Ο γλυκύτατος Άνθρωπος της προσφοράς, ο Τάκης (Πιτ) Νάνος δεν είναι πια μαζί μας!

Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου 2023 22:40

Είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω έναν Άνθρωπο, που έδινε ουσία και περιεχόμενο στη λέξη άνθρωπος!

Είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω έναν Άνθρωπο που έβαλε σκοπό της ζωής του να βοηθάει παιδιά με καρκίνο και τις οικογένειές τους!

Είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω έναν Άνθρωπο που τιμούσε την Ελλάδα και το Λεοντάρι στη μακρινή Αμερική!

Είχα τη μεγάλη τύχη να ζήσω στιγμές αιωνιότητας σε ένα "πανηγύρι ζωής", όταν είδα αυτόν τον Άνθρωπο να δέχεται τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης αυτών που πολύ δοκιμάστηκαν και βασανίστηκαν και, στο τέλος, είτε τραγούδησαν το γλυκό τραγούδι της ζωής είτε γεύτηκαν το πικρό ποτήρι του θανάτου!

Είχα τη μεγάλη τύχη ο Άνθρωπος αυτός να μου χαρίσει τη φιλία του!

Το όνομά του: Παναγιώτης Νάνος (Peter C. Nanos).

Δυστυχώς όμως ο Πιτ -έτσι τον αποκαλούσα- ταξίδεψε χθες για τον Παράδεισο. Εκεί τον περιμένει η αγαπημένη του γυναίκα η Θέμις και τα αγγελούδια, που περιέθαλψε εκεί στην Αμερική, αλλά δεν κατάφεραν να βγουν νικητές του θανάτου.

• Θυμάμαι τις στιγμές που ζήσαμε το 2014, όταν με τη συνοδοιπόρο της ζωής μου επισκεφτήκαμε -για μια ακόμη φορά- το αγαπημένο μας Λεοντάρι.

Θυμάμαι τις στιγμές που ζήσαμε και σημάδεψαν τη ζωή μας, όταν, καθισμένοι στο φιλόξενο μαγαζάκι της πλατείας, είδαμε αυτοκίνητα να έρχονται σιγά σιγά, το ένα μετά το άλλο, αρκετά αυτοκίνητα, κόσμος να κατεβαίνει, άντρες, γυναίκες και παιδιά, πολύς κόσμος, αγκαλιές να ανοίγουν, φωνές αγάπης να ακούγονται, μάτια να δακρύζουν! Στη μέση ο Παναγιώτης -ο Πιτ- να μην προλαβαίνει να δέχεται όλες αυτές τις αγκαλιές, όλα αυτά τα φιλιά, όλα αυτά τα λόγια αγάπης!

Θυμάμαι που εμείς στεκόμασταν εκστασιασμένοι, αμίλητοι, απορημένοι για το τι συνέβαινε, μέχρι που ρωτήσαμε και μάθαμε: Είχαν έρθει για τον Πιτ απ΄ όλη την Ελλάδα! Τους είχε καλέσει. Και δεν ήρθαν μόνο αυτοί, που τα παιδιά τους βγήκαν νικητές, ήρθαν και γονείς που τα παιδιά τους δεν τα κατάφεραν. Γιατί και γι΄ αυτούς ο Πιτ στάθηκε πατέρας!

Ζήσαμε μεγάλες στιγμές εκείνη την ημέρα! Ζήσαμε ένα ‘’πανηγύρι ζωής’’ με επίκεντρο τον Πιτ!

Συγκλονισμένοι από όλα αυτά που μας επιφύλαξε η μέρα προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε όλες αυτές τις στιγμές τις ξεχωριστές που ζήσαμε!

Τις στιγμές εκείνες που νιώσαμε να ξημερώνει μέσα μας η ανθρωπιά και να ανασταίνεται η ελπίδα και διδαχτήκαμε ότι είναι όμορφο να είσαι άνθρωπος χωρίς να το διατυμπανίζεις και να το καυχάσαι!

Τις στιγμές εκείνες που αισθανθήκαμε την ανάγκη να ανεβούμε στο προσκύνημα των ανθρώπων της προσφοράς! Των ανθρώπων που δίδαξαν διαχρονικές αξίες, όπως είναι η αγάπη για τον άνθρωπο, η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός! Των ανθρώπων που έχουν την προσφορά και την αγάπη πάνω πάνω στην κλίμακα των αξιών!

Τις στιγμές εκείνες που τα μάτια μας δάκρυσαν για τα μάτια εκείνα που άδικα έσβησαν χτυπημένα από τον άσπλαχνο χάροντα, αλλά και για τα μάτια που σήμερα φεγγοβολούν, αφού έπαιξαν με τη ζωή και με το θάνατο και βγήκαν νικητές του θανάτου!

Τις στιγμές εκείνες που δικάζουν και δοκιμάζουν και ελέγχουν την ταυτότητα της δικής μας προσφοράς!

• Δυστυχώς, στη σημερινή εποχή που τα πολλά, τα μεγάλα και τα φτηνά λόγια περισσεύουν, λίγοι είναι εκείνοι που αισθάνονται το Χρέος! Λίγοι είναι αυτοί που νιώθουν να καίει μέσα τους η φλόγα της προσφοράς!

Οι άνθρωποι αυτοί -και τέτοιος ήταν ο Πιτ, τέτοια ήταν και η αείμνηστη σύζυγός του Θέμις- τοποθετούν την προσφορά και την αγάπη πάνω πάνω στην κλίμακα των αξιών! Πιστεύουν ότι οι πράξεις είναι ο συνοδοιπόρος κάθε μεγάλης αξίας της ζωής!

Η προσφορά τους, παρόλο που δεν το επιδιώκουν, δεν μένει -τις περισσότερες φορές- χωρίς αντάλλαγμα! Το αντάλλαγμα είναι η αγάπη που εισπράττουν από αυτούς που ένιωσαν την προσφορά τους. Είναι τα δάκρυα ευγνωμοσύνης! Είναι όμως και η χαρά τους ότι ζουν έτσι καθώς το επιθυμούν, με βαρύτατο το φορτίο που -οικεία βουλήσει- επωμίστηκαν!

Η δημόσια αναγνώριση είναι σπάνια και τυχαία! Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν την προκαλούν οι ίδιοι! Δεν καταθέτουν το έργο τους στην τράπεζα της δημοσιότητας, δεν διατυμπανίζουν τη προσφορά τους και δεν επαίρονται δι’ αυτήν!

Εννοείται πως από τον κύκλο των Ελαχίστων, στον οποίο δικαίως ανήκει ο Πιτ, απουσιάζουν οι βεντέτες, οι επιδειξίες και όσοι εμπορεύονται την ‘‘προσφορά’’. Στον κύκλο αυτόν ανήκουν μόνον οι ‘‘εις εαυτόν’’ σιωπηλοί!

Ένας από τους τελευταίους της γενιάς του ήταν ο Πιτ. Δικαίως, λοιπόν, τώρα που αναχωρεί για τα Ουράνια Δώματα, είναι άξιος να αναφωνήσει:

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα».

Καλό Παράδεισο, αγαπημένε μου φίλε!

Σπύρος Καρτσώνης

Tags:

Πητ Νάνος,