Η ομιλία του Δημοσθένη Σωτηρόπουλου στην τελετή έναρξη επαναλειτουργίας του Μαλλιαροπουλείου
Ο πρώην Δήμαρχος Τρίπολης, Δημοσθένης Σωτηρόπουλος, μίλησε στην επίσημη τελετή έναρξης της επαναλειτουργίας του ανακαινισμένου Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου, όπου σημείωσε τα εξής:
«Σεβασμιώτατε ! κε Λυκουρέζο Υπουργέ Υγείας! Υπουργέ Παιδείας κε Καλτεζιώτη! και κε Στ. Μπένο Υπουργέ … αρχαίου Θεάτρου και του Διαζώματος! κε αναπληρωτά Περιφερειάρχα και Χρόνια Πολλά για την εορτή σας! Εκπρόσωποι Δικαστικών Πολιτικών και Στρατιωτικών αρχών. Δάσκαλοι και Καθηγητές μας Περιφερικοί Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι. κε Δήμαρχε της Καλαμάτας, που μας τιμά ιδιαίτερα η παρουσία σας, αφού αύριο έχετε την εορτή της Απελευθέρωσης της Καλαμάτας!.
Κε Δήμαρχε Τριπόλεως με τις συνδημότισσες τους συνδημότες και το φιλότεχνο κοινό της Τριπολιτσάς
Την επίσημη αυτή στιγμή των εγκαινίων του πλήρως ανακαινισμένου θεάτρου της Πόλεώς μας η μνήμη μου ανατρέχει προς τα πίσω, με όσα μας έχουν παραδοθεί από τους προγόνους μας, όταν χτίστηκε το διαμάντι αυτό της Πόλης μας. Έχουν περάσει 103 χρόνια από τότε, όταν στον ίδιο ακριβώς χώρο έγιναν τα εγκαίνια του πανέμορφου αυτού καλλιτεχνικού μνημείου. Ο ναός αυτός της τέχνης δεν είναι μόνο αρχιτεκτονικό κόσμημα. Είναι και πνευματικός φάρος, στον οποίο στηρίχτηκε επί σειρά ετών η πολιτιστική ανάπτυξη και ανέλιξη της Πόλεώς μας. Τα πρώτα εκείνα εγκαίνια έγιναν την Κυριακή το βράδυ της 7ης Φεβρουαρίου του 1910.
Η μπάντα της Φιλαρμονικής του Δήμου επαιάνιζε ειδικόν ύμνον, που συνέθεσε ο αρχιμουσικός Αττίλιο Ρουτζιέρο Καρμπανίλλε προς τιμή του ιδρυτού του Θεάτρου και ευεργέτου της Πόλεώς μας ιατρού Ιωάννη Μαλλιαρόπουλου. Προηγούμενα η μπάντα είχε συνοδεύσει τον ιδρυτή κατά την προσέλευσή του με τιμητική συνοδεία από το σπίτι του μέχρι το Θέατρο. Παρέμεινε για πολλά χρόνια αλησμόνητη εκείνη η τελετή των εγκαινίων. Εψάλη ο καθιερωμένος Αγιασμός χοροστατούντος του Μητροπολίτη. Ο Ηλίας Πετρόπουλος εξήρε την ευγενική χειρονομία του Φιλογενούς Ευεργέτη, διεκοπτόμενος από τις επευφημίες και τις ιαχές «Εύγε»! «Εύγε»! του πλήθους των πολιτών, που είχαν κατακλύσει το θέατρο και τον έξω χώρο. Εμπνευσμένο χαιρετισμό απεύθυνε ο διαπρεπής Φιλόλογος καθηγητής Δημήτρης Γουδής. Ακολούθησε η πρώτη παράσταση από τον θίασο της Ροζαλίας Νίκα και του Ευτυχίου Βοσανέρα. Ο θιασάρχης και σύζυγος της Ροζαλίας απήγγειλε αυτοσχέδιο υμνητικό ποίημα:
¨Γιατί δεν βρέθη πιο μπροστά, άλλος αλτρουιστής και παρηγορητής
να κτίσει τέτοιαν εκκλησιά, στο πνεύμα το Ελληνικό
τέτοιο παλάτι των Μουσών, και άσυλο πνευματικό¨
Μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή το θέατρο εγνώρισεν ημέρας λαμπράς δόξης. Ανέβηκαν στη σκηνή του σπουδαία έργα και συνδέθηκε με την πνευματική ιστορία της Πόλεως. Θυμίζουμε, ότι Αρχιτέκτονας είναι ο Αναστάσιος Μεταξάς, και όχι ο Τσίλερ, όπως νομίζουν μερικοί και προσομοιάζει με το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Τον εσωτερικό διάκοσμο έκανε ο Γάλλος καλλιτέχνης Ζολύ και την επίπλωση επιμελήθηκε ο Σπύρος Τσοκόπουλος.
Προτίμησα να μεταλαμπαδεύσω σήμερα κάποια σκιρτήματα των προγόνων μας και να εξάρω έτσι έμμεσα την σημασία, που έδιναν οι συμπολίτες μας της εποχής εκείνης σ` ένα τέτοιο πολιτιστικό γεγονός. Στα επόμενα χρόνια το Μαλλιαροπούλειο παραμελήθηκε, εγκαταλείφθηκε και λίγο έλειψε να κατεδαφιστεί. Οι ροζέτες και άλλες γύψινες παραστάσεις του επωλούντο στο Μοναστηράκι.
Προσωπικά θυμάμαι τον Γ. Χριστόπουλο, που πρόβαλε τις ασπρόμαυρες και μερικές φορές ομιλούσες κινηματογραφικές ταινίες και την μεγάλη μας Σοφία Βέμπο να τραγουδά εδώ, σ`αυτό το πάλκο «..παιδιά της Ελλάδος παιδιά..» και το «κορόιδο Μουσολίνη» και πιό πέρα ο Μίμης Τραιφόρος να πλέκει τα στιχάκια. Να επισημάνω ότι ακόμη τα πλευρικά μάρμαρα του θεάτρου είναι Διονύσου, και Πεντέλης αυτά εκατέρωθεν στην είσοδο, που τα χρησιμοποιούσαμε στα παιδικά μας χρόνια για τσουλίθρα και μέσα στο γύρω πάρκο με τις πυκνές φυλλωσιές, γινόντουσαν φυσικές κρυψώνες για κλέφτες και αστυνόμους.
Όταν αναλάβαμε τον Δήμο ήταν μηδενική η θεατρική παρουσία στην Πόλη μας. Ότι παιζόταν, γινόταν στην Πλατεία Άρεως και στη Αρχαία Μαντινεία. Έτσι το 1998 κατασκευάσαμε στο Άλσος του Αγίου Γεωργίου ένα πετρόκτιστο Θέατρο για να δένει με το περιβάλλον, 900 θέσεων. Επί προεδρίας μου το 1991 με αντιδημάρχους τον αείμνηστο Ν. Παπαγεωργάκη και τον Κ. Ταλούμη με την συνεργασία της κας Δάλκου της Θεατρικής Ομάδας και την αρωγή της Δάφνης Σκούρα μαζύ με τον Ευάγγελο Μαχαίρα και σκηνοθέτη Κ. Νίτσο, προσωπικό φίλο του πρώην Δημάρχου και σωτήρα του Θεάτρου, Παν. Αλεξόπουλου δημιουργήθηκε η κίνηση «Αγάπη για ένα Θέατρο».
Κες και Κοι. Χρωστάμε μεγάλη χάρη στην Βουλευτή και Ηθοποιό κα Ελένη Ανουσάκη, που με την προσωπική της επιρροή εξασφαλίσαμε 500.000,00 Ε από τον τότε Υπουργό Πολιτισμού κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και ξεκινήσαμε τις εργασίες «Αναπαλαίωσης και Επαναλειτουργίας» του Μαλλιαροπουλείου όταν ήρθε καλεσμένη μας, για να αποκάλυψη την μετονομασθείσα οδό Τάσου Σεχιώτη, όπως αντίστοιχα το 1984 η Μελίνα Μερούρη, είχε ενισχύσει τον Δήμο με
Τύχη αγαθή ήθελε επόμενος Υπουργός Πολιτισμού να ορκισθεί ο Πέτρος Τατούλης, που ασμένως προίκισε την Πόλη μας με δύο εκατομμύρια Ε και έτσι δημοπρατήσαμε το έργο σε τοπικά συνεργεία και ιδού σήμερα το λαμπρό αποτέλεσμα. Παρατηρήστε, εσείς οι μεσήλικες και θυμηθείτε τα ίδια βυσσινή βελούδινα καθίσματα.
Εδώ πρέπει να υπογραμμίσω την ουσιαστική και καθοριστική συμβολή του Μηχανικού και Τεχνικού Συμβούλου στο Δήμο κ. Δημήτρη Τεριακή του Λουκά.
Θάταν απρέπεια εκ μέρους μου αν ξεχνούσα δύο ακόμα αείμνηστους συμπολίτες μας. Είναι ο Νίκος Δημόπουλος ή Μπαλαφάρας και ο Δημήτρης Σούντρης. Το ενδιαφέρον και των δύο ήτανε συνεχώς στην πρόοδο των εργασιών αναπαλαίωσις, για να την μεταφέρουν στην Ένωση Τριπολιτών. Δυστυχώς δεν πρόλαβαν να το δούν να λειτουργεί, αν και έχει τελειώσει 4-5 χρόνια!! Κε Δήμαρχε, ο Θ. Σεχιώτης μου είπε εδώ μέσα, όταν υπογράφαμε με τον Π. Τατούλη το πρωτόκολλο συνεργασίας παίζοντας ένα μονόπρακτο η Θεατρικής ομάδας των Διδασκάλων ..«σε ζηλεύω» Κε Δήμαρχε. Αυτό αναφωνώ και εγώ.
Τελειώνω, αφού πρώτα ευχαριστήσουμε έναν ακόμη δωρητή του νεότευκτου θεάτρου τον φιλόμουσο Γ. Τσουτσάνη με την προσφορά του πιάνου και την κα Χρ. Ζαμπαθά με τον Σταύρο Κουκάκη, για την άρτια και άψογη οργάνωση των εγκαινίων, με την προτροπή να βοηθήσουμε όλοι μαζύ οι Πολίτες και να στηρίξουμε την ηγεσία του Δήμου και το καλλιτεχνικό Συμβούλιο, για να ξαναβρεί το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο τον λαμπρό δρόμο και την δόξα, που του αρμόζει!. Που μας πρέπει σαν Πολίτες! και το χρωστάμε στον οραματιστή Ευεργέτη Ιατρό Ιωάννη Μαλλιαρόπουλο και αυτό ας είναι ένα κοινωνικό Μνημόσυνο, μαζύ με την γιγαντοπροσωπογραφία του, που κοσμεί την είσοδο. Είναι αντάξια της ελαιογραφίας του άλλου μεγάλου ευεργέτη μας Σπετσερόπουλου.
ΔΗΜ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
τ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ»