«Το Κακούρι»: Λίγα λόγια για τα έθιμα της Αποκριάς...
Με.. ή χωρίς μάσκες,.. εύχομαι σε όλους σας, να περνάτε όμορφα αυτές τις μέρες με την παρέα σας και τους δικούς σας ανθρώπους…
..Την εποχή αυτή, εκτός από τα συμπόσια, τις διασκεδάσεις, τα χοιροσφάγια, την θύμηση των νεκρών, κύριο χαρακτηριστικό της αποκριάς, είναι οι μεταμφιέσεις.
Με την ευκαιρία αυτών των παλιών φωτογραφιών., ας θυμηθούμε τα προηγούμενα καρναβάλια... στον δικό μας τόπο ...
Σπάνια φορούν μάσκα, περισσότερο βάφονταν με μουντζούρα από τον πάτο του «καζανιού» … Οι μασκαράδες δεν θέλουν να αναγνωρίζονται, για να νοιώθουν απελευθερωμένοι από τον καθωσπρεπισμό και τη σοβαροφάνειά τους, με αποτέλεσμα να λένε και να κάνουν πράγματα, που δεν θα τολμούσαν να σκεφθούν με φανερό πρόσωπο…
Ντυμένοι με δέρματα ζώων, κρατώντας μαγκούρες και ξύλα και ζωσμένοι με τεράστια κουδούνια στη μέση, δεκάδες άτομα «αναστάτωναν» από το πρωί τους δρόμους του χωριού , στο " πανάρχαιο αυτό διονυσιακό δρώμενο" , που εξελισσόταν από την μια άκρη του χωριού μέχρι την αγορά .
Μουσικοί, χορευτές, και άλλοι, διασκέδαζαν τραγουδώντας και χορεύοντας, μαζί με τους μεταμφιεσμένους, με την συνοδεία παραδοσιακών μουσικών οργάνων, αλλά και των εκκωφαντικών - μεταλλικών ήχων που σκορπίζουν τα τεράστια κουδούνια.
Το τέλος της όλης εορταστικής περιόδου επισημαίνεται με την ταφή της Αποκριάς, δηλαδή την κηδεία του Καρνάβαλου. Όταν νυχτώσει την Κυριακή της Τυρινής φκιάνουν ένα αχυρένιο προσώπι (προσωπείον) το στήνουν στην πλατεία, του βάζουν φωτιά και ο καρνάβαλος καίγεται ενώ γύρω ο κόσμος χορεύει. Οι φωτιές οφείλουν τη γέννηση τους στην πίστη των αγροτών ότι επιδρούν μαγικά στην ευφορία της γης, δηλαδή διώκουν το κακό και προάγουν τη βλάστηση…
(Η φωτογραφία είναι από το 1976)
Με την ευκαιρία αυτών των παλιών φωτογραφιών., ας θυμηθούμε τα προηγούμενα καρναβάλια... στον δικό μας τόπο ...
Σπάνια φορούν μάσκα, περισσότερο βάφονταν με μουντζούρα από τον πάτο του «καζανιού» … Οι μασκαράδες δεν θέλουν να αναγνωρίζονται, για να νοιώθουν απελευθερωμένοι από τον καθωσπρεπισμό και τη σοβαροφάνειά τους, με αποτέλεσμα να λένε και να κάνουν πράγματα, που δεν θα τολμούσαν να σκεφθούν με φανερό πρόσωπο…
Ντυμένοι με δέρματα ζώων, κρατώντας μαγκούρες και ξύλα και ζωσμένοι με τεράστια κουδούνια στη μέση, δεκάδες άτομα «αναστάτωναν» από το πρωί τους δρόμους του χωριού , στο " πανάρχαιο αυτό διονυσιακό δρώμενο" , που εξελισσόταν από την μια άκρη του χωριού μέχρι την αγορά .
Μουσικοί, χορευτές, και άλλοι, διασκέδαζαν τραγουδώντας και χορεύοντας, μαζί με τους μεταμφιεσμένους, με την συνοδεία παραδοσιακών μουσικών οργάνων, αλλά και των εκκωφαντικών - μεταλλικών ήχων που σκορπίζουν τα τεράστια κουδούνια.
Το τέλος της όλης εορταστικής περιόδου επισημαίνεται με την ταφή της Αποκριάς, δηλαδή την κηδεία του Καρνάβαλου. Όταν νυχτώσει την Κυριακή της Τυρινής φκιάνουν ένα αχυρένιο προσώπι (προσωπείον) το στήνουν στην πλατεία, του βάζουν φωτιά και ο καρνάβαλος καίγεται ενώ γύρω ο κόσμος χορεύει. Οι φωτιές οφείλουν τη γέννηση τους στην πίστη των αγροτών ότι επιδρούν μαγικά στην ευφορία της γης, δηλαδή διώκουν το κακό και προάγουν τη βλάστηση…
(Η φωτογραφία είναι από το 1976)
Κακαρίκου Γεωργία υπευθυνη της εφημερίδας "Το Κακούρι"