Η συγκινητική ανάρτηση για τον φοιτητή από την Τρίπολη που πνίγηκε στην Κρήτη: "Ένα δικό μας παιδί, "έφυγε". Είμαστε συντετριμμένοι.."

"Ένα παιδί, δικό μας παιδί , <<έφυγε >>. <<Έφυγε>> στα νερά της Κρήτης ο Γιώργος Μπουζέτος του Παναγιώτη ετών 24 φοιτητής ..... που αγαπούσε τη θάλασσα πολύ
Είμαστε οι συγχωριανοί συντετριμμένοι αφού γνωρίζαμε το παιδί και τους γονείς του κι έχουμε βυθιστεί στο πένθος όλοι.
Ο Θεός να δώσει ανάπαυση στο παλικάρι και δύναμη στους γονείς" γράφει η Χριστίνα Ανδριανάκου και συμπληρώνει ...

Αφιερωμένο στα παιδιά μας που θέλουν να χαρούν τη ζωή αλλά δεν υπολογίζουν τον κίνδυνο ?
?
Όταν σου λέει η μάνα σου <<πρόσεχε>> θα πει πως εκείνη δε μπορεί να σε προσέξει, να σε φυλάξει, να σε σώσει.
Όταν κάνεις οτιδήποτε και πριν το κάνεις σκέψου τη.
Δεν είναι δειλία, είναι αγάπη.
Η γυναίκα όταν γίνει μάνα γίνετ ένας άλλος άνθρωπος καμία σχέση με αυτό που ήταν πριν. Ζει κι υπάρχει μόνο για το παιδί της.Εκτίμησε αυτή τη γυναίκα που άλλαξε για χάρη σου τα πάντα για πάντα .
Πρόσεχε .
Δεν ξέρεις πως είναι να κοιτάς μια φωτογραφία και να μη μπορείς να σφίξεις το παιδί σου την αγκαλιά σου , να μυρίζεις τα ρούχα του και να σπαρταράει η καρδιά σου. ?
Δεν ξέρεις πως είναι ν ακούς βήματα ή κλειδιά στην πόρτα και να σταματάει η ανάσα σου.
Δε θέλεις να ξέρεις πως αντηχεί ο σπαραγμός της στον ουρανό και πως θα φτάνει στ αυτιά σου ....πως τα ποτάμια που θα τρέχουν απ τα μάτια της δε θα στερέψουν ποτέ.
Κάθε της βήμα θα την οδηγεί στην κόλαση της ζωής της χωρίς εσένα....κάθε της βλέμμα θα ναι μια οφθαλμαπάτη-παντού εσένα θα βλέπει.
Θα σου μιλάει συνέχεια κι όλοι θα τη νομίζουν τρελή μα εκείνη θα ξέρει ότι εσύ από κάπου θα την ακούς και τι δε θα δινε ν ακούσει τη φωνή σου.
Οι μέρες της θα ναι άψυχες κι οι νύχτες της ατελείωτες.... τα όνειρά της θα ναι γεμάτα μ εσένα και εκεί θα ζει μόνο για να σε συναντήσει.
Θα βλέπει τα άλλα παιδιά να μεγαλώνουν κι εσύ δε θα μεγαλώνεις μαζί τους. Θα κοιτάει με ζήλια και πόνο τις χαρές τους και θα ξέρει πως από σένα δε θα δει καμία χαρά.
Κανένα χάπι και κανένας γιατρός δε θα της δώσει μια σταγόνα ευτυχίας.... θα ναι καταδικασμένη να πονά για πάντα.
???
Θα χει αδειάσει η αγκαλιά της , θα χει παγώσει η καρδιά της.
Αν φύγεις εσύ θα νιώθει κάθε μέρα τον πόνο που από 1000 μαχαίρια δε θα νιωθε κι ο χρόνος δεν είναι γιατρός παρά μόνον ο θάνατος....αν φύγεις εσύ θα μαραθεί δε θα ξαναφέξει χαμόγελο στα χείλη της...αν φύγεις εσύ θα πεθάνει κι ας αναπνέει κι ας περπατάει.....
Δεν υπάρχει πόνος μεγαλύτερος, δυνατότερος, πιο αβάσταχτος.
Γι αυτό ....έστω και μόνο γι αυτήν πρόσεχε. Η ζωή σου δεν είναι μόνο δική σου όταν απ αυτής εξαρτάται κι η ζωή αυτών που αγαπάς,,,,,