Στην Τρίπολη έρχεται ο Καραμπελιάς - Να ξεφύγουμε από τη λογική της "δεξιάς" και της "αριστερας"!
Το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς: Η Υπέρβαση», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, θα παρουσιαστεί από το Κίνημα Άρδην την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στις 7.00 μ.μ. στην Τρίπολη, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, Βενιζέλου 39. Θα μιλήσουν ο συγγραφέας του βιβλίου και επικεφαλής του Κινήματος Άρδην, Γιώργος Καραμπελιάς, ο εκπαιδευτικός Παναγιώτης Κοτσιώνης, ο Βασίλης Σιακωτός, ιστορικός και ο Τάσος Χατζηαναστασίου, εκπαιδευτικός διδάκτωρ Ιστορίας. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ
Ερώτηση, Κύριε Καραμπελιά που στηρίζετε την άποψη που υποστηρίζετε στο βιβλίο σας ότι πολυπολιτισμική Αριστερά και νεοφιλελεύθερη Δεξιά, ταυτίζονται;
Απάντηση, Σήμερα, στην Ελλάδα δεν ολοκληρώνεται μόνο ο κύκλος των μνημονίων αλλά και ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Οι τρεις βασικοί πυλώνες του καθεστώτος, ΠΑΣΟΚ, Δεξιά, Αριστερά, ανήλθαν στην εξουσία, και την καταστροφή την ολοκληρώνει η Αριστερά.
Εξ άλλου, σε όλη την Ευρώπη μετά τη δεκαετία του 1990, η Δεξιά χρειάζεται την Αριστερά για να μπορεί να κυβερνά. Η ιστορική Αριστερά, τόσο στη Δύση όσο και στην Ελλάδα, όχι μόνο αδυνατεί να προτάξει μια εναλλακτική λύση στον ξέφρενο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό αλλά, αντίθετα, προωθώντας την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων και την παγκοσμιοποίηση, την οποία βάφτισε «διεθνισμό», αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του χρηματοπιστωτικού καζινοκαπιταλισμού, παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα ή έχει ευρύτερες διαστάσεις;-
Απάντηση, Μετά τη δεκαετία του 1990, και την κατάρρευση του Ανατολικού στρατοπέδου παρατηρείται μια ισχυρή σύγκλιση Αριστεράς και Δεξιάς. Είτε οι δυνάμεις της Δεξιάς (Θάτσερ, Χέλμουτ Κολ κ.λπ.) είτε οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς (Φρανσουά Μιτεράν, SPD στη Γερμανία, Μπλερ στη Βρετανία, Κράξι στην Ιταλία, Σημίτης στην Ελλάδα) προωθούσαν τον ίδιο κοινωνικό και πολιτικό παγκοσμιοποιητικό μετασχηματισμό. Έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ιδιαίτερα μετά το 2000, τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλιστικά κόμματα μοιάζουν τόσο πολύ, ώστε πλέον οι διαφορές μεταξύ τους να καταστούν εντελώς ασήμαντες και πολύ συχνά συγκυβερνούν – όπως συμβαίνει και σήμερα στη Γερμανία.
Εξάλλου οι Κινέζοι, ως το πρότυπο του αναδυόμενου μεγα-κράτους του μέλλοντος, φαίνεται να έχουν επιτύχει έναν καταπληκτικό συνδυασμό των δύο προτύπων. Και κρατισμός με Κομουνιστικό Κόμμα και… πολυεθνικές κάνοντας πράξη, με τον τρόπο τους, την «υπέρβαση» Αριστεράς-Δεξιάς! Οι πρόεδροι των πολυεθνικών τους είναι «ιδιώτες» και ταυτόχρονα αξιωματούχοι του κόμματος.
Πως, όμως η Αριστερά από δύναμη με ισχυρή ιδεολογική παρουσία στην κοινωνία, μετά την κρίση των μνημονίων μετεβλήθη σε δύναμη εξουσίας;
Όταν το μεταπολιτευτικό σύστημα στην Ελλάδα εισήλθε σε μια σαρωτική κρίση, η πολυπολιτισμική και εθνομηδενιστική Αριστερά, από δύναμη ιδεολογικής έκφρασης του μεταπολιτευτικού συστήματος, που «προμήθευε» με πολιτικούς και διανοουμένους όλα τα άλλα κόμματα, (αποτελούσε το think tank της μεταπολίτευσης και κυρίως του ΠΑΣΟΚ, κυριαρχώντας στα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τον πολιτισμό) διεκδίκησε την ίδια την πολιτική εξουσία. Τα μνημονιακά χρόνια και η απαξίωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της προσέφεραν αυτή τη δυνατότητα. Για να καταδειχτεί στην πράξη η απόλυτη ταύτισή της με αυτά.
Δεν κινδυνεύουμε όμως, όπως συμβαίνει σε όλη τη Δύση, από την Αμερική έως τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία, να περάσουμε σε μια ενίσχυση των ακροδεξιών δυνάμεων;
Υπάρχει όντως η πιθανότητα, απέναντι στην αναπόφευκτη απαξίωση του εθνομηδενισμού, ιδιαίτερα καθώς πληθαίνουν τα σύννεφα για τα εθνικά μας θέματα να περάσουμε στο αντίθετο άκρο, εκείνο της εθνοκαπηλίας, που προκρίνουν ήδη σαν φάρμακο οι φασιστικές σειρήνες. Σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ως απ΄νατηση στην κρίση της παγκοσμιοποίησης ενισχύονται οι ακροδεξιές αντιλήψεις Ο κίνδυνος είναι πραγματικός και θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε, και ό μόνος τρόπος είναι να μην αφήσουμε το αντιπαγκοσμιοποιητικό αίτημα και τον πατριωτισμό στα χέρια της ακροδεξιάς.
Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;
Η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να βγει, από την εποχή του μηδενισμού, προς έναν τρίτο, συνθετικό δρόμο πατριωτισμού, οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και ελευθερίας. Κυριολεκτικώς, πέρα από την Αριστερά και τη Δεξιά, σε μια θετική κατεύθυνση, επιτυγχάνοντας, επιτέλους έναν εκσυγχρονισμό που δεν θα είναι παρασιτικός, αλλά θα στηρίζεται στην ίδια μας την παράδοση.
Για να επιβιώσουμε σε μια περίοδο παγκόσμιας μετάβασης, όπου Ανατολή και Δύση συγκρούονται και να μη μεταβληθούμε σε έναν απλό συνοριακό σταθμό, στα σύνορα των δύο κόσμων, πρωταρχικός στόχος είναι να αντισταθούμε. Βρισκόμαστε μεταξύ Ανατολής και Δύσης και η πνευματική μας παράδοσή είναι συνθετική, με την καρδιά και με το νου ταυτόχρονα, ενώ η ανατολική οπτική εκφυλίζεται στη θεοκρατία και τον τζιχαντισμό, η δε δυτική σε μια γενικευμένη απώλεια νοήματος...
Για να αντισταθείς τελεσφόρα πρέπει να διαθέτεις ένα όραμα πέρα από την απλή επιβίωση! Εμείς, ως παράδοση, διαθέτουμε αυτή τη συνθετική οπτική και θα πρέπει να την κάνουμε μια πρόταση οικουμενικών διαστάσεων...
Πέραν λοιπόν της Αριστεράς και της Δεξιάς για μια πρόταση που θα απορρίπτει τον παρασιτικό εκσυγχρονισμό και δεν θα εγκλωβίζει την παράδοση στο παρελθόν, επιτέλους για έναν εκσυγχρονισμό βασισμένο στη δική μας παράδοση.