Και στην Τρίπολη, μπάσκετ που μπορεί να παίξει κανείς;
ΓΡΑΦΕΙ ο Φώτης Αλεξόπουλος.
Θα αφήσω τις εισαγωγές και θα μπω κατευθείαν στο θέμα... Το άθλημα της Καλαθοσφαίρισης δυστυχώς στην Τρίπολη έχει καταντήσει άθλημα για πολύ λίγους, λόγω έλλειψης γηπέδων και υποδομών! Αν και η περιοχή μας διαθέτει ομάδες με σπουδαία παρουσία στις Εθνικές κατηγορίες, ο απλός «μπασκετόκοσμος» που στηρίζει τις τοπικές ομάδες με την παρουσία του στις εξέδρες, αλλά παράλληλα θέλει στον ελεύθερο χρόνο του να κάνει έστω μερικά σουτάκια σε μια μπασκέτα, δεν έχει εύκολα αυτή τη δυνατότητα!
Να φτάσει η εποχή που θα έγραφα ότι για να παίζεις μπάσκετ στην Τρίπολη πρέπει να υπάγεσαι ανάμεσα στους λίγους «τυχερούς» που ανήκουν σε σύλλογο και έχουν την «χαρά» να ασχολούνται με το αγαπημένο τους σπορ 2-3 φορές την εβδομάδα από 1-1,5 ώρα το πολύ, δεν θα το φανταζόμουν! Μια εποχή στην οποία τα γήπεδα μπάσκετ έχοντας καταντήσει πολυτέλεια στην Αρκαδική πρωτεύουσα είναι κατά πολύ λιγότερα και από τα γήπεδα Τένις αλλά και από τα γήπεδα 5Χ5! Καθίστε και μετρήστε τα φίλοι αναγνώστες και θα καταλάβετε...
Προσωπικά έχω παίξει μπάσκετ ως ερασιτέχνης αθλητής με συμμετοχές σε διάφορες τοπικές ομάδες της περιοχής, όπως πάρα πολλοί άλλωστε στο παρελθόν. Από τη στιγμή που η τελευταία ομάδα που αγωνιζόμουν με άφησε ελεύθερο προκειμένου να «αδειάσει» χώρο στο ρόστερ για κάποιες αναγκαίες μεταγραφές της, αποδείχθηκε ότι η ενασχόλησή μου με το αγαπημένο μου σπορ αποτέλεσε εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση πλέον. Τα γήπεδα στην Τρίπολη στα οποία μπορεί κανείς να αθληθεί αν δεν είναι αθλητής κάποιου συλλόγου είναι μόνο δύο! Δύο γήπεδα ανοιχτά στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Τρίπολης και αυτά παρά τη διάθεση των ανθρώπων του σταδίου με κάποιες μικροεπισκευές των στεφανιών και των μπασκετών, είναι τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου σε τραγική κατάσταση (σ.σ. σπασμένα καλάθια και ταμπλό, και τσιμέντο σε τραγική κατάσταση με κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα όσων προσπαθήσουν να αθληθούν σ' αυτά).
Είπα νωρίτερα «τυχεροί» όσοι έχουν τη δυνατότητα να ανήκουν σ' ένα σύλλογο και να προπονούνται...;;; Όχι ιδιαίτερα θα με διορθώσω! Σίγουρα πιο τυχεροί από αυτούς που δεν ανήκουν σε σύλλογο, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς με τη δυνατότητα να προπονούνται σ' ένα γήπεδο μόλις 2 ή 3 φορές την εβδομάδα από 1,5 ή και κάτι λιγότερο κάθε φορά! Και αναφέρομαι σε παιδιά που αποτελούν το μέλλον του τοπικού μπάσκετ και προπονούνται και αγωνίζονται σε τμήματα υποδομών τοπικών συλλόγων αλλά και ερασιτέχνες αθλητές τοπικών σωματείων.
Κάποιος θα μπορούσε να πει: «Ας δημιουργηθούν και άλλοι σύλλογοι για να παίζουν περισσότερα παιδιά μπάσκετ!». Να δημιουργηθούν περισσότεροι σύλλογοι στην Τρίπολη για να παίξει περισσότερος κόσμος μπάσκετ...;;; Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η προοπτική. Το κλειστό γυμναστήριο του ΔΑΚ Τρίπολης και τα (ο Θεός να τα κάνει) γυμναστήρια του 1ου και 2ου Γυμνασίου «με πολύ μεγάλο ζόρι» εξυπηρετούν όπως-όπως σε προπονητικές ώρες τα ήδη υπάρχοντα σωματεία!
Και την ίδια ώρα...; Όλα τα σχολεία κλειδωμένα εκτός σχολικού προγράμματος και ωραρίου, αποτρέποντας τους επίδοξους ερασιτέχνες λάτρεις του μπάσκετ να ασχοληθούν με το αγαπημένο τους σπορ (ελέω της έλλειψης σχολικών φυλάκων ως ένα βαθμό δικαιολογημένα, προκειμένου να αποφευχθούν καταστροφές)! Ίσως πλέον αν είναι κανείς τυχερός να πηδήξει κανένα απόγευμα κάποια μάντρα σχολείο και να παίξει στα «κλεφτά» ένα μόνο ή αν είναι πιο τυχερός να ρίξει κανένα σουτ σε καμιά μπασκέτα σε κήπο φίλου.
Για ποια πόλη μιλάμε ότι δεν μπορεί ο κόσμος να παίξει λίγο μπάσκετ τον ελεύθερο χρόνο του; Για την Τρίπολη που είχε την τιμή να αποτελέσει έδρα την περασμένη αγωνιστική περίοδο του ΣΕΦΑ Αρκαδικού στην Basket League! Την πόλη που φιλοξένησε τους πρωταθλητές Ευρώπης Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο μοναδικό γήπεδο της ευρύτερης περιοχής (συν δύο, «ασφαλή» (;) κλειστά γυμναστήρια και συν δύο ανοιχτά γήπεδα σε άθλια συνήθως κατάσταση!). Ναι για την πόλη που έχει τεράστια παράδοση στο χώρο του μπάσκετ από το 1976 και ύστερα, με μεγάλες επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο και ανάδειξη αθλητών και αθλητριών με συμμετοχές ακόμη και στις Εθνικές ομάδες. Για την πόλη που με την έλλειψη υποδομών (σ.σ. γηπέδων) διώχνει κυριολεκτικά τα παιδιά της από το άθλημα! Ναι για την πόλη που φέτος θα εκπροσωπείται στην Α2 Εθνική κατηγορία σε Άνδρες και Γυναίκες από τον ΣΕΦΑ Αρκαδικό και τους Δρομείς Qatar Gas αντίστοιχα, αλλά δεν διαθέτει γήπεδα μπάσκετ για να παίζουν τα παιδιά της ελεύθερα χωρίς συνδρομές!
Και σ' αυτό ευθύνες δεν έχουν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα ή Φορείς όπως ο Δήμος ή η Περιφέρεια, αλλά πολλοί σε βάθος ετών που στην κυριολεξία με την εξαφάνιση των γηπέδων μπάσκετ (και όχι μόνο) από το ΔΑΚ Τρίπολης και από άλλα σημεία της πόλης (όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν γήπεδα), έδιωξαν παιδιά από το χώρο του μπάσκετ (και αρκετά από αυτά γενικότερα από τον αθλητισμό). Ένα φαινόμενο που έχει ξεκινήσει να παρατηρείται χρόνια τώρα... Παράλληλα φτιάχτηκαν στο κοντινό παρελθόν υποδομές με σημαντικά ποσά που εξ' αρχής αποτελούσαν πολυτέλεια και σήμερα κάθονται, αντί να κατασκευαστούν ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ!
Τελικά το ερώτημα μου δεν απαντήθηκε όσο και αν παλεύω να βρω απάντηση... Τελικά στην Τρίπολη μπάσκετ που μπορεί να παίξει κανείς;
Υ.Γ. 1
Κι αν σε καιρό οικονομικής κρίσης τα όσα γράφω παραπάνω αποτελούν απλά μια πολυτέλεια, τότε ας αφήσουμε τα παιδιά μας να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους στα καφέ της πόλης και μπροστά στα κινητά, τα tablet, τις κονσόλες και τους υπολογιστές τους!
Υ.Γ. 2
Ελάχιστοι έχουν πάρει θέση ΕΠΙΣΗΜΑ και ΑΝΟΙΧΤΑ από το χώρο τα τελευταία χρόνια αναδεικνύοντας το σοβαρότατο πρόβλημα έλλειψης υποδομών στο χώρο του τοπικού μπάσκετ. Άνθρωποι που προσπάθησαν με ενέργειές τους να ευαισθητοποιήσουν Φορείς και Πολιτεία αναδεικνύοντας το πρόβλημα αυτό. Ένας εξ' αυτών είναι και ο Πρόεδρος του ΣΕΦΑ Αρκαδικού Μιχάλης Σμυρνιώτης.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΚ ΤΡΙΠΟΛΗΣ.
Θα αφήσω τις εισαγωγές και θα μπω κατευθείαν στο θέμα... Το άθλημα της Καλαθοσφαίρισης δυστυχώς στην Τρίπολη έχει καταντήσει άθλημα για πολύ λίγους, λόγω έλλειψης γηπέδων και υποδομών! Αν και η περιοχή μας διαθέτει ομάδες με σπουδαία παρουσία στις Εθνικές κατηγορίες, ο απλός «μπασκετόκοσμος» που στηρίζει τις τοπικές ομάδες με την παρουσία του στις εξέδρες, αλλά παράλληλα θέλει στον ελεύθερο χρόνο του να κάνει έστω μερικά σουτάκια σε μια μπασκέτα, δεν έχει εύκολα αυτή τη δυνατότητα!
Να φτάσει η εποχή που θα έγραφα ότι για να παίζεις μπάσκετ στην Τρίπολη πρέπει να υπάγεσαι ανάμεσα στους λίγους «τυχερούς» που ανήκουν σε σύλλογο και έχουν την «χαρά» να ασχολούνται με το αγαπημένο τους σπορ 2-3 φορές την εβδομάδα από 1-1,5 ώρα το πολύ, δεν θα το φανταζόμουν! Μια εποχή στην οποία τα γήπεδα μπάσκετ έχοντας καταντήσει πολυτέλεια στην Αρκαδική πρωτεύουσα είναι κατά πολύ λιγότερα και από τα γήπεδα Τένις αλλά και από τα γήπεδα 5Χ5! Καθίστε και μετρήστε τα φίλοι αναγνώστες και θα καταλάβετε...
Προσωπικά έχω παίξει μπάσκετ ως ερασιτέχνης αθλητής με συμμετοχές σε διάφορες τοπικές ομάδες της περιοχής, όπως πάρα πολλοί άλλωστε στο παρελθόν. Από τη στιγμή που η τελευταία ομάδα που αγωνιζόμουν με άφησε ελεύθερο προκειμένου να «αδειάσει» χώρο στο ρόστερ για κάποιες αναγκαίες μεταγραφές της, αποδείχθηκε ότι η ενασχόλησή μου με το αγαπημένο μου σπορ αποτέλεσε εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση πλέον. Τα γήπεδα στην Τρίπολη στα οποία μπορεί κανείς να αθληθεί αν δεν είναι αθλητής κάποιου συλλόγου είναι μόνο δύο! Δύο γήπεδα ανοιχτά στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Τρίπολης και αυτά παρά τη διάθεση των ανθρώπων του σταδίου με κάποιες μικροεπισκευές των στεφανιών και των μπασκετών, είναι τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου σε τραγική κατάσταση (σ.σ. σπασμένα καλάθια και ταμπλό, και τσιμέντο σε τραγική κατάσταση με κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα όσων προσπαθήσουν να αθληθούν σ' αυτά).
Είπα νωρίτερα «τυχεροί» όσοι έχουν τη δυνατότητα να ανήκουν σ' ένα σύλλογο και να προπονούνται...;;; Όχι ιδιαίτερα θα με διορθώσω! Σίγουρα πιο τυχεροί από αυτούς που δεν ανήκουν σε σύλλογο, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς με τη δυνατότητα να προπονούνται σ' ένα γήπεδο μόλις 2 ή 3 φορές την εβδομάδα από 1,5 ή και κάτι λιγότερο κάθε φορά! Και αναφέρομαι σε παιδιά που αποτελούν το μέλλον του τοπικού μπάσκετ και προπονούνται και αγωνίζονται σε τμήματα υποδομών τοπικών συλλόγων αλλά και ερασιτέχνες αθλητές τοπικών σωματείων.
Κάποιος θα μπορούσε να πει: «Ας δημιουργηθούν και άλλοι σύλλογοι για να παίζουν περισσότερα παιδιά μπάσκετ!». Να δημιουργηθούν περισσότεροι σύλλογοι στην Τρίπολη για να παίξει περισσότερος κόσμος μπάσκετ...;;; Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η προοπτική. Το κλειστό γυμναστήριο του ΔΑΚ Τρίπολης και τα (ο Θεός να τα κάνει) γυμναστήρια του 1ου και 2ου Γυμνασίου «με πολύ μεγάλο ζόρι» εξυπηρετούν όπως-όπως σε προπονητικές ώρες τα ήδη υπάρχοντα σωματεία!
Και την ίδια ώρα...; Όλα τα σχολεία κλειδωμένα εκτός σχολικού προγράμματος και ωραρίου, αποτρέποντας τους επίδοξους ερασιτέχνες λάτρεις του μπάσκετ να ασχοληθούν με το αγαπημένο τους σπορ (ελέω της έλλειψης σχολικών φυλάκων ως ένα βαθμό δικαιολογημένα, προκειμένου να αποφευχθούν καταστροφές)! Ίσως πλέον αν είναι κανείς τυχερός να πηδήξει κανένα απόγευμα κάποια μάντρα σχολείο και να παίξει στα «κλεφτά» ένα μόνο ή αν είναι πιο τυχερός να ρίξει κανένα σουτ σε καμιά μπασκέτα σε κήπο φίλου.
Για ποια πόλη μιλάμε ότι δεν μπορεί ο κόσμος να παίξει λίγο μπάσκετ τον ελεύθερο χρόνο του; Για την Τρίπολη που είχε την τιμή να αποτελέσει έδρα την περασμένη αγωνιστική περίοδο του ΣΕΦΑ Αρκαδικού στην Basket League! Την πόλη που φιλοξένησε τους πρωταθλητές Ευρώπης Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο μοναδικό γήπεδο της ευρύτερης περιοχής (συν δύο, «ασφαλή» (;) κλειστά γυμναστήρια και συν δύο ανοιχτά γήπεδα σε άθλια συνήθως κατάσταση!). Ναι για την πόλη που έχει τεράστια παράδοση στο χώρο του μπάσκετ από το 1976 και ύστερα, με μεγάλες επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο και ανάδειξη αθλητών και αθλητριών με συμμετοχές ακόμη και στις Εθνικές ομάδες. Για την πόλη που με την έλλειψη υποδομών (σ.σ. γηπέδων) διώχνει κυριολεκτικά τα παιδιά της από το άθλημα! Ναι για την πόλη που φέτος θα εκπροσωπείται στην Α2 Εθνική κατηγορία σε Άνδρες και Γυναίκες από τον ΣΕΦΑ Αρκαδικό και τους Δρομείς Qatar Gas αντίστοιχα, αλλά δεν διαθέτει γήπεδα μπάσκετ για να παίζουν τα παιδιά της ελεύθερα χωρίς συνδρομές!
Και σ' αυτό ευθύνες δεν έχουν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα ή Φορείς όπως ο Δήμος ή η Περιφέρεια, αλλά πολλοί σε βάθος ετών που στην κυριολεξία με την εξαφάνιση των γηπέδων μπάσκετ (και όχι μόνο) από το ΔΑΚ Τρίπολης και από άλλα σημεία της πόλης (όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν γήπεδα), έδιωξαν παιδιά από το χώρο του μπάσκετ (και αρκετά από αυτά γενικότερα από τον αθλητισμό). Ένα φαινόμενο που έχει ξεκινήσει να παρατηρείται χρόνια τώρα... Παράλληλα φτιάχτηκαν στο κοντινό παρελθόν υποδομές με σημαντικά ποσά που εξ' αρχής αποτελούσαν πολυτέλεια και σήμερα κάθονται, αντί να κατασκευαστούν ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ!
Τελικά το ερώτημα μου δεν απαντήθηκε όσο και αν παλεύω να βρω απάντηση... Τελικά στην Τρίπολη μπάσκετ που μπορεί να παίξει κανείς;
Υ.Γ. 1
Κι αν σε καιρό οικονομικής κρίσης τα όσα γράφω παραπάνω αποτελούν απλά μια πολυτέλεια, τότε ας αφήσουμε τα παιδιά μας να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους στα καφέ της πόλης και μπροστά στα κινητά, τα tablet, τις κονσόλες και τους υπολογιστές τους!
Υ.Γ. 2
Ελάχιστοι έχουν πάρει θέση ΕΠΙΣΗΜΑ και ΑΝΟΙΧΤΑ από το χώρο τα τελευταία χρόνια αναδεικνύοντας το σοβαρότατο πρόβλημα έλλειψης υποδομών στο χώρο του τοπικού μπάσκετ. Άνθρωποι που προσπάθησαν με ενέργειές τους να ευαισθητοποιήσουν Φορείς και Πολιτεία αναδεικνύοντας το πρόβλημα αυτό. Ένας εξ' αυτών είναι και ο Πρόεδρος του ΣΕΦΑ Αρκαδικού Μιχάλης Σμυρνιώτης.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΚ ΤΡΙΠΟΛΗΣ.