλλά δεδομένα «πάλευε» υπηρετώντας την κολύμβηση στην περιοχή μας!
Για όσους τον γνωρίζουν καλά το Γιώργο Σωτηρόπουλο ξέρουν ότι η κολύμβηση ήταν ένας από τους λόγους που τον γλίτωσαν από «περιπέτειες» του παρελθόντος. Ένα άθλημα που για τον ίδιο σημαίνει πολύ περισσότερα και που είναι άμεσα συνδεδεμένο συναισθηματικά και μη με αμέτρητες επιτυχίες του παρελθόντος επί Προεδρικής θητείας του στον σύλλογο της Τρίπολης!
Αφορμή για τη σύνταξη αυτών των γραμμών ήταν δύο σημαντικοί λόγοι.
Ο πρώτος λόγος ήταν η «αισθητή απουσία» του Γιώργου Σωτηρόπουλου ο οποίος λόγω υποχρεώσεων δεν μπορούσε να δώσει το παρόν το τριήμερο της διεξαγωγής του Πανελληνίου πρωταθλήματος κολύμβησης στην Αρκαδική πρωτεύουσα για να δει από κοντά για δεύτερη φορά μία τόσο μεγάλη διοργάνωση για την οποία κατά το παρελθόν πάλεψε ο ίδιος τόσο πολύ για να φιλοξενηθεί κάποια στιγμή στην Τρίπολη! Κι αυτό είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας.
Δεν μπόρεσε όμως λόγω υποχρεώσεων να δει από κοντά και έναν μεγάλο πρωταθλητή να αγωνίζεται με το σκουφάκι του ΚΟΑΤ και να φέρνει στο σύλλογο Πανελλήνια διάκριση και χρυσό μετάλλιο. Τον Γιάννη Δρυμωνάκο τον οποίο στήριξε σε δύσκολες στιγμές, τον πίστεψε και τον έφερε στον ΚΟΑ Τρίπολης ο Γιώργος Σωτηρόπουλος, ως αθλητή του Αρκαδικού συλλόγου κάνοντας τον να αγαπήσει και αυτός με τη σειρά του τον σύλλογο όσο πολλοί άλλοι, αλλά και να αγαπηθεί την ίδια ώρα επίσης από πολλούς.
Ο γραφών ήταν που επικοινώνησε δευτερόλεπτα μετά το χρυσό μετάλλιο του Γιάννη Δρυμωνάκου στα 400μ. Μεικτής Ατομικής του Πανελληνίου πρωταθλήματος κολύμβησης το περασμένο Σάββατο για να του μεταφέρει τα «χαρμόσυνα νέα», εισπράττοντας πέρα από τον ενθουσιασμό και τη διάχυτη συγκίνηση του «Προέδρου» από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής, για την επιτυχία από τη μία και την αδυναμία του από την άλλη να ταξιδέψει χιλιόμετρα μακριά από τη Μυτιλήνη στην Τρίπολη και να είναι παρόν σ’ αυτό το μεγάλο κολυμβητικό γεγονός.
Ένα πρώτο από τα πολλά χειροπιαστά τεκμήρια του πόσο συναισθηματικά δεμένος είναι αυτός ο άνθρωπος με τον ΚΟΑΤ και την τοπική κολύμβηση!
Ο δεύτερος λόγος και ίσως περισσότερο σημαντικός ήταν ένα email που ήρθε με απρόσμενο τρόπο στα χέρια μου από ένα πρόσωπο που αισθάνεται (και όχι παράδοξα) περισσότερο «αμφίβιο» παρά άνθρωπος και έχει σε μεγάλη εκτίμηση τον Γιώργο Σωτηρόπουλο. Ένα email που ο ίδιος ο «Πρόεδρος» εξωτερίκευε μέσα σε λίγες μόνο γραμμές, χαρές, λύπες, πικρίες και ενθουσιασμούς για το κολύμπι και τη «γιορτή του κολυμπιού» όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά έγραφε σε κάποιο σημείο, προς έναν πρόσωπο που κι αυτό με τη σειρά του έχει αφήσει το στίγμα του στις επιτυχίες αυτού του Κολυμβητικού Ομίλου Αρκαδίας. Τόσα συναισθήματα μαζεμένα σε λίγες σειρές, πιστεύω ακράδαντα ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει γράψει και δεν έχει εκφράσει (Προσέξτε!! Όχι επώνυμα, αλλά ανώνυμα! Μακριά στην κυριολεξία από τα φώτα της δημοσιότητας) για την κολύμβηση της Τρίπολης στο παρελθόν!
Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο του email, γιατί κάποια πράγματα και στην προκειμένη περίπτωση κάποια συναισθήματα πρέπει να μένουν μεταξύ κάποιων ανθρώπων! Σημασία έχει απλά το γεγονός στην προκειμένη περίπτωση του πόσο πολύ έχει αγαπήσει αυτός ο άνθρωπος την τοπική κολύμβηση και πόσο ουσιαστικά την έχει υπηρετήσει στο παρελθόν, παρά το γεγονός ότι για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορεί να βρίσκεται και σήμερα στην «πρώτη γραμμή»!
Ένα δεύτερο από τα πολλά χειροπιαστά τεκμήρια του πόσο συναισθηματικά δεμένος είναι αυτός ο άνθρωπος με τον ΚΟΑΤ και την τοπική κολύμβηση γενικότερα!
Γι’ αυτό επιμένω να πιστεύω ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που ίσως έχει αγαπήσει το Κολύμπι όσο κανένας άλλος στην Τρίπολη!
Υ.Γ.
«Δύναμη» αυτό το άρθρο και για κάποιον που έχει μπροστά σύντομα να φέρει εις πέρας μίας σπουδαία αποστολή!