Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών τίμησε τη μνήμη του Γορτύνιου Βαγγέλη Γιαννόπουλου (εικόνες)

Παρουσία πλήθους κόσμου, τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του πρώην Προέδρου του, Ευάγγελου Γιαννόπουλου (από τη Μυγδαλιά Γορτυνίας) πραγματοποίησε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών την Τρίτη, 19 Φεβρουαρίου 2019 στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΔΣΑ «Μιχάλης Επ. Ζαφειρόπουλος».

Το παρών στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, έδωσαν οι: Φώτης Κουβέλης (Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής), Ελένη Αυλωνίτου (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (βουλευτής ΚΙΝΑΛ), Γιώργος Καρράς (βουλευτής ΚΙΝΑΛ), Γιώργος Σταματογιάννης (Πρόεδρος Δικ. Συλλόγου Πειραιά), Γεώργιος Ρούσκας (Πρόεδρος Συμβ/κου Συλλόγου Αθηνών), Νικόλαος Κανελλόπουλος (τέως γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης), Στέλιος Μανουσάκης (τέως Πρόεδρος Δικ. Συλλόγου Πειραιά), Βασίλειος Βενέτης (τέως Πρόεδρος Δικ. Συλλόγου Πειραιά), Ιωάννα Καλαντζάκου (πρώην Αντιπρόεδρος ΔΣΑ).

Από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΣΑ παρέστησαν οι Χάρης Κονδύλης (Αντιπρόεδρος), Μιχάλης Καλαντζόπουλος (Γεν. Γραμματέας), Μαρινέττα Γούναρη-Χατζησαράντου (Σύμβουλος-Ταμίας) και οι Σύμβουλοι Ανδρέας Κουτσόλαμπρος, Ευστάθιος Αναλυτής, Κων/νος Ρίζος, Σωτήριος Διαμαντόπουλος, Μεθόδιος Ματαλιωτάκης και Χαράλαμπος Αναλυτής (πρώην Πρόεδρος Πειθαρχικού Συμβουλίου).

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Αρκάς (από τον Άγιο Ανδρέα Κυνουρίας) Πρόεδρος του ΔΣΑ, Δημήτριος Βερβεσός, ενώ την εκδήλωση προλόγισε ο δικηγόρος, Βασίλειος Γιαννόπουλος και συμμετείχε η Ιστορική Χορωδία του ΔΣΑ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου, Δημήτρη Καρούζου.

Για τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο μίλησαν οι: Αλέκος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Κουτρουμπής, Κωνσταντίνος Νταϊλιάνας, Κωνσταντίνος Λυμπερόπουλος και Ιωάννης Τομαράς. Την εκδήλωση συντόνισε η πρώην γεν. γραμματέας του ΔΣΑ, Χριστίνα Τσαγκλή.

Πριν από την έναρξη της εκδήλωσης, σε υλοποίηση απόφασης του ΔΣ του ΔΣΑ, το Γραφείο του Προέδρου του Συλλόγου μετονομάστηκε σε «Αίθουσα Ευάγγελου Γιαννόπουλου».

H OMIΛΙΑ ΒΕΡΒΕΣΟΥ

Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα για τον ΔΣΑ. Ιστορική, γιατί αφ’ ενός συνιστά την έναρξη μιας σειράς εκδηλώσεων μνήμης στους εκλιπόντες Προέδρους του ΔΣΑ, οι οποίες σηματοδοτούν την ιστορική αναδρομή των αγώνων και της διαδρομής του σώματος, και  αφ’ ετέρου γιατί αποτίουμε φόρο τιμής στην προσφορά του πλέον εμβληματικού Προέδρου του ΔΣΑ, κατά την εκτίμηση τόσο τη δική μου, όσο και της πλειοψηφίας των δικηγόρων της Αθήνας που γνώρισαν και έζησαν, τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο.

Είναι αυτός που με τη δράση του, το έργο του, την ιδιότυπη μαχητική παρουσία του, άφησε εποχή και δημιούργησε έναν τύπο δικηγορικού συνδικαλισμού που αγκάλιασε η συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων δικηγόρων, και αποτέλεσε πρότυπο, που κληροδοτήθηκε στις επόμενες γενεές.

Ο Βαγγέλης, παρά τις ιδιοτυπίες του χαρακτήρα του, κατάφερε και εισήγαγε μια μαχητική συνδικαλιστική παρουσία στα δρώμενα του δικηγορικού σώματος των Αθηναίων δικηγόρων, εγκαινιάζοντας μια σχολή δράσης, που άφησε ανεξίτηλο ίχνος όχι μόνο στην εποχή του, αλλά και μέχρι σήμερα.

Το πώς αντιλαμβανόταν τον ρόλο του δικηγορικού σώματος και των δικηγορικών συλλόγων ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος, καταδεικνύεται εναργώς από το ακόλουθο απόσπασμα από ομιλία του, ως Προέδρου του ΔΣΑ:

«Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι του Κράτους, νομικοί και συνδικαλιστικοί Οργανισμοί υψηλής νομικής δυνάμεως και αυθεντίας, φρουροί της ορθής απονομής της δικαιοσύνης και οφθαλμοί της δικαιοδοτικής δράσεως των δικαστηρίων, κήνσορες της νομοθετικής ηθικής της πολιτείας δια του καταστατικού της υπάρξεως και λειτουργίας τους νόμου της διατάξεως του άρθρου 199 του Κώδικος περί Δικηγόρων, έχουν και αρμοδιότητα και καθήκον «να συζητούν, ούτοι και ν’ αποφασίζουν περί παντός ζητήματος ενδιαφέροντος το Δικηγορικόν Σώμα ή τα μέλη του Συλλόγου ως και επί παντός γενικώτερου ζητήματος εθνικού ή κοινωνικού περιεχομένου». Και η διάταξις αύτη εάν έλειπε παραμένει πάντοτε κραυγάζουσα προς τους Έλληνας φωνή, φάρος οδηγός, η ιερά της Πατρίδος παραίνεσις προς τα τέκνα της «η τήρησις του Συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Και μόνον οι Έλληνες Δικηγόροι και Νομικοί δεν δικαιούνται να αγνοούν την αξίαν, την σημασίαν και την προσταγήν της διατάξεως αυτής».

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι όλοι σχεδόν οι δικηγόροι εκείνης της εποχής, θυμούνται τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο ως τον πιο καλό Πρόεδρο που πέρασε από την ηγεσία του ΔΣΑ.

Και αν ρωτήσεις καθέναν από αυτούς ξεχωριστά, δεν θυμούνται τόσο τα επιτεύγματα της δικηγορικής του θητείας, τα οποία  δεν ήταν ολίγα. Για να θυμίσω μερικά: το 80% της σύνταξης του Εφέτη, ο Διανεμητικός Λογαριασμός (μέρισμα), οι κοινωνικοί πόροι υπέρ του Ταμείου Νομικών  που κράτησαν το Ταμείο όρθιο και πλεονασματικό για πολλά χρόνια. Όλοι θυμούνται κυρίως την άμεση, ενεργή και αποτελεσματική του παρέμβαση στο πλευρό κάθε δικηγόρου, του οποίου η αξιοπρέπεια και το κύρος βαλλόταν από έναν δικαστή, κατά την άσκηση των καθηκόντων του.

Γιατί πάντα αυτό που μένει σε αυτές τις σχέσεις δεν είναι η αποτίμηση των υλικών επιτευγμάτων μιας διοίκησης, όσο η προσωπική σχέση μεταξύ εκπροσώπου – εκπροσωπούμενου, και η υπεράσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας του δικηγόρου, η οποία ήταν η κορωνίδα της αξιακής πυραμίδας του εκλιπόντος Προέδρου.

Γνώρισα τον Βαγγέλη ενώ ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης κι εγώ νεοσσός συνδικαλιστικής, σύμβουλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ. Όταν τον προσφώνησα «Υπουργέ», εκείνος με το γνωστό κοφτό, απόλυτο και δηκτικό ύφος του, θυμάμαι, μου είπε : «Θα με λες «Πρόεδρε» γιατί Υπουργοί Δικαιοσύνης θα γίνουν πολλοί, Πρόεδροι όμως σαν κι εμένα κανείς». Παραμερίζοντας επ’ ολίγον την υπερχειλούς υποκειμενικότητας φράση, επισημαίνω τη σπουδαιότητα που επεδείκνυε στη θεσμική εκπροσώπηση του πρώτου επιστημονικού Συλλόγου της χώρας στην πορεία του. Νομίζω ότι – χωρίς ίχνος συνδικαλιστικής αυτοποιητικής διαστροφής - στην Ιστορία θα μείνει πιο πολύ ως Πρόεδρος του ΔΣΑ, παρά ως Υπουργός ή Βουλευτής, θέσεις τις οποίες τίμησε και τιμήθηκε από τον λαό της Αθήνας, διότι εκεί που ανέδειξε το πλήρες ταπεραμέντο, τις δεξιότητες και τις αρετές του ήταν στην Προεδρία αυτού του Συλλόγου.   

Στην μικρή κοινή μας διαδρομή, είχα την τύχη να γνώρισω εκ του σύνεγγυς τον πολιτικό, τον Υπουργό, τον Άνθρωπο. Παρότι ο σκληροτράχηλος χαρακτήρας του τον οδηγούσε συχνά στα άκρα στις συγκρούσεις του, και εξ αυτού του λόγου αναμενόμενο θα ήταν να είχε πλείονες αντιπάθειες, εντούτοις το παράδοξο ήταν, ότι στην μεγάλη πλειοψηφία των καθημερινά μαχόμενων  δικηγόρων της Αθήνας, υπήρχε πλήρης αποδοχή και εκτίμηση, ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων και συνδικαλιστικών επιλογών. Η ομόθυμη αποδοχή ερμηνεύεται, νομίζω, από το ο καθένας ένιωθε την παρουσία του Προέδρου Γιαννόπουλου δίπλα του, ιδίως στο ακροατήριο, εκεί που χτυπούσε τότε η καρδιά της μαχόμενης δικηγορίας. Κι αυτό ήταν, που έκανε τόσο ξεχωριστό τον εκλιπόντα στην προθήκη των διατελεσάντων Προέδρων του Συλλόγου μας.

Προσεγγίζοντας πιο νηφάλια την προσωπικότητα του αγωνιστή δημοκράτη, συνδικαλιστή – πολιτικού Βαγγέλη Γιαννόπουλου σήμερα, μέσα από εκλεκτούς ομιλητές, που θα την φωτίσουν με πληρέστερη από εμένα γνώση, καθώς είχαν την τύχη να τον συναναστραφούν επί μακρόν, δεν σκοπούμε να αγιογραφήσουμε την εικόνα του ανδρός – νομίζω πως ούτε ο ίδιος θα ήθελε κάτι τέτοιο -  αλλά να ιχνηλατήσουμε την ιστορία του σώματος, ώστε να μαθαίνουν οι νεότεροι δικηγόροι της Αθήνας, και η μνήμη να μην αφήνει χώρο στη λήθη, τόσο τα πρόσωπα όσο κυρίως και τις ιδέες και τα ιδανικά, που αυτά υπηρέτησαν.

Ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος ήταν ο εμβληματικός εκπρόσωπος μιας γενιάς δικηγόρων και Ελλήνων πολιτικών, που έχοντας ζήσει τις τραυματικές, για τον Ελληνικό λαό, εμπειρίες του Εμφυλίου, της μετεμφυλιακής Ελλάδας, της Δικτατορίας, εξέφρασε την ανάγκη για Δημοκρατία, Κοινωνική Ελευθερία, αποκατάσταση της νομιμότητας και ανάδειξη των κοινωνικών δυνάμεων στο προσκήνιο της εξουσίας, τόσο των συλλογικών οργάνων του συνδικαλισμού, όσο και του τόπου.

Κλείνω γι’ αυτό, με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του «Αγορεύσεις – Ομιλίες – Λόγοι», που συμπυκνώνει τη δημόσια δράση του και το όραμά του για τον ΔΣΑ:

«Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, να το ακούσουν δια μίαν ακόμη φοράν οι ορεγόμενοι την εξουσίαν, ΑΝΗΚΕΙ εις την Δημοκρατίαν και την Πρόοδον. Και όχι εις την οπισθοδρόμησιν, την αντίδρασιν, την άρνησιν, τον σκοταδισμόν. Πράγματα καταδικασμένα από το γενναίον Δικηγορικόν Σώμα των Αθηνών. Και εις την Δημοκρατίαν και την Πρόοδον θα παραμείνη πάντοτε. Όσοι ασφυκτιούν από το κλίμα των αρχών τούτων, ζητούν καταφύγιον εις άλλας αγκάλας. [Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών] θα βαδίζη απτόητος προς τα εμπρός. Εθνικόν έγκλημα αποτελεί το κύτταγμα προς τα οπίσω!»