Για γενίκευση των διοδίων μέσω της χρέωσης ανά χιλιόμετρο μιλά το ΚΚΕ
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΚΕ)
Τη γενίκευση των διοδίων με επιβολή ψηφιακών χρεώσεων ανά χιλιόμετρο σε επιβατηγά και φορτηγά σχεδιάζει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αρχής γενομένης από τις διακρατικές μετακινήσεις! Αυτές οι προθέσεις αποκαλύπτονται με την πρόταση της ΕΕ «για την αύξηση της διαλειτουργικότητας μεταξύ των συστημάτων διοδίων», η οποία μάλιστα βαφτίζεται «εκσυγχρονισμός της κινητικότητας και των μεταφορών στην Ευρώπη», τη στιγμή που η ΕΕ φορτώνει ένα ακόμη βάρος στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που έτσι κι αλλιώς πληρώνουν και για την κατασκευή και για τη χρήση των εθνικών οδικών αξόνων, θα κληθούν να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αφού η εγκατάσταση διοδίων αναμένεται να γενικευτεί.
Το θέμα έφερε την περασμένη βδομάδα στη δημοσιότητα η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, που κατήγγειλε με Ερώτησή της αυτούς τους σχεδιασμούς και επανέφερε τη θέση του Κόμματος για πλήρη κατάργηση των διοδίων, με ταυτόχρονη άμεση απόσυρση οποιασδήποτε πρότασης γενικεύει την επιβολή τους. Πάντως, από την πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ που υλοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν ήδη πικρή πείρα.
Κόβουν κορδέλες και βάζουν θηλιά στο λαό
Την περασμένη Τετάρτη, με αφορμή την παράδοση ακόμη 27 χιλιομέτρων της νέας Ιονίας Οδού, στο ύψος της Αμφιλοχίας, ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, συνοδευόμενος από την υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Ολγα Γεροβασίλη, προχώρησαν στην καθιερωμένη τελετή εγκαινίων, καθώς η κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να αξιοποιήσει για τις ανάγκες της προπαγάνδας της και αυτό το ζήτημα, διαστρεβλώνοντας φυσικά την πραγματικότητα.
Γιατί μόνο για διαστρέβλωση μπορούμε να μιλήσουμε όταν το κυβερνητικό επιτελείο συνολικά υποστηρίζει ότι «μόνοι ιδιοκτήτες των οδικών αξόνων είναι οι πολίτες», όπως επανέλαβε την προηγούμενη Τετάρτη ο υπουργός Υποδομών, τη στιγμή που οι... «ιδιοκτήτες» αυτών των έργων πληρώνουν πανάκριβα για τη χρήση τους. Το βαρύτατο «χαράτσωμα» των διοδίων το καταβάλλουν κάθε φορά τα λαϊκά στρώματα, που αποφασίζουν μια ανάπαυλα μέσα στο Σαββατοκύριακο αυτές τις θερμές μέρες του καλοκαιριού ή κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια των επισκέψεών τους στους τόπους καταγωγής τους.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι για τη χρήση της Ιονίας Οδού από το Αντίρριο μέχρι τα Ιωάννινα, οι οδηγοί θα πληρώνουν σε διόδια όταν ξεκινήσει η λειτουργία των σταθμών 12,45 ευρώ, ενώ αν ξεκινούν από την Αθήνα στην ΕΟ Κορίνθου - Πατρών μέχρι το Ρίο θα πληρώσουν 11,50 ευρώ και επιπλέον 13,30 ευρώ για τη χρήση της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου, που σημαίνει ότι το κόστος των διοδίων για την απόσταση Αθήνα - Ιωάννινα φτάνει συνολικά τα 37,25 ευρώ. Οδικό ταξίδι μετ' επιστροφής Αθήνα - Ιωάννινα διαμορφώνεται στα 74,50 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος καυσίμων.
Αντίστοιχα, στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη το κόστος των διοδίων φτάνει τα 30,45 ευρώ, ενώ στον νέο Ε65, που διασχίζει τη Θεσσαλία, ο νέος δρόμος Ξυνιάδα - Τρίκαλα θα έχει κόστος διοδίων 5,05 ευρώ με δύο σταθμούς σε Τρίκαλα και Σοφάδες, ενώ αναμένεται να προστεθούν άλλοι δύο σταθμοί σε Λιανοκλάδι και Οξύνεια, με κόστος 7,95 ευρώ. Παράλληλα με αυτά, η κυβέρνηση μέσω πρόσφατης Κοινής Υπουργικής Απόφασης έρχεται να «φυτέψει» 18 μετωπικούς και 20 πλευρικούς σταθμούς διοδίων κατά μήκους της Εγνατίας Οδού και των κάθετων αξόνων της, ενέργεια που εντάσσεται στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του αυτοκινητόδρομου.
Η επιβολή των διοδίων παντού, σε κάθε νέο δρόμο που παραδίδεται στην κυκλοφορία, γίνεται άκρως προκλητική αν αναλογιστεί κανείς τι έχουν στοιχίσει αυτά τα έργα στον κρατικό «κορβανά», στα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα δηλαδή, που η έμμεση και άμεση φορολογική τους αφαίμαξη είναι βασική πηγή των κρατικών εσόδων, από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας που ξεκίνησε η κατασκευή των έργων μέχρι σήμερα. Και βέβαια θα πρέπει να υπολογίζεται και το γεγονός ότι οι κοινοπραξίες που είχαν αναλάβει την κατασκευή τους εισέπρατταν διόδια πριν καλά - καλά ξεκινήσουν τα έργα, και βέβαια συνέχιζαν να τα εισπράττουν ακόμα και κατά το χρονικό διάστημα που είχαν σταματήσει την κατασκευή τους.