Καταγγελία από σμηνίτες | "Πάνω από 150 κρούσματα στην Αεροπορία της Τρίπολης - Ντροπιαστική η κατάσταση στους θαλάμους καραντίνας"!

Κείμενο - καταγγελία που υογράφεται από "σμηνίτες από τους θαλάμους καραντίνας της 124 Πτέρυγας Βασικής Εκπαίδευσης (ΠΒΕ) στην Τρίπολη" φιλοξενεί η ιστοσελίδα alt.gr.

Η καταγγελία αναφέρει: "Ήδη, από την πρώτη εβδομάδα της θητείας μας, βλέπουμε τα τραγικά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής, που έχουν αφήσει τα στρατόπεδα απροετοίμαστη μπροστά στην πανδημία. 

Με το που φτάσαμε στο στρατόπεδο, μας στοίβαξαν σε θαλάμους ανά 40-50 άτομα, χωρίς να τηρούνται οι απαιτούμενες αποστάσεις μεταξύ των κρεβατιών, και ενάντια σε κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο.

Έδωσαν στον κάθε σμηνίτη ένα Κιτ με ελάχιστες μάσκες και ένα αντισηπτικό, για όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης, που εννοείται εξαντλήθηκε τις πρώτες μέρες. 

Πέρα από τις συνεχείς συστάσεις για χρήση μάσκας, που οι ίδιοι αγοράζουμε βάζοντας βαθιά χέρι στην τσέπη, όλα τα υπόλοιπα κυλούσαν κανονικά, χωρίς παίρνεται κάποιο άλλο μέτρο, σαν να μην υπάρχει πανδημία. Για παράδειγμα, έγινε έκκληση να μην αλλάζουμε το νερό όταν σφουγγάριζουμε, γιατί δεν θα χορηγούνταν συχνά καθαριστικά. 

Σύντομα, και αναπόφευκτα εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα κορονοϊού στο στρατόπεδο. Τα ελλιπή και απαράδεκτα υγειονομικά πρωτόκολλα εξέτασης, που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση και το υπουργείο υγείας έξω, έκαναν το στρατόπεδο εστία υπερμετάδοσης και πραγματικά, μια υγειονομική βόμβα. 

Οι διμοιρίες χωρίστηκαν σε αυτές των εμβολιασμένων, και των ανεμβολίαστων, έτσι ώστε, όταν βρισκόταν κάποιος θετικός σε αυτές των εμβολιασμένων, να μην μπει όλη η διμοιρία σε καραντίνα, αλλά μόνο όσοι συνάδελφοι ήταν θετικοί. Οι υπόλοιποι συνέχιζαν κανονικά την εκπαίδευση και τις υπηρεσίες, (πχ μαγειρεία), ερχόμενοι σε επαφή με όλο το υπόλοιπο στρατόπεδο.

Επίσης, εξίσου απαράδεκτο ήταν, ότι σε πάρα πολλούς συνάδελφους με συμπτώματα, δεν διενεργούνταν τεστ, παρά μόνο όταν είχαν πυρετό. Τότε, και εφόσον έβγαινε κάποιος θετικός, γινόταν τεστ σε όλη τη διμοιρία, έπαιρναν τους θετικούς συναδέλφους, και φτου κι απ’ την αρχή.

Παίρνοντας υπόψη τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς εύκολα, πως μέσα σε δέκα μέρες, υπάρχουν πάνω από 150 επιβεβαιωμένα κρούσματα στο στρατόπεδο, οι οποίοι βρισκόμαστε σε καραντίνα. 

Η κατάσταση στους θαλάμους της καραντίνας είναι ντροπιαστική, καθώς είμαστε το ίδιο στοιβαγμένοι όπως πριν, πάνω από 40 ανά θάλαμο, ενώ συνεχίζουν να έρχονται συνάδελφοι, πρωί βράδυ. Η θέρμανση είναι περιορισμένη καθώς κλείνουν το βράδυ τα καλοριφέρ, παρόλο που πολλοί συνάδελφοι είναι εμπύρετοι. 

Όλο το στρατόπεδο, ανησυχεί για το πώς και αν θα τελειώσει η εκπαίδευση, και έχουν καταλάβει, πως κυβέρνηση και Υπουργείο Άμυνας, δεν έχουν κανένα πρόβλημα, να κολλήσουμε όλοι, ανεξάρτητα των προβλημάτων υγείας, που έχουν πολλοί συνάδελφοί μας. 

Από την πλευρά της διοίκησης, μέχρι και σήμερα, προβάλλεται αυτό που συμβαίνει σαν κάτι το φυσιολογικό, ή αναπόφευκτο, και προωθείται ως μόνη λύση η ατομική ευθύνη. Μέχρι και σήμερα, πρωί βράδυ συστήνεται στους συναδέλφους μας εκτός καραντίνας, απλά να φοράνε μάσκες, και σε αναφορά είπαν ότι οι ίδιοι φταίμε κιόλας, που συμβαίνουν αυτά, γιατί δεν τηρήσαμε όπως έπρεπε αυτό το μέτρο.  Η περίπτωσή μας, είναι χαρακτηριστική για το τι συμβαίνει, όταν μεγάλα προβλήματα επιβίωσης του λαού, εναποτίθενται στην ατομική ευθύνη, και δεν παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο. Αυτές οι αθλιότητες συμβαίνουν, όταν αντιμετωπιζόμαστε ως κόστος. 

Από την πλευρά μας, ζητήσαμε από την πρώτη στιγμή καθαριστικά και απολυμαντικά για τους θαλάμους καραντίνας, καθώς είχαν να ανοίξουν χρόνια, και ήταν σε αισχρή κατάσταση, τα οποία και πήραμε. 

Έχουμε αιτηθεί, να υπάρχει επαρκής θέρμανση, τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τους υπόλοιπους συναδέλφους, μα η απάντηση που συνεχώς παίρνουμε από τα στελέχη, είναι ότι δεν είναι στο χέρι τους, και πρακτικά ότι δεν θα φτάσει για όλο το στρατόπεδο. Αιτούμαστε να κάνουν τα πάντα, έτσι ώστε το θέμα αυτό, να λυθεί σήμερα κιόλας. 

Συνολικά, να διασφαλιστούν οι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης μέχρι να τελειώσει η εκπαίδευσή μας, αλλά και για τη συνέχεια, όπου κι αν βρεθεί ο καθένας από μας, αλλά και για την επόμενη ΕΣΣΟ, που θα αντιμετωπίσει την ίδια εικόνα εγκατάλειψης, αν δεν εισακουστούν τα αιτήματα μας."