Η ομιλία της Εύης Τατούλη στο Πνευματικό Κέντρο της Τρίπολης (vd)
Σε μία μεγάλη συγκέντρωση, η υποψήφια βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ, Εύη Τατούλη, μίλησε την Κυριακή, στο Πνευματικό κέντρο της Τρίπολης.
Στην ομιλία της τόνισε…
«Φίλες και φίλοι,
Συμπολίτες μου Αρκάδες, Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου προς όλους εσάς, που βρίσκεστε εδώ σήμερα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας, και μάλιστα σε καιρούς τόσο δύσκολους σαν τους σημερινούς.
Με τιμά η σημερινή μας συνάντηση. Συνάντηση, που είναι η αφετηρία ενός καινούριου διαλόγου. Ανάμεσά μας. Ανάμεσα σ’ εμένα, μία πολίτη αυτού του τόπου που αναλαμβάνει την ευθύνη να εκπροσωπήσει εσάς, τους συμπολίτες μου. Με εντιμότητα, αγάπη, δημιουργικότητα και πρακτικά αποτελέσματα. Αυτός ο διάλογος, που θέλω να είναι διαρκής, είναι ανυπόκριτος. Χωρίς ψέματα, ξύλινες λέξεις και ύφος μπλαζέ. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Και εμείς εδώ σήμερα ανήκουμε στο μέλλον. Το αύριο έχει το δικό μας πρόσωπο. Το αύριο της Αρκαδίας έχει το πρόσωπο του καθενός από εμάς. Και κυρίως των νέων ανθρώπων, όλων εσάς που βρίσκεστε εδώ σήμερα για να πούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι έχουμε ακόμη ψυχή.
Έχουμε θάρρος,
Έχουμε τόλμη,
Έχουμε αισιοδοξία.
Η σημερινή είναι σίγουρα η εποχή της απαξίωσης. Οι θεσμοί κατρακύλησαν. Τα πρόσωπα αποδείχτηκαν μικρά για να σηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος. Και ως αποτέλεσμα, οι νέοι πια δεν συζητούν και δεν θέλουν καν να ακούσουν. Οι μεγαλύτεροι μελαγχολούν και απογοητευμένοι αποσύρονται σε μια παθητική εσωστρέφεια. Ο τόπος μοιάζει να ρημάζει από ανέχεια, όπως εκείνα τα μισογκρεμισμένα σπίτια στα χωριά μας, που εγκαταλείφθηκαν και οι ιδιοκτήτες τους δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Και τώρα τι γίνεται; Υπάρχει λύση; Κι αν ναι, πού βρίσκεται;
Φίλες και φίλοι μου,
Συχνά μου κάνουν το ερώτημα. Γιατί στην πολιτική; Και απαντώ με φωνή δυνατή: γιατί από την πολιτική έρχονται οι λύσεις. Είδαμε άλλωστε από την ελληνική και την ευρωπαϊκή εμπειρία ότι όταν επιχειρηματικά συμφέροντα μπήκαν μπροστά να κρατήσουν το τιμόνι μιας χώρας, η πολιτική εκφυλίστηκε και οι δήθεν σωτήρες τεχνοκράτες αποδείχτηκαν λιγότερο ικανοί να αφουγκραστούν την ανάγκη της κοινωνίας για συνοχή, ισοτιμία και δικαιοσύνη.
Μεγαλωμένη από μικρή σε ένα πολιτικοποιημένο οικογενειακό περιβάλλον, κατάλαβα ότι όποιος επιλέγει αυτόν τον δρόμο να πορευτεί, οφείλει να είναι ειλικρινής στην πολιτική του διαδρομή και πάντα συνεπής με τις αρχές και τις προσωπικές του αξίες. Για να μην ξεθωριάσει ο ίδιος στον χρόνο. Για να παραμείνουν οι ιδέες του πάντα νεανικές και δημιουργικές. Με αυτήν την εμπειρία ως προίκα, βρίσκομαι εδώ σήμερα, μπροστά σας, να συζητήσουμε μαζί για την επόμενη ημέρα. Όχι αυτή των εκλογών. Αλλά την επόμενη ημέρα της χώρας, της Αρκαδίας και των παιδιών μας. Στην πρόκληση αυτή της επόμενης ημέρας, στην πρόκληση της νέας εποχής δήλωσα παρούσα, όταν κλήθηκα από τον πρωθυπουργό της χώρας σε ενεργή συμμετοχή προκειμένου να δημιουργήσουμε νέα δυναμική για την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
Ίσως με ρωτήσετε: αφού στην πολιτική είναι η λύση, γιατί τότε το μέλλον φαντάζει ακόμη αβέβαιο και το φως στο βάθος του τούνελ παραμένει θολό; Γιατί, ενώ έγιναν τόσες επώδυνες μεταρρυθμίσεις, οι επιτυχίες είναι τόσο εύθραυστες;
Η απάντηση είναι ότι δεν έχει γίνει ακόμη η Μεγάλη Μεταρρύθμιση. Η πολιτική μεταρρύθμιση που θα λειτουργήσει σαν θεμέλιο της νέας, της δυνατής Ελλάδας. Ποιά είναι αυτή; Η θεσμική αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας. Αυτό είναι σήμερα το μείζον πολιτικό διακύβευμα. Ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο, θεσμικά κατοχυρωμένο και προσαρμοσμένο στις νέες ανάγκες. Μια Νέα Μεταπολίτευση, τώρα που η παλιά έκανε τον κύκλο της αφού έδωσε ό,τι είχε να δώσει.
Προς αυτόν τον στόχο, χρειάζεται να αναθεωρήσουμε, πολιτικοί και πολίτες, τρεις βασικές παραδοχές του δημόσιου βίου μας, εκκινώντας από τον ρόλο σήμερα του έλληνα βουλευτή. Ποιος είναι ο βουλευτής της επόμενης ημέρας; Είναι ο γνωστός πολιτικάντης του περιβόητου κλισέ «κατόπιν ενεργειών μου»; Είναι ο γνωστός αμέτοχος για χρόνια που επιδιώκει λευκές επιταγές για να συνεχίσει το ανύπαρκτο έργο του; Είναι ο γνωστός αφερέγγυος που ψηφίζει τα πάντα ή αντίστοιχα καταψηφίζει τα πάντα και κατόπιν περιφέρει τη δήθεν θλίψη του για τα όσα τον ανάγκασαν κάποιοι άλλοι να πράξει, παρά τη θέλησή του; Είναι ο γνωστός λάτρης των δημοσίων σχέσεων που τρώει τον χρόνο του στα τηλεοπτικά πάνελ και στο καφενείο της Βουλής;
Αυτό το μοντέλο βουλευτή ανήκει οριστικά στο χτες. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη. Η κάθε κυβέρνηση δημιουργεί τον ιστό, τη ραχοκοκαλιά μιας πολιτικής πρωτοβουλίας. Και ο κάθε βουλευτής καλείται να χτίσει πάνω σε αυτήν δημιουργικά, τεκμηριωμένα και κυρίως να αναλαμβάνει την ευθύνη για την κάθε του ενέργεια. Χωρίς ενδοιασμούς. Και δίχως μισόλογα. Αυτό απαιτεί δουλειά. Κι όχι λόγια. Απαιτεί πολιτική άποψη. Και όχι απολίτικη αλλοθική συμπεριφορά. Απαιτεί τεχνική ικανότητα. Και όχι φανφάρες και ψευτοαντιπαραθέσεις. Για τέτοια πολιτικά στελέχη η κομματική πειθαρχία είναι περιττή. Αφού, η ενεργή συμμετοχή τους ισχυροποιεί το κόμμα τους. Και χρειαζόμαστε ισχυρά κόμματα για να έχουμε δυνατή δημοκρατία.
Μια δεύτερη παραδοχή προς αναθεώρηση: Μπορούμε κάποιοι μόνοι μας; Ποιος μπορεί; Εμείς ή αυτοί; Υπάρχει γραμμή που χωρίζει τους πολίτες σε στρατόπεδα; Το μέλλον είναι ή δεν είναι κοινό;
Η εποχή που έρχεται είναι μια δύσκολη εποχή. Η Ευρώπη, από την εποχή που καταψήφισε το ευρωσύνταγμα, αρνήθηκε επί της ουσίας να ολοκληρωθεί. Έμεινε νομισματική και δεν έγινε οικονομική ένωση. Μίλησε για εδαφική συνοχή και δεν έκανε πράξη την εμπέδωση της ισότητας ανάμεσα στους ευρωπαίους πολίτες. Δημιούργησε αναπτυξιακά εργαλεία χωρίς να έχει ακόμη αντιμετωπίσει τα γραφειοκρατικά γρανάζια που είναι δομικά της στοιχεία. Έκανε λόγο για ευρωπαϊκές πολιτικές, όταν την ξεπερνούσαν σε ταχύτητα οι οικονομικές αλλαγές. Σήμερα αντιμετωπίζει πια ευθέως τον κίνδυνο και της ασφάλειας. Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον με τις πολλές μεταβλητές, η χώρα μας δεν έχει ακόμη λύσει τα δικά της εγγενή, δομικά, τα παλιά της προβλήματα. Και τώρα, πώς θα πορευτούμε; Απαντώ. Με σύνεση, συναίνεση και ουσιαστική συνεννόηση.
Πάνω από τα κόμματα, φίλες και φίλοι μου είναι η πατρίδα.
Και πάνω από τις ιδεολογίες σήμερα είναι η κοινή λογική.
Συναίνεση στα βασικά και πρωταρχικά.
Διότι είναι άδικο να επιρρίπτουμε ευθύνες σε έναν υπουργό υγείας -για παράδειγμα- που κλήθηκε μέσα στον έναν χρόνο της ταραχώδους θητείας του να ανασυστήσει εκ βάθρων ένα διαλυμένο σύστημα από δεκαετίες, χωρίς θεσμικά εργαλεία και χωρίς ώριμες τεχνικές λύσεις. Τι θέλω να πω με απλά λόγια; Ότι σε τρία βασικά ζητήματα, την παιδεία, την υγεία και την ασφάλεια δεν χωρούν άλλες κομματικές αντιπαραθέσεις. Χρειαζόμαστε σοβαρότητα, σχέδιο και ανθρώπους που θα το υπηρετήσουν με συνέπεια και συνέχεια προκειμένου μέσα στην επόμενη πενταετία να έχουμε επιτύχει κράτος δικαίου και δικαιοσύνης. Σε αυτά δεν χωρά το εμείς. Γιατί δεν μπορούμε χωρίς αυτούς. Σε αυτά χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί.
Μια τρίτη και τελευταία παραδοχή προς αναθεώρηση. Έχει νόημα ο ηθικισμός στην πολιτική; Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις με την μόνιμη υπόσχεση ότι εμείς θα είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Πιο ηθικοί. Πιο κοινωνικά ευαίσθητοι. Και βέβαια, λίγο μετά έρχεται και η διάψευση. Όταν γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι το ζήτημα δεν μπορεί να είναι προσωπικό, αλλά είναι βαθύτατα θεσμικό, τότε θα αλλάξουν τα πράγματα. Από τη μία πλευρά, χρειάζεται περισσότερη αποκέντρωση, προκειμένου περισσότερες αρμοδιότητες να μεταφερθούν στις τοπικές κοινωνίες που αναγνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες τους και ελέγχουν αυστηρότερα τους διοικούντες τους. Από την άλλη, χρειάζεται συνέχεια στο κράτος και ισχυροποίηση των δομών του, ώστε να επιτυγχάνεται η ευόδωση των πολιτικών. Χρειάζεται η συνεννόηση να κατοχυρωθεί συνταγματικά. Χρειάζεται, τέλος, τα πολιτικά μας κόμματα να αναθεωρήσουν τις δομές τους, να ανοίξουν στην κοινωνία και να ξεκινήσουν έναν δημιουργικό διάλογο ανάδειξης νέων στελεχών μακριά από τις ιδιοτέλειες εκείνων που τα θέλουν τσιφλίκια του ενός ή του άλλου και επιλέγουν τη μετριότητα επειδή δεν μπορούν να αγγίξουν την δημιουργικότητα.
Κυρίες και κύριοι, συμπατριώτες μου Αρκάδες,
Μπορούμε; Ναι μπορούμε. Είμαστε κουρασμένοι από όσα μας βρήκαν; Ναι είμαστε, αλλά βρίσκουμε πάντα μέσα μας δυνάμεις αν δούμε ξεκάθαρα ότι ο στόχος είναι εφικτός. Αυτήν την κούραση την βλέπουν κάποιοι και μας λένε: «Ψήφισέ με και όλα θα πάνε καλά. Εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Μια νεράιδα που τη λένε «καλή διαπραγμάτευση» θα κουνήσει το μαγικό της ραβδί και όλα θα γίνουν όπως πρώτα, και καλύτερα».
Όλοι θα θέλαμε κάτι τέτοιο. Όπως θα θέλαμε και να έχουμε δική μας την κότα με τα χρυσά αυγά, το κέρας της Αμάλθειας και όλα τα μυθικά πλάσματα που δημιούργησε η φαντασία των ανθρώπων για να συμβολίσει την επιθυμία τους για άνετη ζωή. Ωστόσο, άλλο ο μύθος. Και άλλο η πραγματικότητα. Τα παραμύθια για μεγάλους δεν έχουν πάντοτε χάπι έντ. Αντίθετα ρίχνουν σε λήθαργο τις κοινωνίες. Τις κοιμίζουν με νανουρίσματα. Και όταν πια εκείνες ξυπνούν το παιχνίδι έχει χαθεί. Υποσχέσεις άφθονες είχαν δοθεί και στην προεκλογική εκστρατεία του 1920 και, όπως όλοι πια ξέρουμε, το αποτέλεσμα ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή.
Οι Αρκάδες γνωρίζουμε να διακρίνουμε τον μύθο από την πραγματικότητα. Γιατί με αυτά τα παραμύθια κοιμόμασταν τα βράδια για να ξυπνήσουμε το πρωί να καλλιεργήσουμε μια γη ξερή και αφιλόξενη. Και όπου δεν φύτρωναν παρά μόνο πουρνάρια, ανδρώθηκαν άνθρωποι σημαντικοί, προσωπικότητες που φώτισαν την Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο.
Δεν είμαι εδώ για να σας πω παραμύθια.
Δεν είμαι εδώ για να σας υποσχεθώ αναπαλαίωση.
Είμαι εδώ για να σας μιλήσω με ρεαλισμό για ένα καλύτερο αύριο.
Με τις δικές του ευκαιρίες.
Με τις δικές μας, πραγματικές, δυνατότητες.
Έχουμε δυνατότητες; Ναι έχουμε!
Μπορούμε; Ναι μπορούμε!
Θα καταστραφούμε; Όχι θα επιβιώσουμε. Και αυτό το πιστεύω βαθιά γιατί αυτή είναι η ιστορία της πατρίδας μας.
Φίλες και Φίλοι,
Ο παραλογισμός ζει και βασιλεύει στην χώρα που γέννησε τον Ορθό Λόγο. Ο διάχυτος λαικισμός που για χρόνια έθρεψε τον δικομματισμό και την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία σήμερα γίνεται πια μηδενισμός. «Δεν έχουμε τίποτε πια να χάσουμε», λένε ορισμένοι συμπολίτες μας. «Θα τιμωρήσουμε τους υπεύθυνους για την σημερινή μας κατάντια», λένε άλλοι. «Ας απαλλαγούμε από αυτούς, έστω κι αν γνωρίζουμε ότι και οι απέναντι δεν φέρνουν καμία αλλαγή», ισχυρίζονται κάποιοι τρίτοι. «Θα γίνουμε οι ήρωες της Ευρώπης που θα αλλάξουμε την πορεία της», υπόσχονται κάποιοι δήθεν μαχητές.
Θέλουμε λοιπόν μια δύναμη αλλαγής ή αρκούμαστε τελικά σε υποσχέσεις απαλλαγής; Επιδιώκουμε να γίνουμε ήρωες στην Ευρώπη ή τελικά θυσιάζουμε τους κόπους που προσφέραμε τα τελευταία χρόνια για να σωθεί η πατρίδα; Μπορούμε να εργαστούμε για το αύριο ή έχουμε προεξοφλήσει ότι αυτό δεν υπάρχει;
Το αύριο υπάρχει. Και είμαστε εδώ για να το διεκδικήσουμε όλοι μαζί. Αυτό αποδεικνύει η σημερινή μας παρουσία εδώ. Και αυτό το στοίχημα θα το κερδίσουμε.
Έγιναν λάθη; Ασφαλώς και έγιναν. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να μην γίνουν, αφού η χώρα κλήθηκε με παλιές συμπεριφορές να προσαρμοστεί σε νέες πρωτόγνωρες συνθήκες. Μπορούν να διορθωθούν; Ασφαλώς και μπορούν. Αρκεί να αντιληφθούμε το πρόβλημα και με συγκροτημένο σχεδιασμό να μεθοδεύσουμε την λύση. Υπάρχει πολιτικός φορέας που πείθει σήμερα ότι διαθέτει το σχέδιο και την πολιτική βούληση να προχωρήσει μπροστά; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πιο σύνθετη.
Το πολιτικό σκηνικό, αυτό που γνωρίσαμε μέχρι χθες, έχει αλλάξει πια οριστικά και αμετάκλητα. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί παρά να συνθέτει πια σήμερα κεντροδεξιές και κεντρώες δυνάμεις. Που επιμένουν στον ευρωπαικό προσανατολισμό της χώρας. Που πιστεύουν ότι η ελεύθερη οικονομία είναι ο δρόμος για την ανάπτυξη. Που κατανοούν ότι οι πολίτες είναι εκείνοι που παράγουν τον πλούτο και όχι τα κράτη. Που έχουν πειστεί ότι, κοινωνική πολιτική με δανεικά υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων, αλλά και των σημερινών γενιών. Που θέλουν να νοιώσουν ασφαλείς για να δημιουργήσουν τις αναγκαίες συνθήκες για ευημερία και δημιουργικότητα. Που έχουν αποφασίσει μεγαλόψυχα ότι οι θυσίες που έγιναν, τις έκαναν για την πατρίδα και για το καλύτερο αύριο των δικών τους παιδιών. Που δεν θέλουν μια χώρα ηρωική, αλλά επιδιώκουν να επιβιώσουν σε μια χώρα κανονική. Και αυτό είναι το σημείο που ενώνεται ο συντηρητισμός της κεντροδεξιάς με τον προοδευτισμό της κεντροαριστεράς σε ένα πολιτικό σώμα.
Και εμείς αυτό είναι που διεκδικούμε σήμερα. Και το διεκδικούμε όλοι μαζί, συντηρητικοί και προοδευτικοί. Διεκδικούμε μια χώρα, μια χώρα κανονική. Με ασφαλή πορεία στο μέλλον, όπου πάνω από τα κόμματα θα είναι η πατρίδα και πάνω από τις ιδεολογίες θα βρίσκεται η κοινή λογική.
Από την άλλη πλευρά: Ριζοσπαστισμός. Μηδενισμός. Ακραίες απόψεις. Ασυνέχειες και παράλογες ανακολουθίες. Ημιμάθεια και συνθηματολογία. Σε λίγες ημέρες από σήμερα οδηγούμαστε σε μια εκλογική αναμέτρηση που ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο περίπου όταν ο αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης παρουσίασε τον δικό του σχεδιασμό για την χώρα βασισμένο σε παροχές και εξαγγελίες, αγνοώντας την κατάσταση της χώρας, την οικονομική συγκυρία και το αρνητικό διεθνές περιβάλλον. Και σήμερα, αφού τα μνημόνια σκίστηκαν πολλές φορές μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, έρχεται ο Γιάννης Δραγασάκης να μας πει ότι θα μείνουμε στο πρόγραμμα για έξι μήνες ακόμη. Και ένα άλλο στέλεχος, ο Νίκος Ξυδάκης να παραδεχτεί ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει το δικό του «μεμοράντουμ». Ή σε απλά ελληνικά μνημόνιο. Τι θα περιέχει αυτό; Ουδείς γνωρίζει. Και ουδείς εξ αυτών νοιώθει την ανάγκη να μας ομολογήσει. Η Εκκλησία να χωριστεί από το κράτος. Η αστυνομία να γίνει πολιτοφυλακή. Κάποιες από τις ριζοσπαστικές ιδέες που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μέχρι τώρα προτείνει. Και αναρωτιέμαι: Αυτά θέλουμε για το αύριο;
Φίλες και φίλοι,
Υπάρχει ένα ερώτημα που επανέρχεται συχνά στον δημόσιο διάλογο. Και όχι άδικα. «Αυτοί που μας οδήγησαν εδώ, μπορούν να μπουν μπροστά για ένα καλύτερο μέλλον;». Μα, πρόσωπα απαξιωμένα από την δική τους αναξιόπιστη διαδρομή υπάρχουν διεσπαρμένα στο σύνολο των πολιτικών φορέων. Το ζήτημα είναι ποιος είναι εκείνος ο πολιτικός χώρος, του οποίου οι αρχές και οι αξίες έχουν την δυνατότητα να απαντήσουν αξιόπιστα στα προβλήματα του χθες και να δώσουν λύσεις στο αύριο. Αυτός ο πολιτικός φορέας είναι σήμερα η Νέα Δημοκρατία. Όχι μόνο αυτή που ήταν μέχρι χτες. Αλλά εκείνη που θα κληθούμε να ανασυγκροτήσουμε όλοι εμείς, να επανιδρύσουμε όλοι εμείς την επόμενη ημέρα. Την επόμενη ημέρα της νέας εποχής.
Κυρίες και κύριοι,
Η επόμενη ημέρα της εκλογικής αναμέτρησης, χρειάζεται να βρει την δική μας πατρίδα, την Αρκαδία, με την ισχυρότερη δυνατή πολιτική εκπροσώπηση. Μια εκπροσώπηση με προοπτική, άποψη για την πολιτική και νέες ιδέες. Που θα διεκδικήσει για τον τόπο μας πόρους. Που θα συνεργαστεί και δεν θα επιδιώκει μονίμως να καπελώνει τους άλλους θεσμούς. Που θα σταθεί δίπλα στους πολίτες, σε μια συνεχή, ανιδιοτελή και διαπροσωπική σχέση. Που θα ζυμώνεται μέσα στην κοινωνία και όχι σε κλειστά γραφεία με εκλεκτούς και λίγους. Που θα εργαστεί σκληρά και δεν θα μείνει σε άδεια λόγια. Που θα δημιουργεί συνεχώς θετικά αποτελέσματα και δεν θα νοιάζεται διαρκώς για μια λαθραία, τυχοδιωκτική και προσωπική επιβίωση. Που θα λειτουργεί με πίστη, αισιοδοξία, ελπίδα και δυνάμεις ανεξάντλητες.
Προσωπικά, γνωρίζω καλά έναν τέτοιο Αρκά πολιτικό. Τον γνωρίζετε κι εσείς εξίσου καλά. Και του έχετε ανταποδώσει στον μέγιστο βαθμό την αγάπη που κι εκείνος για δεκαετίες εξέφρασε για τον τόπο και τους συμπολίτες του. Δίπλα του γεννήθηκα πολιτικά. Εμπνεύστηκα. Εργάστηκα. Έμαθα να αγαπώ την Αρκαδία ουσιαστικά. Και με αυτήν την πολύτιμη εμπειρία, στέκομαι σήμερα μπροστά σας, εγώ, μία από εσάς, και σας ζητώ να με εμπιστευτείτε για αυτήν την κρίσιμη και δύσκολη επόμενη ημέρα. Για να φτιάξουμε όλοι μαζί μια νέα Αρκαδία, μια δυνατή Ελλάδα. Και όλοι μαζί . Μπορούμε. Να την φτιάξουμε!!!
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες μου,
Ο τόπος μας είναι ένας τόπος πλούσιος. Γόνιμος. Με δημιουργικούς και μαχητικούς ανθρώπους. Η Αρκαδία σήμερα είναι μια μικρογραφία της χώρας: ταυτόχρονα η καλή και η προβληματική πλευρά της. Από την μια πλευρά, η ιστορία, ο πολιτισμός, το φυσικό περιβάλλον και τα ποιοτικά της προϊόντα. Κι από την άλλη, ο τόπος μας φθίνει, χωρίς να έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να γίνει μια μικρή Ελβετία.
Τί συμβαίνει; Έργα έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Χρήματα από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και το ΕΣΠΑ έχουν δοθεί. Αν ο τόπος μας δεν έχει καταφέρει ακόμη να μπει σε μια ανοδική πορεία, αν τα έργα δεν έχουν αποδώσει όσο χρειάζεται, αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να ξαναδούμε τα πράγματα με διαφορετική οπτική.
Το διαφορετικό είναι ότι ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει. Αν εμείς επιμένουμε στα ίδια, ή, χειρότερα, στην επιστροφή στο παρελθόν, η ζωή που προχωράει μας αφήνει πίσω. Και εμείς, είμαστε αποφασισμένοι. Δεν θα μείνουμε πίσω. Χρειάζεται πια να αλλάξουμε. Να δημιουργήσουμε μια ισχυρή αρκαδική τοπική οικονομία, ενταγμένη μέσα σε ένα περιφερειακό περιβάλλον. Μια οικονομία πραγματική, στηριγμένη στην παραγωγή και όχι σε φούσκες. Μια νέα οικονομία στραμμένη στο μέλλον, στραμμένη στον κόσμο. Μια οικονομία που θα δίνει διέξοδο και δουλειές στους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Και θα ξαναφέρουν πίσω κι εκείνους που έφυγαν.
Οι Αρκάδες μπορούμε. Το έχει αποδείξει η δική μας, η αρκαδική Ιστορία.
Είμαστε άνθρωποι της επιβίωσης.
Είμαστε άνθρωποι του φιλότιμου.
Είμαστε άνθρωποι της δημιουργίας.
Είμαστε άνθρωποι της παραγωγής.
Με ρεαλισμό και σύνεση, σχέδιο για τον τόπο μπορεί να υπάρξει. Σχέδιο που λαμβάνει υπόψη τα ισχυρά ανταγωνιστικά του χαρακτηριστικά, αλλά και τους σημερινούς συσχετισμούς της οικονομίας.
Ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας προϋποθέτει ασφαλώς την ύπαρξη σύγχρονων και λειτουργικών υποδομών. Τα τελευταία χρόνια, μετά από δυσχέρειες δεκαετιών, ξεδιπλώνεται πια για την Αρκαδία ένα επιχειρησιακό σχέδιο που περιλαμβάνει μεγάλα και σημαντικά έργα, έργα που δρομολογεί η περιφερειακή διοίκηση και οι Δήμοι. Και για τα οποία οφείλουμε όλοι εμείς που διεκδικούμε την εκπροσώπηση του αρκαδικού λαού στην νέα βουλή να σταθούμε αρωγοί.
Η μετατροπή του αεροδρομίου της Τρίπολης σε πολιτικό αεροδρόμιο είναι αναμφίβολα ένα κομβικό έργο, ίσως το πιο σημαντικό που θα αλλάξει τα δεδομένα στον χάρτη του τουρισμού και των μεταφορών για τα αγροτικά προιόντα. Οι νέοι οδικοί άξονες του νομού, ο ανατολικός άξονας της Πελοποννήσου, η ολοκλήρωση του άξονα Τρίπολης- Άστρους με την παράκαμψη της Τεγέας και των Δολιανών, ο κεντρικός οδικός άξονας του Πάρνωνα και η Παράκαμψη των Λαγκαδίων θα είναι σε θέση να δώσουν με την κατασκευή τους ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη της παραλιακής και ορεινής Αρκαδίας. Το σύγχρονο δίκτυο από μαρίνες της παραλιακής Κυνουρίας θα είναι σε λίγο καιρό πραγματικότητα: στο άστρος, το Λεωνίδιο, τον Τυρό και την Σαμπατική. Τα σπουδαία μνημεία του τόπου μας, από το Θέατρο της Μεγαλόπολης την Τεγέα, την Αρχαία Μαντίνεια τον Ορχομενό τα κάστρα και τους πύργους μας αναδεικνύονται με συστηματικές εργασίες.
Τα έργα είναι θεαματικά και θα αλλάξουν για πάντα την εικόνα της δικής μας Αρκαδίας. Ωστόσο είναι αυτά αρκετά για την ανάπτυξη ενός τόπου; Η απάντηση είναι ότι χρειάζεται για να αποδώσουν μέγιστα οφέλη στην τοπική οικονομία να ιδωθούν κάτω από το πρίσμα ενός συνολικού σχεδιασμού. Για να προωθηθούν τα λιμάνια μας χρειάζεται να ενταχθούν στα διεθνή δίκτυα κρουαζιέρας. Για να προωθηθεί το αεροδρόμιο της Τρίπολης χρειάζεται η προσέλκυση αεροπορικών εταιρειών. Για να δημιουργηθεί η αρκαδική εμπειρία χρειάζεται να καθοδηγήσουμε τους εμπλεκόμενους με τον τουρισμό φορείς να συνεργαστούν προκειμένου να φτιάξουν ένα σύνθετο και ανταγωνιστικό προϊόν, με υψηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών, με πολιτιστικές και θρησκευτικές διαδρομές και γαστρονομικές συνήθειες.
Την ίδια στιγμή, στον τομέα της αγροτικής πολιτικής, οι υποδομές που είναι υπό κατασκευή ή έχουν δρομολογηθεί είναι σημαντικές. Από το αρδευτικό της Κανδήλας, την αξιοποίηση του ταμιευτήρα της Τάκας, με την κατασκευή των τριών μικρότερων αρδευτικών, του Δάρα, του Φαλάνθου και του Αλφειού έως και την αντιπλημμυρική προστασία της Κυνουρίας από τις πλημμύρες του Τάνου , του Βρασιάτη και του Δαφνώνα, όλα αυτά τα έργα αναμένεται να μειώσουν τα κόστη στο χωράφι και να αυξήσουν το εισόδημα του αγρότη. Είναι όμως και πάλι αυτές οι υποδομές αρκετές; Είναι γνωστό σε όσους παρακολουθούν την πορεία των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι αποτελεί κεντρική της επιλογή, οι επιδοτήσεις συνεχώς να μειώνονται, καθώς η Κοινή Αγροτική Πολιτική έχει αλλάξει. Χρειάζονται ως εκ τούτου συντονισμένα μέτρα. Η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας είναι για τον τόπο μας μια ρεαλιστική δυνατότητα οικονομικής ανασυγκρότησης, ο κύριος πόλος δημιουργίας μιας πραγματικής και βιώσιμης οικονομίας. Χρειάζεται να κατοχυρώσουμε περισσότερα αγροτικά μας αγαθά ως Προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, προκειμένου να τοποθετούνται σε αγορές υψηλών απαιτήσεων με καλύτερη τιμή. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ομάδες παραγωγών σε συνδυασμό με οικιακή συσκευασία και να υποστηρίζουμε ολοκληρωμένες πολιτικές που θα προσφέρουν επεξεργασμένα τα προϊόντα μας. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε γύρω από την αγροτική παραγωγή μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Προκειμένου, να επιστρέψουν οι νέοι μας στα χωριά και να αντιμετωπισθεί η ερημοποίηση της δικής μας υπαίθρου.
Κυρίες και Κύριοι, Συμπολίτες μου Αρκάδες,
Η χώρα χρειάζεται βαθιές θεσμικές αλλαγές για να πορευτεί. Και η Αρκαδία έχει ανάγκη στιβαρό σχεδιασμό και πολιτικούς που θα τον υπηρετήσουν από κάθε θέση. Οι καιροί που οι παλιοί πολιτικοί έβγαιναν στα μπαλκόνια και οι πολίτες χειροκροτούσαν έχουν περάσει για πάντα. Το ίδιο ξεπερασμένη είναι και η στείρα ανάμεσά τους αντιπαράθεση. Η ψεύτικη γλώσσα τους. Η αναφορά των αριθμών και των συνθημάτων που παπαγαλίζουν. Χρειάζεται να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας. Την γλώσσα που οι νέοι, σαν κι εμένα, μιλούμε στην καθημερινή μας ζωή. Ένα εύστοχο παράδειγμα. Την ώρα που πριν από λίγο καιρό, οι παλιοί πολιτικοί επιδίδονταν στις γνωστές τους αντιπαραθέσεις σχετικά με την προεδρική εκλογή, ένας 19χρονος συμπολίτης μας ανέβαζε στο τουίτερ το εξής: «Πόσο αστεία είναι αυτά που συμβαίνουν. Τόσος χαμός για την εκλογή ενός ατόμου που απλά ακούει τα κάλαντα»! Νομίζω ότι είναι το πιο εύστοχο που ειπώθηκε εκείνη την περίοδο.
Η βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα είναι μια άλλη βουλή. Η ανανέωση της θα είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Σε αυτήν την βουλή, χρειαζόμαστε νέες ιδέες που θα εκφράσουν μια νέα πολιτική. Αυτή της συναίνεσης. Της συνεννόησης. Της συνύπαρξης. Το μέλλον είναι κοινό. Δεν ζούμε σε διαφορετικές πατρίδες. Και αυτό οι νέοι μπορούν να το αντιληφθούν και να το υπηρετήσουν καλύτερα γιατί για εκείνους η ανεργία και η απουσία προοπτικής δεν έχει χρώμα, δεν έχει κόμμα, δεν έχει δίλημμα. Ο στόχος είναι κοινός.
Η Νέα Δημοκρατία είναι η δύναμη του Ορθού Λόγου, της κοινής λογικής. Οι αριθμοί δείχνουν ότι έχουμε μπει ήδη σε μια δυναμική ανάπτυξης και ότι αφήνουμε πια την ύφεση πίσω μας. Θα μου πείτε: Και οι άνθρωποι; Τι σημασία έχουν οι αριθμοί μπροστά στους ανθρώπους; Οι αριθμοί προηγούνται, φίλες και φίλοι, της πραγματικότητας. Με τον ίδιο τρόπο που τα μεγέθη της οικονομίας το 2008 έδειχναν ότι η κρίση ήταν έξω από την πόρτα μας, τότε που λίγοι ήταν εκείνοι που διέβλεψαν την σφοδρότητά της, έτσι και σήμερα οι αριθμοί δείχνουν ότι με μικρά, αλλά σταθερά βήματα βρισκόμαστε στο κατώφλι να την προσπεράσουμε.
Η Νέα Δημοκρατία, εκφραστής μέχρι σήμερα των συντηρητικών οικογενειαρχών, πλέον όμως και των προοδευτικών και των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας, που αντιστέκονται στον λαικισμό και επιζητούν την ασφάλεια και την σταθερότητα για να επιβιώσουν και να ευημερήσουν, αποτελεί το τελευταίο μεγάλο ανάχωμα στον ριζοσπαστισμό, την ανασφάλεια, τον μηδενισμό και τον λαικισμό μιας ακραίας αριστεράς και μιας επικίνδυνης ακροδεξιάς. Και αυτό το ανάχωμα θα ορθώσει το παράστημα του την 25η Ιανουαρίου και θα οδηγήσει την χώρα σε ασφαλή εδάφη. Προκειμένου να προχωρήσει τις βαθιές θεσμικές αλλαγές. Να διορθώσει τα λάθη που έγιναν. Ν α δημιουργήσει ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο απέναντι σε όσους καταδικάζουν τον πλούτο, λες και η χώρα οφείλει να πορευτεί στην μιζέρια και την φτώχεια. Να δημιουργήσει ένα ισχυρό κράτος, με πρόνοια για τους αδύναμους, με ασφάλεια για όλους, με προοπτική για τους νέους.
Η Νέα Δημοκρατία μπορεί. Γιατί όλοι εμείς, όλοι εμείς είμαστε το νέο πρόσωπο της παράταξης απέναντι σε κάποιους που θέλησαν να την κρατήσουν μικρή κι αδύναμη, γιατί φοβήθηκαν να πουν την αλήθεια έγκαιρα. Γιατί δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος της δικής τους ευθύνης. Εσείς είστε η παράταξη, που για χρόνια την σηκώσατε στην πλάτη σας, την εμπιστευτήκατε και, ακόμη και σήμερα, αυτήν την εποχή της απογοήτευσης και της απαξίας, είστε εδώ, παρόντες, να υπερασπιστείτε όσα με κόπους πετύχαμε και να συμβάλετε σε όσα μπορούν από εδώ και πέρα να γίνουν. Ακούμε κάποιους να λένε. Οι νέοι είναι ακόμη μικροί. Θα έχουν όλον τον καιρό μπροστά τους να προσφέρουν. Δώστε μια τελευταία ευκαιρία στους παλιούς και γνώριμους να διασωθούν. Μα, η τελευταία ευκαιρία της χώρας έχει πια σχεδόν εξαντληθεί. Και οι προσωπικές διασώσεις δεν αφορούν πια κανέναν. Το παρόν ανήκει σε εμάς. Το μέλλον ανήκει σε όλους μας. Τους νέους που φέρνουν μαζί τους νέες ιδέες και τους μεγαλύτερους που έχουν ακόμη φρεσκάδα στην σκέψη, απόθεμα δυνάμεων και πολύτιμη πείρα. Με όλην την δύναμη της φωνής μας. Στέλνουμε σήμερα ένα ηχηρό μήνυμα. Όχι άλλα χαμένα χρόνια. Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες. Όχι άλλη στείρα αντιπαράθεση. Όχι άλλη ανθρωπιστική κρίση. Όχι στον μηδενισμό, την ιδιοτέλεια και τα κούφια συνθήματα. Όχι στην ξύλινη γλώσσα που εκφράζει απλά μια μικρόψυχη, σκληρή καρδιά, αδύναμη να χωρέσει αυτήν την μεγάλη δική μας πατρίδα και το κοινό μας αύριο!
Φίλες και Φίλοι, Αγαπημένοι μου συμπατριώτες
Όπως η αγάπη, έλεγε η γιαγιά μου Παρασκευή, προχωράει πάντα μπροστά, από τους γονείς στα παιδιά και μετά στα εγγόνια, έτσι και η πολιτική προχωράει μπροστά. Τα παιδιά μας γεννιούνται πιο έξυπνα, λέει συχνά η μητέρα μου και, σήμερα που είμαι κι εγώ πια μητέρα, αντιλαμβάνομαι καλά αυτό που συχνά ο πατέρας μου έλεγε, ότι οι αυθεντίες μας τέλειωσαν, ανήκουν πια οριστικά σε ένα σκοταδιστικό, αδιέξοδο παρελθόν. Και με αυτή την αρχή ανατρέφουμε τα παιδιά μας, ο Νάσος κι εγώ.
Μπορείτε να εμπιστευτείτε τη νέα γενιά. Γιατί γνωρίζουμε καλά εμείς, πριν από όλους, πως, αν δεν καταφέρουμε να φτιάξουμε τον τόπο μας, εμείς οι ίδιοι και τα μικρά ακόμη παιδιά μας θα υποστούμε τις πιο βαριές συνέπειες.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρυφτούμε από το μέλλον.
Δεν υπάρχει πίσω για μας. Υπάρχει μόνο μπροστά.
Μπροστά, με εξωστρέφεια.
Μπροστά, με συνεργασίες.
Μπροστά, με μεταρρυθμίσεις.
Μπροστά, με δουλειά.
Αυτά είναι τα νέα κοινωνικά εργαλεία.
Δεν είναι όμως στη ρίζα τους τόσο καινούργια όσο θα θέλαμε, εμείς οι νεώτεροι, να κολακευόμαστε ότι είναι. Πίσω από αυτά κρύβεται η δύναμη του Έλληνα, που ξανασηκώνεται όταν πέφτει, και που μεγαλουργεί όταν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις.
Αν κάτι μάθαμε, τ’ αδέλφια μου κι εγώ, από τον παππού μας Παναγιώτη στο ορεινό Καστρί, όπου περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια, είναι ότι στη ζωή τίποτα δεν χαρίζεται. Κατακτιέται. Και αν κάτι μάθαμε από τους γιατρούς γονείς μας είναι ότι ό,τι κατακτάμε, το μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας και το κοινωνικό σύνολο. Γιατί, όταν ο τόπος μας ευημερεί, ο καθένας μας ωφελείται.
Πάντα πίστευα ότι κάθε νέα και σύγχρονη γυναίκα μπορεί να είναι μάνα, σύντροφος και επαγγελματίας. Έτσι πορεύτηκα έως σήμερα. Και με αυτές την αρχή θα προχωρήσω στο μέλλον.
Αυτά είναι πολύτιμες παρακαταθήκες. Οι αξίες, που οι Έλληνες νοικοκυραίοι είχαν, οι αξίες που τα τελευταία χρόνια εμείς χάσαμε και χρειάζεται να τις ξαναβρούμε.
Γιατί οι αξίες μας είναι η πυξίδα μας στη ζωή.
Και χωρίς πυξίδα το καράβι είναι έρμαιο των κυμάτων.
Χωρίς πυξίδα ο στόχος χάνεται.
Εμείς, οι Αρκάδες, γνωρίζουμε καλά να συνδυάζουμε την παράδοση με το καινούργιο. Έχουμε ικανότητες και στέρεες βάσεις. Αυτός ο τόπος γέννησε μυθικούς ήρωες, θρησκευτικούς ηγέτες, στρατηγούς, πολιτικούς άνδρες, αλλά και επιτυχημένους επιχειρηματίες, που διαμόρφωσαν την ιστορία του έθνους μας. Έχουμε όλα τα εχέγγυα για να πάμε μπροστά.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Με σύγχρονο όραμα.
Με ρεαλιστικό σχέδιο.
Με πίστη στις δικές μας δυνάμεις.
Ελάτε όλοι μαζί. Να αποκτήσουμε ξανά εμπιστοσύνη στο μέλλον μας.
Ελάτε, όλοι μαζί. Πέρα και πάνω από ψεύτικα συνθήματα και κομματικές γραμμές, να παλέψουμε:
Για ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη
Για μια κοινωνία που να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της
Για μια κοινωνία που να είναι σε θέση να προστατεύει τους ανήμπορους.
Είμαι εδώ για να σας πω: «Έχω επίγνωση της ευθύνης μου. Μπορείτε να με εμπιστευθείτε».
Η ψήφος σας έχει δύναμη. Είμαστε λίγοι; Όχι! είμαστε πολλοί! Μπορούμε μόνοι μας; Όχι! Μπορούμε όλοι μαζί! Δεν έχουμε την δύναμη να φέρουμε την αλλαγή; Όχι! Μπορούμε να είμαστε εμείς, όλοι εμείς η δύναμη της αλλαγής!
Για μια πατρίδα
Υπερήφανη,
Αυτάρκη,
Ισότιμη
Για μια Αρκαδία,
Δυνατή
Δυναμική
Πρωτοπόρα
Για την δική μας πατρίδα! Για την δική μας Αρκαδία! Για την Ελλάδα και την Αρκαδία μιας Νέας Εποχής.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Μαζί θα προχωρήσουμε και μαζί θα πετύχουμε. Σας ευχαριστώ πολύ.»