Η βουτιά του Χρήστου Πολίτη που τον έφερε στην 2η θέση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ελεύθερης Κατάδυσης (vd)

Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου 2016 19:40

Στη Καλαμάτα (8-9/10/2016) πραγματοποιήθηκε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης.

Λόγω της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, η συμμετοχή των αθλητών δεν ήταν η αναμενόμενη, αλλά τα «βαριά» ονόματα του χώρου κατέβηκαν έτοιμα να διεκδικήσουν τις διακρίσεις και τα μετάλλια.

Ο καιρός ήταν τέλειος για τον αγώνα, επικρατούσε άπνοια και ήλιος, μόνο κάτω από την επιφάνεια υπήρχε έντονη θολούρα έντονη και μικρό ρέμα, οι καλύτερες ιδανικές συνθήκες που μπορούσε να ζητήσει ο κάθε αθλητής.

Πρώτη μέρα και οι δηλώσεις των αθλητών από την προηγούμενη μέρα ήταν γνωστές.

Στην κατηγορία με πέδιλα, κανένας αθλητής δεν έβγαλε την προσπάθεια του κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ ,όλοι έστριψαν νωρίς παίρνοντας κίτρινη κάρτα οπότε η μάχη για το μετάλλιο στα πέδιλα θα δινόταν την επόμενη μέρα.

Στη κατηγορία FIM κατάδυση χωρίς πέδιλα, μόνο με τράβηγμα από το σχοινί εγώ είχα δηλώσει 60 μέτρα κάνοντας προσπάθεια για να ισοφαρίσω το περσινό ρεκόρ που είχα.

Μπροστά μου ήταν ένας άλλος αθλητής με 70 μέτρα και πιο πίσω μεγάλη διαφορά.

Ο Χρήστος Πολίτης από την Τρίπολη γράφει ... «Την ώρα του αγώνα, με πολύ μεγάλη συγκέντρωση και απίστευτα χαλαρός, πιστεύοντας στις δυνατότητες μου, έκανα μια πεντακάθαρη και όσο το δυνατόν μπορείς να πεις εύκολη προσπάθεια παίρνοντας την άσπρη κάρτα από τον κριτή φέρνοντας με στη δεύτερη θέση, μιας και ο συναθλητής μου έκανε οριακά τα 70 μέτρα.

Έτσι το απόγευμα έπρεπε να δηλώσουμε τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα.

Μετά από συζήτηση με ένα φίλο και συναθλητή μου του εξωτερικού αποφασίσαμε από κοινού να βάλω 63 μέτρα, μέτρα τα οποία δεν τα είχα κάνει ποτέ και όχι πιο κάτω ρισκάροντας ναι μεν ένα μεγαλύτερο ρεκόρ αλλά και μια ακύρωση (ένιωθα ότι είχα 65-67 μέτρα από τις εξόδους μου στις προπονήσεις αλλά όταν δεν τα έχεις κάνει .....)

Έτσι ξημέρωσε η επόμενη μέρα και με ένα ανεπαρκέστατο ύπνο μόλις 3 ωρών (ο συναθλητής στο ίδιο δωμάτιο έδωσε ρεσιτάλ ανησυχίας εκείνο το βράδυ), ετοιμάστηκα.

Οι δυο βουτιές ζεστάματος που κάνω ήταν σκέτη κόλαση, ενώ βουτάω για ζέσταμα φέτος γύρω τα 20 μέτρα έκανα 13 και 14 μέτρα και νόμιζα ότι θα σκάσω!

Κάποια στιγμή μάλιστα μου πέρασε η σκέψη να εγκαταλείψω έτσι κομμάτια όπως ήμουν.

Δε μου πήγαινε όμως να παραδώσω τα όπλα χωρίς έστω να δώσω τη μάχη μου, με το όποιο αποτέλεσμα.

Όλα τα τελευταία χρόνια που μπαίνω και στα μετάλλια, όχι απλά παίρνω μετάλλια στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, αλλά κάθε χρόνο κάνω και προσωπικό ρεκόρ βάθους, οπότε κάπως μου ερχόταν να μείνω πάλι στα 60 μέτρα φέτος.

Από τις δηλώσεις ήξερα ότι ακόμα και να μην κατέβαινα τη δεύτερη μέρα είχα εξασφαλίσει το ασημένιο μετάλλιο είτε μόνος είτε με άλλους δυο συναθλητές μου που έβαλαν 60 μέτρα ώστε να μπουν στα μετάλλια.

Ήταν κάτι όμως που προσωπικά εμένα που θέλω να βελτιώνομαι σαν αθλητής, δεν μου αρκούσε.

Έτσι η ώρα του ΟΤ (έναρξη της βουτιάς μου) έφτασε, πήρα τις αναπνοές μου και έστριψα για κάτω .

Αργά αλλά σταθερά κατέβαινα προς το πιατάκι του αγώνα, καμία αρνητική σκέψη δεν πέρασε από το μυαλό μου και όλη η συγκέντρωση μου ήταν στις εξισώσεις μου και στο να βγάλω τη βουτιά μου.

Όταν ένιωσα το κρύο κάτω ήταν το πρώτο σημάδι ότι πλέων έχω βαθύνει για τα καλά και εκεί πλέον που είχα φτάσει ούτε σκέψη για να μην τα καταφέρω, μετά από λίγο το πιατάκι ήταν πλέων δίπλα μου, πήρα το ταμπελάκι που ήταν κάτω και πλέον ήξερα όσο οξύμωρο κι αν είναι αυτό ότι τα είχα καταφέρει, αν και δεν είχε τελειώσει η βουτιά μου.

Χεριά - χεριά ερχόμουν στην επιφάνεια, οι δύτες ασφαλείας άρχισαν να εμφανίζονται και έτσι μετά από λίγο φτάνω στην επιφάνεια βγάζω το νόουζ κλιπ και δίνω το οκ στον κριτή και χωρίς να περιμένω την άσπρη κάρτα αρχίζω να πανηγυρίζω ξεσπάζοντας κάτι που μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα.

Παίρνω και την άσπρη κάρτα από τον κριτή φέρνοντας με πλέον μόνο στη δεύτερη θέση.

Η φετινή χρονιά είχε πολλές δυσκολίες για μένα φτάνοντας μάλιστα στο σημείο τέλος Αυγούστου να πω τέλος δε κατεβαίνω στον αγώνα αφού μέχρι τότε είχα κάνει μόνο ΠΕΝΤΕ προπονήσεις βάθους.

Η μόνιμη κατοικία μου στη Τρίπολη και η μη ύπαρξη ζευγαριού για προπόνηση είναι μεγάλο πρόβλημα κάθε χρόνο, συν ότι φέτος επειδή κατέβαινα για προπόνηση μερικές φορές Καλαμάτα μου έγινε μέχρι και καταγγελία στο λιμενικό για κάτι που δεν απαγορεύεται φυσικά, να πας να βουτήξεις στη θάλασσα.

Όλα αυτά με είχαν φορτίσει έντονα ψυχολογικά.

Για αυτό και το απόλυτο ξέσπασμα μου στο τέλος της προσπάθειας μου.

Θέλω να ευχαριστήσω με την ευκαιρία αυτή το δήμαρχο Τρίπολης ,αντιδήμαρχο, νομικό πρόσωπο για τη διευκόλυνση των προπονήσεων μου στο ΔΑΚ Τρίπολης και στο κολυμβητήριο .

Να ευχαριστήσω τον κ. Τάσο Χάλαρη και την εταιρεία ΧΤ-diving –Pro για την εμπιστοσύνη και στήριξης της.

Τέλος να ευχαριστήσω την οικογένεια μου τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου για τη στήριξης τους αλλά και τη ταλαιπωρία που όλα αυτά τα χρόνια περνάνε μαζί μου.»